Θα αναρωτιέστε, γιατί να μην γράψω απλά «Μαθήματα Φωτογραφίας», αλλά να προσθέσω και το «με το Θοδωρή Μάρκου».

Γιατί απλά τα μαθήματα φωτογραφίας με το Θοδωρή Μάρκου, δεν είναι απλά μαθήματα φωτογραφίας.
Hellooooo!
Είναι με το Θοδωρή Μάρκου.

Για όσους γνωρίζουν τη δουλειά του και τον ίδιο προσωπικά, ξέρουν τι εννοώ.
Εγώ δεν ήξερα. Και ρώτησα. Αλλά την αλήθεια την έμαθα στην πορεία.

Όταν ακριβώς πριν 1 χρόνο πληροφορήθηκα για τα συγκεκριμένα σεμινάρια, ζήτησα τη γνώμη της αγαπημένης φίλης μου,  Μόνικας, επαγγελματίας φωτογράφου που θαυμάζω. «Μην το χάσεις!», μου είπε και εγώ δεν το έχασα.

Ερχόμενη με «αέρα» στον τελευταίο όροφο του Public του Σύνταγματος, δεν ήξερα τί με περίμενε.
Πιο συγκεκριμένα, ποιος με περίμενε. Ε, μα, γειά σου!
Ο Θοδωρής Μάρκου.
Ανίδεη αθώα παιδούλα.

Έφυγα από το πρώτο μάθημα και πετούσα, όπως και μετά από κάθε μάθημα, βέβαια.

Να! Μου το θύμισε και το Facebook λίγες μέρες πριν.

Οι πρώτες συναντήσεις ήταν κάπως πιο γλυκές, πιο smooth, όπως λένε και στο χωριό μου.
Αυτό βέβαια μέχρι να αποκτήσεις την πρώτη οικειότητα.

Μετά αρχίζει το μαστίγωμα.
(Φήμες λένε, ότι o σεναριoγράφος του Whiplash εμπνεύστηκε την ιστορία από τις παραδόσεις μαθημάτων του Θοδωρή. Όχι. Εντάξει. Ας μην είμαι υπερβολική. Εμείς δεν παίζαμε ντραμς. :p)
Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε τα μαθήματα.

Εξιστορώντας την εμπειρία μου θα σημειώσω 2-3 συμβουλές για όποιον θέλει και έχει αποφασίσει να παρακολουθήσει μαθήματα φωτογραφίας.
Οι συμβουλές έχουν να κάνουν καθαρά με την απόφαση παρακολούθησης μαθημάτων και όχι με τη φωτογραφία.
Συμβουλή 1 – Μάθε για το δάσκαλό σου.
Θέλεις να κάνεις  κάποια  μαθήματα  και έχεις τη δυνατότητα επιλογής. Δεν σε υποχρεώνει κάποιος με το ζόρι. Είναι ανοιχτό σεμινάριο. Δεν σου το επιβάλει κανείς. Άρα, πριν εγγραφείς για να το παρακολουθήσεις, προσπάθησε να πάρεις πληροφορίες για το background του εισηγητή. Του δάσκαλου. Αναζήτησε δουλειές του, διερεύνησε την προσέγγισή του και την αισθητική του και μάθε περισσότερα για τη μεταδοτικότητά του.

Οι πληροφορίες που πήρα για το δικό μου δάσκαλο με ενθουσίασαν και με υπερκάλυψαν.  Πέρα από το ότι είναι ένας ενεργός καταξιωμένος επαγγελματίας φωτογράφος με πολύπλευρη  δράση, μου άρεσαν πάρα πολύ οι δουλειές του (προσωπικές και μη – Κάντε μια βόλτα στο site του εδώ : thodorismarkou.com ), έμαθα ότι οι  γνώσεις του έχουν και ακαδημαϊκές βάσεις, διάβασα κάποια άρθρα στο «Φωτογράφος» και επίσης είδα ότι είναι ένας νέος ανήσυχος άνθρωπος, που κι αυτό μετράει. Για όλα αυτά ρώτησα κόσμο (Ζήτω η εποχή των Social Media) και τον Γκούκλη! (Ζήτω ο Γκούκλης!).

Συμβουλή 2- Μάθε να ακούς παρατηρήσεις
Όταν επιλέγεις να ξεκινήσεις μαθήματα φωτογραφίας ή  κάποιου άλλου αντικείμενου, που έχει μια καλλιτεχνική δημιουργική χροιά,  οφείλεις προηγουμένως  να αποδεχτείς ότι βρίσκεσαι στο συγκεκριμένο τόπο για να μάθεις και να ακούσεις παρατηρήσεις.
Άρα, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι το πιθανότερο είναι ο δάσκαλός σου να γνωρίζει περισσότερα πράγματα από σένα και έτσι να δέχεσαι κριτική και τη μεγάλη  πιθανότητα να έχεις κάνει λάθη.
Σε αντίθετη περίπτωση, γιατί να παρακολουθήσεις μαθήματα;

