StatusUPdate.gr

What's on my mind (?)

Κυριακή

15

Μάιος 2016

0

COMMENTS

Γκιακ – Δημοσθένης Παπαμάρκος

Written by , Posted in Books, Timeline

Ο παππούς και η γιαγιά, όταν ήθελαν να πουν κάτι μυστικό, κάτι που δεν έπρεπε να ακούσω και δεν μπορούσαν να με αφήσουν μόνη μου, δεν έφευγαναπό το δωμάτιο. Άρχιζαν να μιλούν κάτι ακαταλαβίστικά κι εγώ τους κοιτούσα καλά-καλά.
Μιλούσαν την αρβανίτικη διάλεκτο της περιοχής.
Οφείλω να ομολογήσω, ότι κάποιες φορές τους θαύμαζα, γιατί μου φαινόταν πολύ δύσκολο (ειδικά όταν άκουγα τους τραχείς συνδέσμους και συμπλέγματα), ενώ κάποιες άλλες με εκνεύριζαν, γιατί έλεγαν πράγματα που δεν μπορούσα να καταλάβω.

“Γκιακ” στα αρβανίτικα σημαίνει αίμα, δεσμός συγγένειας που προκύπτει από κοινή καταγωγή, συγγένεια εξ αίματος, αλλά και φόνος που γίνεται για λόγους εκδίκησης, εκδίκηση, αντεκδίκηση και φυλή.

Γκιακ  είναι ο τίτλος της συλλογής διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου και ομολογώ, ότι πέρα από τα πολύ θετικά σχόλια που είχα διαβάσει για το βιβλίο, ένας από τους λόγους που το επέλεξα ήταν, ότι ο συγγραφέας κατάγεται από την ευρύτερη περιοχή καταγωγής του παππού, καταγωγή και των ηρώων.

Γράφει το οπισθόφυλλο:
Οι ήρωες αυτών των διηγημάτων, στρατιώτες που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία έρχονται αντιμέτωποι με τους ρόλους που τους επιβάλλουν οι παραδοσιακοί κανόνες του πολέμου. Συγκρούονται υποτάσσονται, ζουν εν κρυπτώ ή φεύγουν. Το 
γκιακ είναι το άιμα, ο συγγενικός δεσμός και ο νόμος του αίματος που σκιάζει τις ζωές τους. Με έναν τραχύ προφορικό λόγο, οι ιστορίες τους αφηγούνται την απώλεια προσανατολισμού, την αδυναμία τους να συμβιβάσουν τους κώδικες της παράδοσης με τα συναισθήματα και τη συνείδησή τους.

Διαβάζοντας αυτήν την παράγραφο η πρώτη αίσθηση που μου δημιουργήθηκε είναι ότι πρόκειται για ένα κείμενο, που διηγείται τον πόλεμο και τη σκληρότητά του.

Όταν άρχισα να διαβάζω μία-μία τις ιστορίες,  γνώρισα ιστορίες ανθρώπων που αγαπούν, που ερωτεύονται, που έχουν αδυναμίες, που θέλουν να ξεζουμίσουν τη ζωή και το εκφράζουν μέσα από τη δική τους γλώσσα, τη δική τους βαριά και τραχειά διάλεκτο, με εκείνο τον τρόπο εκφοράς λόγου, που την ίδια στιγμή που λένε λίγα, λένε πολλά. Μιλούν είτε κοφτά, είτε χωρίς διακοπή για όσο κρατάει η μία ανάσα που παίρνουν μέχρι να εκπνεύσουν.
Είναι άνθρωποι με τους δικούς τους κώδικες τιμής, άνθρωποι που οι δεσμοί τους δένονται με αίμα. Αίμα συγγενικό που συντηρεί την αγάπη και την ηθική επιταγή για δικαίωση, αίμα που που γίνεται συγγενικό από τους στενούς δεσμούς φιλίας, αίμα που δένει τον έρωτα που φτάνει στα άκρα και υπομένει, αίμα που ζητά εκδίκηση κι αντεκδίκηση.

Οι ήρωες του βιβλίου είναι άνθρωποι με δυνατό δέσιμο με τον τόπο καταγωγής τους, που τους έχει αγγίξει η φρίκη του πολέμου και διηγούνται τη γυμνή αλήθεια. Η κάθε ιστορία είναι μια στιγμή εξομολόγησης, εκείνη τη μοναδική στιγμή, που αφήνουν στο συγγραφέα μια χαραμάδα και του επιτρέπουν να δει την  ψυχή τους,

Το Γκιάκ είναι ένα βιβλίο, που διηγείται  αλήθειες με τρόπο σταράτο και χωρίς προσπάθεια να στρογγυλέψει τα γεγονότα.

Είναι ένα βιβλίο ντόμπρο. Όπως ακριβώς και οι άνθρωποι μιας παλαιότερης εποχής μιας περιοχής που οι δεσμοί συγγένειας ή φιλίας γινόντουσαν πάντα δεσμοί αίματος.

Το Γκιακ  του Δημοσθένη Παπαμάρκου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αντίποδες και διαβάζω, ότι θα μεταφερθεί και στο θέατρο και εννοείται ότι θα φροντίσω να το παρακαλουθήσω.

#booklover

Γκιακ2