Εδώ και ένα τέταρτο ψάχνω να βρω εισαγωγή στο κείμενο των σκέψεών  μου για το βιβλίο “Μακάρι όλα να πάνε καλά” της Carolina Setterwall και την αλλάζω συνέχεια.
Είναι από αυτές τις φορές που σκέφτομαι, πως ό,τι κι αν γράψω θα μικρύνω αυτό, που μου προκάλεσε η ανάγνωση αυτού του βιβλίου.

Ε, λοιπόν, απλά το λάτρεψα.
Το έχω καταχωρήσει, ως ένα από τα συγκλονιστικότερα βιβλία, που έχω διαβάσει.
Δεν έχει να κάνει με την πλοκή του, την αγωνία, το απρόβλεπτο και την ιστορία αυτή καθεαυτή.
Έχει να κάνει με τον τρόπο που εκφράζεται η ηρωίδα.

Επειδή το οπισθόφυλλο κάθε βιβλίου έχει το πιο περιεκτικό και στοχευμένο κείμενο περιγραφής, επιλέγω να σας γνωρίσω την υπόθεση από αυτό:
Είναι ένα συνηθισμένο βράδυ. Η Καρολίνα καληνυχτίζει το σύντροφό της, τον Άκσελ και πέφτουν για ύπνο. Τα πράγματα ήταν δύσκολα γι’αυτούς τελευταία, ειδικά με τον 8 μηνών γιό τους.Έτσι όταν ο Άκσελ πεθαίνει απροσδόκητα, στη διάρκεια της νύχτας, ο κόσμος της Καρολίνας έρχεται τα πάνω κάτω.
Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Μακάρι όλα να πάνε καλά εστιάζει στις φαινομενικά ασήμαντες στιγμές μετά από μία τραγωδία. Είναι μια ιστορία για τη μητρότητα, την οικογένεια και τις δυσκολίες να αγαπάς κάποιον που είναι απόμακρος και τελικά χάνεται από τη ζωή σου.
Γενναίο και τολμηρό, τρυφερό κι ανθρώπινο, το συγκινητικό αυτό βιβλίο φωτίζει τη στιγμή που όσα θεωρούσαμε δεδομένα για τη ζωή μας ανατρέπονται.

Όπως καταλαβαίνετε, η  ανατροπή στην ιστορία έρχεται από την αρχή της.

Ο σύντροφος της Καρολίνας πεθαίνει ξαφνικά και εκείνη μένει μόνη με το μωρό τους.
Το πρώτο συγκλονιστικό της ιστορίας είναι πως πρόκειται για πραγματικό γεγονός, που έζησε η συγγραφέας.

Θα κάνω μία παρένθεση εδώ, για να σας πω κάτι που έχω σαν αρχή στη ζωή μου και είναι ένας πρώτος λόγος που με τάραξε το βιβλίο.
Στην καθημερινότητα σε μία οικογένεια, θα τύχουν στιγμές που πέρα από τις στιγμές αγάπης κι ευτυχία, θα διαφωνήσουμε, θα τσακωθούμε και θα στεναχωρηθούμε.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, επιδιώκω να μην κοιμόμαστε με αυτό το “βάρος”. Είναι ένα “κόλλημά” μου από τότε, που με τον καλό μου κάναμε τη δική μας οικογένεια.
Να μην κοιμόμαστε θυμωμένοι ή μεταξύ μας στεναχωρημένοι.
Κι αυτό αφορά και την κόρη μας, όχι μόνο το ζευγάρι.
Όχι για το φόβο, ότι κάποιος από εμάς μπορεί να πάθει κάτι στον ύπνο του (που ποτέ δεν ξέρεις), αλλά με στεναχωρεί η ιδέα ότι την ώρα που θα πρέπει να ηρεμήσει το μυαλό μας και η ψυχή μας, θα κουβαλάμε αυτό το βάρος.
Όταν, λοιπόν, διάβασα το συμβάν, συγκλονίστηκα.

Σχεδόν μέχρι τη μέση του βιβλίου παρακολουθούμε την ιστορία σε δύο χρόνους.
Ένα κεφάλαιο διηγείται τη ζωή του ζευγαρίου από την ώρα που συναντήθηκαν και το επόμενο κεφάλαιο αφηγείται το πρόσφατο παρελθόν.
Αυτή η εναλλαγή γίνεται μέχρι που το παρελθόν συναντά το σήμερα, οπότε πλέον έχουμε γνωρίσει το ζευγάρι και πώς έχει διαμορφωθεί η σχέση τους μέχρι την ημέρα που γίνεται το κακό.

Η αφήγηση της Setterwall είναι καθηλωτική.
Γράφει απευθυνόμενη στο σύντροφό της, Άκσελ, εξομολογούμενη όλες τις σκέψεις της χωρίς να κρύβεται, χωρίς να τις στρογγυλεύει στο ελάχιστο.
Δεν είναι ένα κείμενο-αφήγηση σε κάποιο κοντινό πρόσωπο.
Είναι σαν να στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και να μιλάει λέγοντας τα πάντα απογυμνωμένα, όλες τις σκέψεις της, όλα τα συναισθήματά της.
Μιλάει εκφράζοντας όλα εκείνα τα ανθρώπινα, όλες τις σκέψεις που κάνουμε σε στιγμές αδυναμίας ή δύναμης και που δεν τολμάμε να μοιραστούμε με κάποιον άλλο, που ντρεπόμαστε, γιατί ξέρουμε ότι μπορεί να φανούμε “μικροί”.
Η Carolina μέσα από την σοκαριστική απώλεια, το βαρύ πένθος,  έχει θλίψη, θυμό, ενοχή, απελπισία, μοναξιά και όλα αυτά την πιέζουν, γδέρνουν την ψυχή της.
Δεν ήταν προετοιμασμένη, ούτε έχει ισορροπία, καθαρό μυαλό και δύναμη για να αντιμετωπίσει το τραγικό γεγονός.
Είναι ήδη κουρασμένη σωματικά, αλλά και ψυχολογικά από τους πρώτους απαιτητικούς μήνες της μητρότητας με ένα μωρό που δεν κοιμάται εύκολα και γίνεται ράκος. (Θα τολμούσα να πω, ότι περνά μία επιλόχειο κατάθλιψη, όταν γίνεται το δυσάρεστο.)

Μέσα από αυτόν τον μονόλογο πέρα από τα στάδια του πένθους, παρακολουθούμε και τα διάφορα στάδια που μπορεί να περάσει μία σχέση- το πάθος, τη φθορά την επικοινωνία, αλλά και τις στιγμές που λείπει, τους κύκλους που κάνει η ζωή, την εναλλαγή ρόλων, την αγάπη, το θυμό, όλες εκείνες τις ανθρώπινες στιγμές που λυγίζουν.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία παίζει η οικογένεια τόσο στην ευρύτερη έννοια, όσο και στην στενότερη αναφερόμενη και στις δυσκολίες μιας μονογενεϊκής.
Το “Μακάρι όλα να πάνε καλά” παρά το δύσκολο του θέμα με άφησε με ένα αίσθημα αισιοδοξίας.
Και σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση του Γρηγόρη Κονδύλη.

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ 

#booklover

Carolina Setterwall αυτοβιογραφία Γρηγόρης Κονδύλης Εκδόσεις Μεταίχμιο Μακάρι όλα να πάνε καλά Πένθος