Κάθε φορά που βρίσκομαι στην περιοχή του Μεγάρου Μουσικής χαζεύω το Πάρκο Ελευθερίας και το άγαλμα του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Όταν είναι ωραία μέρα και βλέπω κάποιον ξαπλωμένο στο χορτάρι να διαβάζει, να έχει παρέα ή απλά να λιάζεται, ζηλεύω.
Κάθε φορά όμως βιάζομαι και δεν προλαβαίνω και τα γνωστά.
Σήμερα είχα άδεια για κάποιες δουλειές και έτυχε να περνάω από το ίδιο σημείο.
Στάθηκα να χαζεύω από μακριά το πράσινο χορτάρι και το άγαλμα.
Συνειδητοποίησα, ότι και πάλι βιαζόμουν, αλλά αποφάσισα ότι σήμερα θα ήταν η μέρα που θα πήγαινα να δω αυτό το άγαλμα από κοντά. (περισσότερα…)