Στο πρώτο μυθιστόρημά του μετά τη βράβευσή του με το Νομπέλ (2017), ο Καζούο Ισιγκούρο αφηγείται την ιστορία της Κλάρας, μιας Τεχνητής Φίλης με εκπληκτική παρατηρητικότητα και ιδιαίτερη ευαισθησία, η οποία από τη θέση της στο κατάστημα, όπου πωλείται, παρακολουθεί με προσοχή τη συμπεριφορά όσων έρχονται για να ρίξουν μια ματιά, αλλά και όσων περνούν απ’έξω, στον δρόμο.
Και ελπίζει πως σύντομα κάποιος θα τη διαλέξει.
Ένα βαθιά συγκινητικό βιβλίο που μας προσφέρει μια μοναδική άποψη του διαρκώς μεταβαλλόμενου κόσμου μας μέσα από τα μάτια μιας αξέχαστης αφηγήτριας. Η αριστοτεχνικά συγκρατημένη πρόζα Ισιγκούρο ενισχύει τη συναισθηματική δύναμη και τη σπάνια τρυφερότητα του κειμένου, που διερευνά το πλέον θεμελιώδες ερώτημα: Τι σημαίνει στ’αλήθεια ν’αγαπάς;

Αυτά γράφει το οπισθόφυλλο του βιβλίου “Η Κλάρα και ο Ήλιος”  του Καζούο Ισιγκούρο που κυκλοφορεί σε μετάφραση της  Αργυρώς Μαντόγλου από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
Αφηγείται μια ιστορία από το μέλλον, που ίσως να μην είναι και τόσο μακρινό.
Μεταφερόμαστε σε εκείνη την εποχή με την τεχνητή νοημοσύνη να έχει προχωρήσει τόσο πολύ, που οι μηχανές (ας πούμε, τα ρομπότ) νιώθουν.
Ακούγεται τρομακτικό, αλλά πιστεύω πως σε μία κοινωνία που η μοναξιά κάνει όλο και πιο έντονη την παρουσία της, η ανάγκη για συντροφιά και για φιλία θα δημιουργήσει αυτό που ο Ισιγκούρο ονομάζει Τ.Φ. (Τεχνητούς Φίλους).
(Ανοίγω παρένθεση: Στο παρελθόν είχαμε δει την ταινία Her με τον Joaquin Phoenix που παρουσίαζε μία παρόμοια κατάσταση, αν και σε ένα διαφορετικό επίπεδο σχέσεων. Κλείνω παρένθεση)

Η έφηβη Τζόσι διαλέγει  την Κλάρα να γίνει η Τ.Φ. της, πιο συγκεκριμένα, την αγοράζει με τη μητέρα της.
Η σχέση αυτή όμως, δεν είναι πραγματική φιλία.
Η Κλάρα ουσιαστικά είναι ένα είδος φροντιστή για την Τζόσι.

Σε όλη την ιστορία υπάρχει διάχυτη η μελαγχολία και ενώ η Κλάρα αναζητά τον Ήλιο ως πηγή ζωής, ο αναγνώστης αισθάνεται την απουσία του φωτός στα πρόσωπα και στις ζωές των ανθρώπων.
Ακόμη και η  Τ.Φ.  στην αφήγησή της είναι μελαγχολική και προβληματισμένη στην προσπάθειά της να βρει λύση στο πρόβλημα της Τζόσι, που έχει γίνει δικό της.
Και εδώ αναρωτιέμαι, δηλαδή στο μέλλον θα έχουμε δημιουργήσει τεχνητούς φίλους, για να τους μεταφέρουμε τη δυστυχία που κουβαλάμε μέσα μας;
Mήπως τελικά,  αυτά τα εξελιγμένα δημιουργήματα μας απλά θα περιφέρουν τα δικά μας συναισθήματα; Μήπως θα διογκώνουν την ασχήμια και τη μαυρίλα, χωρίς να μας βοηθούν να βρούμε λύσεις στα δύσκολα;
Γιατί εμείς βρίσκουμε τις λύσεις. Οι αληθινοί φίλοι μας βοηθούν να τις εντοπίσουμε.

Είναι τρομακτικό και συνάμα απογοητευτικό, αλλά πιστεύω ότι είμαστε πολύ κοντά στη δημιουργία μιας Τεχνητής Φιλίας.
Κάποιος θα μπορούσε να πει, ότι μπορεί να αποτελέσει μία πρόταση και βοήθεια για ανθρώπους που έχουν πραγματικά προβλήματα.
Αλήθεια, όμως…Πλησιάζουμε σε εκείνο το σημείο που οι άνθρωποι δεν είμαστε αρκετοί;
Που δεν μπορούμε να πλησιάσουμε το συνάνθρωπό μας;
Μήπως θα βοηθούσε να κοιτάξουμε μέσα μας και να  καταλάβουμε, ότι είναι αυτό που έχουμε ανάγκη;
Μήπως αυτό που χρειαζόμαστε είναι δίπλα μας και όχι τόσο μακριά;

Ο ήλιος δεν είναι μόνο πηγή ενέργειας, αλλά το φως που μας κάνει να δούμε τα πράγματα γύρω μας και να καταλάβουμε ότι η λύση  και η αγάπη τις περισσότερες φορές  είναι πολύ κοντά.

Η Κλάρα και ο Ήλιος είναι ένα παραμύθι από το μέλλον με πολλές και διαφορετικές ερμηνείες.

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ

#booklover

Αργυρώ Μαντόγλου βιβλίο Εκδόσεις Ψυχογιός Η Κλάρα και ο Ήλιος Καζούο Ισιγκούρο τεχνητή νοημοσύνη Τεχνητή Φιλία