StatusUPdate.gr

What's on my mind (?)

Δευτέρα

7

Ιούνιος 2021

0

COMMENTS

Γη που χάνεται – Julia Phillips

Written by , Posted in Books, Timeline

Ένα αυγουστιάτικο απόγευμα, δύο κορίτσια – αδελφές, οκτώ και έντεκα ετών – εξαφανίζονται από μια ακτή της χερσονήσου Καμτσάτκα, του βορειοανατολικού άκρου της Ρωσίας.
Τις εβδομάδες, κι ύστερα τους μήνες, που ακολουθούν η έρευνα της αστυνομίας αποδεικνύεται άκαρπη.
Απόηχοι της εξαφάνισης αντηχούν απ’άκρη σ’άκρη μιας σφιχτά δεμένης κοινότητας, με τον φόβο και την απώλεια να ταλανίζουν τις γυναίκες που ανήκουν σε αυτήν. Με σκηνικό την απομακρυσμένη σιβηρική χερσόνησο της Καμτσάτκα η Γη που χάνεται διεισδύει με εκπληκτική συναισθηματική ακρίβεια στον κόσμο ενός συνόλου θαυμάσια σκιαγραφημένων χαρακτήρων που τους συνδέει ένα αδιανότητο έγκλημα.
Η συγγραφέας πλάθει εικόνες σκληρής ομορφιάς και μεταφέρει τους αναγνώστες σε μια περιοχή τόσο παράξενη όσο και σαγηνευτική, όπου οι κοινωνικές και εθνοτικές εντάσεις σιγοβράζουν από καιρό, και όπου οι ξένοι συχνά είναι οι πρώτοι που θα κατηγορηθούν.
Το αριστοτεχνικό αυτό μυθιστόρημα, γραμμένο με ενσυναίσθηση και φαντασία, διερευνά τους περίπλοκους οικογενειακούς και κοινοτικούς δεσμούς σε μια Ρωσία διαφορετική από οτιδήποτε έχουμε δει ως τώρα, και καθηλώνει τον αναγνώστη.

Έχετε σκεφτεί ποτέ, πόσες διαφορετικές ιστορίες ακουμπούν σε μία;
Πόσες μπορεί να εμπλέκονται ή να επηρεάζονται;
Πώς μία εξαφάνιση 2 κοριτσιών γίνεται ντόμινο εξελίξεων, που φαινομενικά μπορεί να μην έχουν καν σχέση με αυτή;

Το μυθιστόρημα της Julia Phillips, Γη που χάνεται, παρουσιάζει αριστοτεχνικά αυτή την αλληλουχία πραγμάτων.
Τώρα που το σκέφτομαι,θα έλεγα κάτι αντίστοιχο με το Φαινόμενο της πεταλούδας.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει στη σιβηρική χερσόνησο Καμτσάτκα.  Αμέσως μετά το καθοριστικό γεγονός της εξαφάνισης των δύο κοριτσιών δημιουργούνται αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Η άκαρπη έρευνα της αστυνομίας που διαρκεί καιρό, γίνεται η αφορμή να βγουν στην επιφάνεια…ή μάλλον…να ξεφύγουν από τα μέλη της κοινότητας συναισθήματα βαθιά κρυμμένα,  όπως φόβος, ενοχές, πόνος, θυμός, όλα μπλεγμένα με την προκατάληψη και τις σκοτεινές σκέψεις που περισσότερο δυσκολεύουν την προσπάθεια ανεύρεσης των 2 κοριτσιών, παρά βοηθούν.

Η εναλλαγή των κεφαλαίων, με τη μία ιστορία να ξεκινάει μέσα στην άλλη, γίνεται με μια ιδιαίτερη περιγραφική σκηνοθεσία που σε κάνει όχι μόνο να βλέπεις εικόνες, αλλά να αισθάνεσαι ακόμη και τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος.

To τέλος έρχεται το ίδιο απρόσμενο όσο και πιθανό.
Είναι λίγο περίεργο, να σας το περιγράψω.
Γι’αυτό, να το διαβάσετε.

Το μυθιστόρημα “Γη που χάνεται” της Julia Phillips κυκλοφορεί σε μετάφραση της Ιωάννας Ηλιάδη από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Μπορείτε να διαβάσετε μερικές σελίδες εδώ 

#booklover