1836, ΠΡΩΣΙΑ. Η Χάνε Νουσμπάουμ είναι σχεδόν δεκαπέντε χρονών και οι περιορισμοί της γυναικείας ζωής στο Κάι την πνίγουν, μέχρι που συναντά την Τέα και δίπλα της βρίσκει την αποδοχή. Οι Νουσμπάουμ είναι Παλαιολουθηρανοί και η προσευχή τους γίνεται στα κρυφά-είναι μια κοινότητα υπό απειλή. Προκειμένου να ξεφύγουν από το κράτος και την Ένωση της Εκκλησίας, οι κάτοικοι του χωριού στριμώχνονται ασφυκτικά σ’ένα πλοίο με προορισμό τη Νότια Αυστραλία, όπου θα μπορούν να ζουν χωρίς φόβο, ελεύθεροι. Ανάμεσα στις κακουχίες του ταξιδιού, το τραγούδι των φαλαινών μπαίνει στην καρδιά της Χάνε, μαζί με το θαύμα της αγάπης για την Τέα. Ο δικός τους δεσμός είναι τόσο ισχυρός, που είναι αδύνατο να σπάσει.
1838, ΝΟΤΙΑ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ. Μια νέα αρχή γίνεται σε μια παλιά γη. Ο Θεός, η κοινωνία και η ίδια η φύση αποφασίζουν ότι η Χάνε και η Τέα δεν μπορούν να είναι μαζί. Η ηρωίδα ταλαντεύεται ανάμεσα στα άκρα, στους κανόνες, στην αγάπη του Θεού και το φόβο του Ανθρώπου, ταλαντεύεται ακόμα κι ανάμεσα στο Πριν και το Μετά του Θανάτου. Αλλά μέσα στο αδύνατο κρύβεται η λατρεία…

Μια σπαραχτική ιστορία για την πίστη και τη βαθιά αγάπη δύο κοριτσιών-ένας ύμνος στην παντοδυναμία της ευαισθησίας.

Οι περισσότεροι έχουμε λατρέψει την Hannah Kent από το πρώτο της βιβλίο, τα Έθιμα Ταφής, και μετά ακολούθησε το πολύ αγαπημένο μου, “Οι Καλοί”.

Και έρχεται τώρα με το τρίτο βιβλίο της το “Λατρεία” να δέσει περισσότερο το θαυμασμό, μεταφέροντας μία δυνατή -σχεδόν καρμική-ιστορία αγάπης σε μία άλλη εποχή.

Αρχικά, να δηλώσω ότι ένα από τα στοιχεία, που αγαπώ στα βιβλία της Kent, είναι αυτή η ατμόσφαιρα που κάποιες στιγμές έχει χρώμα μυστικισμού, σαν να σε μυεί στις εικόνες της φαντασίας της.
Με αυτή την απίστευτα υπέροχη αφηγηματική της ικανότητα, μας μεταφέρει σε μέρη που άλλοτε είναι συννεφιασμένα, άλλοτε βροχερά, άλλοτε αισθανόμαστε την έψαξη, την ένταση, την αγωνία, την απέραντη λύπη, αλλά και χαρά όλων των ηρώων.
Δεν βλέπουμε απλά τους χαρακτήρες. Ζούμε τα συναισθήματά τους.

Η λατρεία δεν είναι μόνο η αφοσίωση και το δέσιμο, που νιώθουν τα δύο κορίτσια, αλλά και όλη η ευλάβεια με την οποία οι μετανάστες ακολουθούν τη θρησκευτική τους πίστη και την τελετουργία της.

Στα μισά περίπου της αφήγησης γίνεται κάτι ανατρεπτικό (που δεν θα πω, για να μην το χαλάσω),  ένα ξάφνιασμα που εξιτάρει ακόμη περισσότερο για τη συνέχεια. “Και τώρα τι;”

Κι όμως, η διήγηση συνεχίζει, πλέκοντας μία υφή μεταφυσικού-φυσικού με νήμα την αγάπη.

Για ανοιχτά μυαλά και ακόμη πιο ανοιχτές καρδιές.

Κυκλοφορεί σε μετάφραση των Άγγελου Αγγελίδη και Μαρίας Αγγελίδου από τις Εκδόσεις Ίκαρος με ένα υπέροχο εξώφυλλο από το Χρήστο Κουρτογλου.

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ

Hannah Kent βιβλίο Έθιμα ταφής Λατρεία Οι Καλοί