Μέρος των μαθημάτων ήταν να παρουσιάσουμε και δικές μας φωτογραφίες.
Φήμες ότι σε αυτές τις παρουσιάσεις μέσα στην αίθουσα ακούστηκαν εκφράσεις τύπου «Αυτή η φωτογραφία είναι για πέταμα» είναι πέρα για πέρα αληθινές.  #Δεν_χαρίστηκε_ποτέ_και_καλά_έκανε

Ο σχολιασμός του δάσκαλου ήταν αυστηρός , χωρίς «Σεις και Σας», αποστομωτικός, αλλά όχι αποκαρδιωτικός.
Αυτή η διαδικασία εμένα προσωπικά όχι μόνο δεν με ενόχλησε, αλλά με ιντρίγκαρε κιόλας (Σαδομαζοχισμός Alert). Σε αυτό το χώρο είχα βρεθεί, για να μάθω και όχι για να αρχίσουμε να χαϊδευόμαστε από την αρχή για τις ωραίες φωτογραφίες που βγάζουμε.( Όχι ότι θα  με χαλούσε να μου πει, πόσο καταπληκτικές είναι αυτές που του έστελνα κλπ. :p )
Η αυστηρότητα μάλιστα ήταν ζητούμενο για μένα και την χαιρόμουν πολύ περισσότερο, όταν στην πορεία ανακάλυψα ότι προέρχεται από έναν άνθρωπο που είναι πρώτα πολύ αυστηρός με τον εαυτό του.  Επίσης είχε μεγαλύτερο νόημα, γιατί τις φορές που άκουσα καλά λόγια, ήξερα ότι ήταν μια πραγματικά καλή προσπάθεια. (Στο τελευταίο μάθημα άκουσα 2 φορές «Μπράβο» και βούιζαν τα αυτιά μου για 2 μέρες.).

Θα πίστευε, λοιπόν, κανείς ότι θα θύμωνα με την αυστηρότητα. Ε, λοιπόν, όχι. Οι μόνες φορές που θύμωσα ήταν γιατί, όταν κάποια στιγμή στα μέσα της χρονιάς τον ρώτησα πώς τα πάω, μου τα «έχωσε» γιατί βιάζομαι. Παρά το γεγονός ότι θύμωσα και γκρίνιαξα, δεν έφυγα αλλά έμεινα και επέμεινα, γιατί κατά βάθος πίστευα ότι κάτι παραπάνω ήξερε εκείνος,  οπότε  και συνεχίζουμε με την επόμενη συμβουλή.

Συμβουλή 3^α – Μην κάνεις απουσίες

Προσπάθησε να μην χάνεις μαθήματα. Όλα έχουν μία συνέχεια και δεν μιλώ μόνο για τη γνώση, αλλα και για τη διαδικασία της ψυχολογίας εκμάθησης.
Η αλήθεια είναι, ότι δεν έχασα μάθημα.  Ανυπομονούσα για την Πέμπτη. Ακόμη και τις 2 φορές που δεν μπόρεσα να είμαι όλο το δίωρο εκεί, πηγα έστω και για μία ώρα. Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, με παρακινούσε να δουλεύω περισσότερο,  να δοκιμάζω αυτά που έβλεπα και άκουγα. Έβγαζα όλο και  περισσότερες φωτογραφίες κι όταν σε κάποιο σημείο μπλόκαρα (νομίζω, ότι αρκετοί περνούν από ένα τέτοιο ή παρόμοιο στάδιο κάποια στιγμή),το ξεπέρασα κι ο λόγος, πιστεύω ήταν πως  δεν εγκατέλειψα παρακολουθήσεις.

Συνέχεια του παραπάνω, οπότε …
Συμβουλή 3β –  Don’t give up

Θα περάσεις πολλές διακυμάνσεις. Μην το βάλεις κάτω.

Μέχρι σήμερα πέρασα από πολλά στάδια και νομίζω ότι αυτό θα συμβαίνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη συνέχεια, όσο μελετάω και δουλεύω πάνω στη φωτογραφία.
* Ξεκίνησα με την ανατροπή της άποψης που είχα για τις δικές μου φωτογραφίες. Ξαφνικά όλες οι φωτογραφίες που είχα βγάλει προ μαθημάτων και για τις οποίες καμάρωνα, δεν μου άρεσαν. Οι γάτες, τα λουλούδια και τα ηλιοβασιλέματα δεν είχαν πια ενδιαφέρον κλπ.
* Συνέχισα με το μπλοκάρισμα, όπου σε αυτή τη φάση δεν μου άρεσε κανένα κάδρο και δεν μπορούσα να βγάλω φωτογραφίες.
* Ακολούθησε η αδιάκοπη λήψη φωτογραφιών χωρίς να μου αρέσει καμία.
* Και κατέληξα στο καλοκαίρι, όπου μέσα σε 10 ημέρες διακοπών έβγαλα πάνω από 5.000 φωτογραφίες και κράτησα ως πιο συμπαθητικές 15-20.

