Η πρώτη σκέψη που έκανε έντρομη η Κορνήλια μόλις άνοιξε τα μάτια της κι αντίκρισε τα αμέτρητα σωληνάκια και τα τελευταίας τεχνολογίας ιατρικά μηχανήματα, ήταν ότι στη μνήμη της δεν υπήρχε η παραμικρή πληροφορία.
Αδύνατον να θυμηθεί το όνομά της , να μαντέψει την ηλικία της ή την πόλη στην οποία βρισκόταν. Ήταν παντρεμένη; Υπήρχαν άραγε παιδιά; Ποιός πλήρωνε την ακριβή της νοσηλεία και πόσοι κοντινοί της άνθρωποι θα έρχονταν να την επισκεφτούν με τη χαρμόσυνη είδηση ότι η αγαπημένη τους είχε συνέλθει από το κώμα;
Η πόρτα  του δωματίου της άνοιξε και ο γοητευτικός Εμανουέλ της συστήθηκε ως ο σύζυγός της. Ένας πετυχημένος πιλότος, που απλόχερα της πρόσφερε την αγάπη του και, επιπλέον, όλες τις ανέσεις μιας καλής ζωής. Μια σπάνια τύχη! Ή μήπως όχι;
Η Κορνήλια ήξερε. Μ’έναν περίεργο τρόπο, ήξερε πως αυτή η ζωή δεν ήταν δική της. Πεπεισμένη ότι καθόταν στο θρόνο μιας άλλης, έπρεπε αμέσως  ν’ανακαλύψει με ποιόν τρόπο της είχε κλέψει τη ζωή…και πού πραγματικά βρισκόταν η προκάτοχος της. Έπρεπε πρώτα να δώσει απάντηση στο ερώτημα: Πώς τόσοι ανθρώποι την είχαν αναγνωρίσει ως την εξαφανισμένη σύζυγο και γιατί ένιωθε πως τώρα κινδύνευε η ζωή της; (περισσότερα…)

Το μόνο που θυμάμαι είναι θολές εικόνες, ανθρώπους σαν σκιές να περιφέρονται βιαστικά γύρω μου ψάχνοντας τη θέση τους στο χωροχρόνο, και ήχους να μπερδεύονται ανάμεσά μας, να μας τυλίγουν, μέχρις ότου ένα πελώριο κόκκινο, σαν κύμα που γιγαντώνεται, ορμάει επάνω μας και μας σκεπάζει. Σιγή για λίγο, κι έπειτα ο ήχος έρχεται υπόκωφος.
1-8-7, επαναλαμβάνω, 1-8-7, καλώ ενισχύσεις.
Νεκρό παιδί στο Καθολικό Δημοτικό Σχολείο Η Ιωάννα της Λωρραίνης. Στο σημείο η ύποπτη. Η διευθύντρια Άγκα Ρέμικ.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ.
Το παιδί της τραγωδίας του Σαν Αντόνιο του Τέξας τα Χριστούγεννα του 1989.
Ο πατριός μου πυροβόλησε τη μητέρα μου κι έπειτα έδωσε τέλος στη ζωή του. Η μικρή μας Μάργκο από την τρομάρα της το έσκασε και δεν είναι πλέον παρά ένας φάκελος που έκλεισε, ενός παιδιού που δε βρέθηκε ποτέ. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ. Η κατάρα πίσω από κάθε τραγωδία. Η γυναίκα που απελπισμένα προσπαθεί να σας μοιάσει.
Έχω μια όμορφη γάτα, τη Ζόι, και μια έξυπνη κούκλα, τη Ζακλίν. Έχω μια γειτόνισσα που πουλάει τη ζωή μου στον Τύπο. Έχω ένα βασανιστικό ερώτημα που με στοιχειώνει.
Ποια είμαι; Τί είμαι;
Απεγνωσμένα, πλέον, σας ζητάω να με βοηθήσετε να το ανακαλύψω. (περισσότερα…)