“Τα πάντα είχαν χαθεί. Όμως, μια φωνή μέσα μου έλεγε όχι – όχι τα πάντα. Εξακολουθούσα να έχω κάτι. Την ιστορία μου.

Ταξίδεψα στη Χώρα των Ινδιάνων και υπήρξα μάρτυρας σε πολλά πράγματα που οι σύντροφοί μου προτίμησαν να τα ανασκευάσουν, ωραιοποιήσουν ή αποσιωπήσουν.
Αυτά που είχαν αλλάξει, διαστρεβλώσει ή αφήσει εκτός αφήγησης ήταν η καρδιά της ιστορίας μας, το κομμάτι εκείνο που δεν μπορούσε να εξηγηθεί, μπορούσε όμως να ειπωθεί.
Εγώ θα μπορούσα να το πω.
Θα μπορούσα να επανορθώσω όλα όσα είχαν ειπωθεί λάθος. Έτσι, άρχισα να γράφω τη δική μου αφήγηση. Για κάθε ψέμα που είχα ακούσει να λέγεται για την αυτοκρατορική αποστολή που μ’έφερε στα πέρατα του κόσμου, εγώ θα έλεγα την αλήθεια.”

Στο πολυβραβευμένο Οι Ιστορίες ενός Μαυριτανού η Λέιλα Λάλαμι μας αφηγείται τις φανταστικές αναμνήσεις του πρώτου μαύρου εξερευνητή της Αμερικής: ενός μαροκινού σκλάβου, του οποίου η μαρτυρία δεν καταγράφηκε ποτέ. Στα επιδέξια χέρια της συγγραφέως οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες του άσημου ταξιδιώτη μας δείχνουν πως οι ιστορίες μπορούν να γίνουν Ιστορία και πώς η προφορική παράδοση των αφανών δίνει μαθήματα ζωής, επιβίωσης και ελευθερίας. (περισσότερα…)

Ο Τσακ Πόλανικ είναι ο συγγραφέας του Fight Club, του βιβλίου πάνω στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία  (που θεωρώ και πολύ καλή).

Ξεκινώντας και μόνο με αυτή την πληροφορία και χωρίς να έχει διαβάσει κανείς κάποιο άλλο έργο του, ξέρει ότι αυτό που θα ακολουθήσει στις σελίδες που ανοίγονται μπροστά του, δεν θα είναι κάτι συμβατικό.

Ούτε κατά διάνοια, όμως. Καθόλου. Ούτε τόσο. Άστο, λέμε.

Λέγεται, πως ο Πόλανικ έγραψε το  “Είσαι όμορφη” για διασκέδαση και είμαι σίγουρη ότι έτσι είναι. (περισσότερα…)

Αν δεν διαβάσεις τον “Τρυποκάρυδο” του Τομ Ρόμπινς, δεν πρόκειται να καταλάβεις τη μακαρονοπροσφώνηση της Βασίλισσας Τίλλι. Όσοι το έχουν διαβάσει, αυτή τη στιγμή χαμογελούν. 😉
Τελειώνοντας την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου, στενοχωρήθηκα για 2 λόγους.

Ο πρώτος έχει αυτή την αίσθηση του γλυκόπικρου, όταν  αποχαιρετάς έναν αγαπημένο φίλο σου γνωρίζοντας, πως θα κάνεις πολύ καιρό να τον ξαναδείς (μέχρι να αποφασίσεις να το ξαναδιαβάσεις) και ο 2ος αυτός της απογοήτευσης, αφού το δικό μου αγαπημένο αντίτυπο είναι ελαφρώς φθαρμένο κι εγώ τα προσέχω τα βιβλία μου. (περισσότερα…)

Από το άκουσμα του τίτλου του βιβλίου αντιλαμβάνεται κανείς, ότι δεν πρόκειται για κάτι συμβατικό ή έστω κάτι σύνηθες.

Δεν είναι, ας πούμε, “Τυρόπιτα”, “Κερασόπιτα”, “Λεμονόπιτα”, ούτε καν σκέτη “Ροδακινόπιτα”.

Είναι “Θιβετιανή Ροδακινόπιτα”.

Καταλαβαίνεις πως είναι κάτι ξεχωριστό, ιδιαίτερο, όπως είναι και ο ίδιος ο συγγραφέας, Τομ Ρόμπινς . (περισσότερα…)

Κάθε φορά που οι δυσκολίες κάνουν την εμφάνισή τους, λίγο από αντίδραση, λίγο γιατί έτσι έχω μάθει να λειτουργώ, λίγο γιατί είναι και στο Dna μου (να σας γνωρίσω τη μητέρα μου), δεν το βάζω εύκολα κάτω.

Προσπαθώ να βρω τις διεξόδους μου, την εσωτερική μου γαλήνη, τα “Οοοοοοοομμμμ! Οοοοοοοομμμμμ!”μου, για να μπορέσω να δώσω δύναμη στον εαυτό μου, να έχω όσο γίνεται καθαρό και ψύχραιμο μυαλό μέχρι να περάσει το δύσκολο διάστημα.

(περισσότερα…)