Αργά το απόγευμα και είμαι μόνη μου στο σπίτι διαβάζοντας το “Επειδή είναι η καρδιά μου” του Αύγουστου Κορτώ.

Με έχει συνεπάρει τόσο που έχω ξεχάσει πόση ώρα διαβάζω, αλλά συνειδητοποιώ ότι έχει νυχτώσει και αγριεύομαι πολύ!

Για την ακρίβεια, έχω παγώσει και δεν τολμώ να σηκωθώ να πάω στο άλλο δωμάτιο.

(περισσότερα…)