Πλέον συνεχίζω αλλιώς αυτή την ενασχόληση, γιατί κι εγώ η ίδια είμαι πολύ διαφορετική.

Όλα αυτά τα χρόνια μάθαινα πράγματα από μόνη μου, εμπειρικά, διαβάζοντας, βλέποντας video, κάνοντας ερωτήσεις στους φίλους μου επαγγελματίες φωτογράφους, αλλά από την ώρα που αυτή τη δραστηριότητα την αγαπάω, είχα ανάγκη να την βάλω σε ένα πιο προγραμματισμένο και οργανωμένο πλαίσιο.

Στους ρυθμούς της ζωής μου με υπερπλήρες πρόγραμμα, αυτό το εβδομαδιαίο δίωρο ήρθε να συμπιέσει πολύ την καθημερινότητά μου, για να την αποσυμπιέσει όμως υπέροχα.
Νιώθω πιο πλούσια και τυχερή που παρακολούθησα αυτό το σεμινάριο γιατί δεν ήταν απλά μαθήματα τέχνης, τεχνικής και οπτικής, αλλά μια διαδρομή στο χρόνο, στην ιστορία της φωτογραφίας που της έδωσε αξία  ο δάσκαλός μας με τον πολύ ενδιαφέροντα τρόπο του. Νομίζω ότι δεν βαρεθήκαμε στιγμή.

Ίσως μπορείτε να πάρετε μια μικρή γεύση από τον τρόπο που ο Θοδωρής προσεγγίζει τη φωτογραφική αισθητική σε αυτό το άρθρο του : Η φωτογραφική αισθητική στη σύγχρονη εποχή

Στον απολογισμό αυτή της χρονιάς φυσικά και να προσθέσω τον ανθρώπινο παράγοντα της χαράς των ανθρώπων που γνώρισα μέσα από αυτή την εβδομαδιαία επαφή. Μία συνάντηση για μια κοινή αγάπη.

Φτάνοντας στο κλείσιμο του «σχολικού» έτους, η έκθεση φωτογραφιών της ομάδας μας στο Φουάρ ήρθε να σφραγίσει όλα όσα προσπαθήσαμε ξεχωριστά ο καθένας και το τι καταφέραμε μέχρι αυτή τη στιγμή.

 

Βλέποντας τις συμμετοχές, ένιωσα περήφανη για όλους, μια συγκίνηση για το σύνολο, αλλά και γιατί η κάθε μία σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον κάθε ένα από εμάς.

Πραγματικά όλες οι φωτογραφίες είναι υπέροχες και καμαρώνω τους συμμαθητές μου.
Η χαρά σχετικά με τη  δική μου φωτογραφία δεν έχει να κάνει με τη δημόσια παρουσία της, αλλά με όλα όσα αντιπροσωπεύει αυτή η ίδια η συμμετοχή.

Μια χρονιά που με γέμισε περισσότερες γνώσεις, μου έδειξε το δρόμο για να συνεχίσω την εξάσκηση και την αναζήτηση του φωτογραφικού εαυτού μου και το σημαντικότερο, με έκανε να αγαπήσω ακόμη περισσότερο τη φωτογραφία.

Συμβουλη 4^η:   Και τελευταία
Η δουλειά αρχίζει μετά το σεμινάριο.

Μία φωτογραφία δεν είναι μόνο κλικ, περισσότερο contrast και λιγότερο σατουρέσιο.

Η αυτόματη εύρεση του σωστού και καλά φωτισμένου κάδρου θέλει δουλειά. Πολλή εξάσκηση και πολλή μελέτη και το κυριότερο, διάθεση να τα κάνεις.

‘Ηρθε η ώρα να πω, ευχαριστώ τους συμμαθητές μου για αυτή τη χρονιά και τις συγκινητικές βραδιές στο στήσιμο της έκθεσης και την ημέρα των εγκαινίων και κλείνοντας, το ιδιαίτερο μεγάλο ξεχωριστό «ευχαριστώ» στο δάσκαλό μας, Θοδωρή Μάρκου, γιατί εμένα τουλάχιστον με έκανε νιώσω λίγο καλύτερη. (Τουλάχιστον βρήκε μία φωτογραφία που άξιζε για την έκθεση :p)

Όχι, εντάξει. Δεν θα κλάψω. Γιατί εμείς θα έχουμε και συνέχεια.
(Δάσκαλε, κανένα workshop θα κάνουμε; )

Η έκθεσή μας στο Φουάρ έχει την επιμέλεια του δάσκαλού μας και  θα σας περιμενει μέχρι τις 23 Οκτωβρίου.

#moments

 

 

έκθεση φωτογραφίας Θοδωρής Μάρκου Μαθήματα φωτογραφίας Σεμινάριο φωτογραφίας Φουάρ φωτογραφία