Αμέσως μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του “Επειδή είναι η καρδιά μου” του Αύγουστου Κορτώ, ενός βιβλίου που με τάραξε (ωραίο πράγμα να αναστατώνεσαι από συγγραφές), ξεκίνησα το “Έθιμα ταφής” της Hannah Kent, το οποίο κυκλοφορεί από τις “Εκδόσεις Ίκαρος” σε μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου.

Η ιστορία του βιβλίου εκτυλίσσεται στην Ισλανδία και αφορά ένα αληθινό πρόσωπο, την Άγκνες Μάγκνουσντότιρ (αυτά τα επίθετα των ισλανδών στο βιβλίο και το πώς τα δημιουργούν είναι το κάτι άλλο).

Η ηρωίδα το 1829 καταδικάστηκε σε θάνατο για τη συμμετοχή της στη δολοφονία δύο αντρών, εκ των οποίων ο ένας ήταν εραστής της.

Λίγα περισσότερα λόγια για την ιστορία από το site των  Eκδόσεων Ίκαρος:

Στη Βόρεια Ισλανδία του 1829 η Agnes Magnúsdóttir καταδικάζεται σε θάνατο για την άγρια δολοφονία δύο ανδρών. Υποχρεώνεται να περάσει το χρόνο μέχρι την εκτέλεσή της στη φάρμα του Jón Jónsson με την οικογένειά του, την γυναίκα του και τις δύο κόρες τους.

Η οικογένεια, τρομοκρατημένη που αναγκάζεται να συμβιώσει με μια καταδικασμένη δολοφόνο, αποφεύγει να της μιλήσει.

Μόνον ο Tóti, που έχει οριστεί πνευματικός σύμβουλός της έχει επαφή μαζί της, προσπαθώντας να σώσει την ψυχή της. Καθώς περνά ο καιρός και έρχεται ο χειμώνας, οι δουλειές στη φάρμα τους φέρνουν όλους πιο κοντά.

Η ιστορία της Agnes ξεδιπλώνεται ενώ αναδύεται και το ερώτημα της πραγματικής ή μη ενοχής της.

 

Η συγγραφέας δεν αρκέστηκε σε μια απλή μυθοπλασία, αλλά όπως αναφέρει στις σημειώσεις και ευχαριστίες της, έκανε όλόκληρη έρευνα για το πρόσωπο της Άγκνες.

Αναζητώντας την αλήθεια, κατέληξε στη σχηματοποίηση της ψυχογραφίας της ηρωίδας με βάση την ανάλυση των στοιχείων που συγκέντρωσε και στο πώς φαντάστηκε η ίδια την Άγκνες.

Έμαθα αρκετά για την Ισλανδία εκείνης της εποχής, για τους κατοίκους,  για το μορφωτικό επίπεδο, για την καθημερινότητά τους μέσα από το τρόπο που ξετυλίγεται η ιστορία.

Η εναλλαγή στη διήγηση από το τρίτο πρόσωπο του αφηγητή στο πρώτο της καταγραφής των σκέψεων και των συναισθημάτων της Άγκνες τονίζει το πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι στην ουσία τους τα αντικειμενικά γεγονότα και οι αιτίες τους και πόσο σχετική μπορεί να γίνει η δικαιοσύνη.

Το γνωστό “Τα πράγματα ίσως δεν είναι όπως φαίνονται” είναι η βασική σκέψη, που σχηματοποιείται και υπογραμμίζεται τόσο έντονα στο τέλος.

Η γραφή της Kent είναι υπέροχη και με φράσεις όπως “Kι εγώ τον αγάπησα, επειδή με έκανε να νιώθω πως ήμουν αρκετή.” σε αναγκάζει να κάνεις στάσεις, για να αναλύσεις αυτό που μόλις διάβασες.

Από τα μισά του βιβλίου δεν ήθελα να το αφήσω από το χέρια μου και στεναχωριόμουν κάθε φορά που έπρεπε να διακόψω, γιατί είχα δουλειές.

Είναι από τα βιβλία που κορυφώνουν τόσο έντονα την εξέλιξη της ιστορίας αλλά και την ψυχογραφία των χαρακτήρων και κυρίως της Άγκνες, που δεν σας κρύβω ότι στις τελευταίες σελίδες με είχε απορροφήσει εντελώς, που θα είχα βάλει τα κλάμματα, εάν δεν βρισκόμουν στο τρένο.

Η Kent αποτυπώνει την Άγκνες με τέτοιο τρόπο που θα ήθελες να είσαι κοντά της, να την πάρεις αγκαλιά, να τη στηρίξεις.

Η ηρωίδα είναι μια δυνατή γυναίκα με πολύ έντονη προσωπικότητα και ασυμβίβαστη, θα την έλεγα, η οποία προκαλεί το κατεστημένο της εποχής με την αλήθεια της ψυχής της.

Όσο δυνατή είναι όμως, τόσο ευάλωτη γίνεται. (Έτσι δεν γίνεται συνήθως; )

Την παρακολούθησα να διαλύεται, να μαζεύει τα κομμάτια της, να στέκεται στα πόδια της, να παλεύει όχι μόνο για την ίδια αλλά και για αυτούς που νοιάζεται, γιατί θέλει να αγαπηθεί, από αυτούς που αγαπά.

Τολμώ να πω, ότι από αγάπη σκοτώνει. Όχι, όχι από τυφλό πάθος. Συνειδητά και γιατί αγαπάει.

Τις περισσότερες φορές που με συνεπαίρνει ένα  βιβλίο,  ξεψαχνίζω τις σημειώσεις και τις ευχαριστίες του συγγραφέα, γιατί  νομίζω έτσι κατανοώ καλύτερα κάποια σημεία.

Έτσι κι εδώ στέκομαι σε μία φράση που είναι στις πρώτες σελίδες :

Αφού διαβάσετε όλο το βιβλίο, ανατρέξτε σ’αυτή.

Θα νιώσετε ακόμη περισσότερα πράγματα.

Το σίγουρο είναι, πως πρόκειται για ένα συγκινητικό εξαιρετικό βιβλίο, που έγινε ένα από τα αγαπημένα της μέχρι τώρα ζωής μου και χαίρομαι που το έχω στη βιβλιοθήκη μου.

Νομίζω, ότι θα μπορούσα να σας μιλάω για ώρες για αυτό.

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ

Το εκπληκτικό εικαστικό στο εξώφυλλο, που ταιριάζει απόλυτα με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί το βιβλίο είναι του Χρήστου Κούρτογλου, Indyvisuals Collective.

 

#booklover

 

Agnes Magnúsdóttir Hannah Kent Άγκνες Μάγκνουσντότιρ βιβλίο Έθιμα ταφής Εκδόσεις Ίκαρος Μαρία Αγγελίδου μυθιστόρημα