Όταν παίρνω στα χέρια μου ένα βιβλίο κάποιου δημιουργού, που γνωρίζω και εκτιμώ, σαφέστατα και είμαι θετικά διακείμενη.
Oφείλω  όμως να ομολογήσω πως όταν ξεκινώ μία τέτοια ανάγνωση, υποσυνείδητα γίνομαι και πολύ αυστηρή.
(περισσότερα…)

Με τη Ρόζαμουντ Πίλτσερ είχαμε γνωριστεί πριν από αρκετά χρόνια.

Η πρώτη μας συνάντηση κράτησε ένα απόγευμα, όσο ακριβώς χρειάστηκα για να ολοκληρώσω το “Ψάχνοντας για κοχύλια”.

Θυμάμαι ότι η περιγραφικότητα της Πίλτσερ με είχε ταξιδέψει και επειδή είχα την πολυτέλεια χρόνου (βλ.λίγες μέρες πριν γεννήσω, οπότε είχα διαβάσει ό,τι βιβλίο υπήρχε στο σπίτι, στα σπίτια συγγενών και φίλων κλπ) δεν το άφησα, παρά μόνο όταν διάβασα και την τελευταία σελίδα. (περισσότερα…)