Την πρώτη φορά που διάβασα το “Μικρό Πρίγκιπα”του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ πρέπει να ήμουν 9 ετών περίπου.

Θυμάμαι, ότι το βιβλίο μου είχε φανεί παντελώς αδιάφορο (μην βαράτε) και μάλιστα το είχα βρει κουραστικό. Ήθελα περισσότερη δράση κι αυτός ο πιτσιρικάς με τον πιλότο φίλο του, όλο έλεγαν διάφορα.

Από τότε δεν ασχολήθηκα ξανά με το Μικρό Πρίγκιπα.

Μεγαλώνοντας άκουγα από παντού να πλέκουν εγκώμια στο “Μικρό Πρίγκιπα”. Μου φαινόταν τόσο υπερβολικό.

Μάλιστα, υπήρξαν φορές που πίστεψα ότι κάποιοι – κάποιες από αυτούς που δήλωναν το συγκεκριμένο βιβλίο ως το πιο αγαπημένο τους, το έκαναν για να φαντάζουν in σε ένα κύκλο πιο “ψαγμένης”-και-καλά τάξης. (περισσότερα…)