Πριν από λίγες εβδομάδες η Hannah Kent επισκέφθηκε τη χώρα μας.
Όταν πληροφορήθηκα την επερχόμενη επίσκεψή της, ξετρελάθηκα από τη χαρά μου.
Έκανα σχέδια, ότι  θα πάρω αγκαλιά το “Έθιμα Ταφής” και το “Οι Καλοί”, θα παρακολουθήσω την παρουσίαση και στο τέλος θα της τα δώσω να μου τα υπογράψει.
ΝΤΑΜ ΙΤ κι ένα κακό κρύωμα με εμπόδισε να βρεθώ σε εκείνη την εκδήλωση.
Σκύλιασα, να ξέρετε.
Και αυτό το συναίσθημα έγινε ακόμη πιο έντονο, γιατί είχα φρεσκοδιαβασμένο το “Οι Καλοί”, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου και με ένα ξεχωριστό εξώφυλλο του Χρήστου Κούρτογλου.

Η Hannah Kent με τις περιγραφές της σε μεταφέρει σε ένα ιρλανδικό χωριό του 19ου αιώνα, όπου βλέπεις τα σκοτεινιασμένα πρόσωπα, οσμίζεσαι τις μυρωδιές και ακούς τους ήχους του δάσους.

Πριν προχωρήσω σε περισσότερα, ας δούμε μαζί, τί γράφει το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Κομητεία του Κέρι, Ιρλανδία 1825
Συντετριμμένη από το θάνατο του συζύγου της, Μάρτιν, η Νόρα βρίσκεται ολομόναχη να φροντίζει τον εγγονό της, Μίχολ, ένα παιδί ανήμπορο να περπατήσει και να μιλήσει. Πού είναι ο υγιής, ευτυχισμένος εγγονός της που γνώρισε, όταν η κόρη της ήταν ακόμη ζωντανή;
Η Μαίρη έρχεται να βοηθήσει τη Νόρα στο σπίτι, ενώ διαδίδονται σκοτεινές ιστορίες για ανεξήγητες ατυχίες, ασθένειες, αλλά και φήμες που θέλουν το Μίχολ να σπέρνει την κακοτυχία στην κοιλάδα.
Αποφασισμένες να απαλλαγούν από το κακό και να βοηθήσουν τον Μίχολ, η Νόρα και η Μαίρη επιστρατεύουν τη βοήθεια της Νανς, μιας ηλικιωμένης περιπλανώμενης γυναίκας, που κατέχει τη γνώση και το μυστήριο της παλιάς μαγείας.
Καθώς οι τρεις γυναίκες ελπίζουν να επαναφέρουν τον Μίχολ, ο ιδιαίτερος κόσμος τους με τα έθιμα, τα πιστεύω και τις τελετουργίες δημιουργεί γύρω τους έναν ασφυκτικό κλοιό θα οδηγηθούν σ’ένα επικίνδυνο μονοπάτι και αναγκαστούν να αμφισβητήσουν όλα όσα γνωρίζουν.

Το μυθιστόρημα βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία με τη συγγραφέα να μεταφέρει ψυχογραφικά τη δική της εκδοχή, έχοντας μελετήσει πολύ καλά την Ιρλανδία εκείνης της εποχής.
Όσο προχωρά η διήγηση, πονά η ψυχή σου γι’ αυτό το αγόρι, που γίνεται έρμαιο στην άγνοια του κόσμου.
Η αδυναμία των ανθρώπων να δώσει εξήγηση σε ανεξήγητα εκείνης της εποχής, τρέφει δοξασίες και προλήψεις, που μπορεί να γίνουν αρχή μεγάλων κακών.
Πώς ένα παιδί που μέχρι τα 2 του είχε φυσιολογικές λειτουργίες, ξαφνικά γινόταν ανήμπορο;
Οι γιατροί δεν δίνουν ελπίδες, οπότε οι απελπισμένοι άνθρωποι καταφεύγουν σε ερμηνείες για την ύπαρξη ξωτικών και άλλων νεραϊδοπλασμάτων με περίεργες δυνάμεις.

Η εκκλησία με τον πατέρα Λίχι μάχεται τα τελετουργικά της Νανς, αλλά δεν μπορεί να σταθεί στη χήρα, όταν εκείνη ζητά βοήθεια και μάλιστα με κάποιο τρόπο τη διώχνει.
Η Νόρα είναι μόνη, αβοήθητη και  απελπισμένη.
Έχει χάσει την κόρη και τον άντρα της και  έχει μείνει με έναν απόγονο, με τον οποίο δεν μπορεί να επικοινωνήσει. Με ένα παιδί, που όλοι το θεωρούν πηγή του κακού για όλες τις ατυχίες του χωριού.
Αυτό το άρρωστο πλάσμα γίνεται ο δέκτης της απελπισίας της μικρής κοινότητας.

Κατά τη διάρκεια της διήγησης, υπήρξαν έντονες στιγμές που παρακαλούσα όλες οι τελετουργίες-τα ξόρκια  της Νανς, να φέρουν αποτέλεσμα.
Όσο κι αν μου φαινόντουσαν κομπογιανίτικα και σκοταδιστικά, προτιμούσα να έχουν δύναμη, για να συνέλθει αυτό το 4χρονο πλάσμα και όλα όσα περνούσε.

Η ιστορία δείχνει την απελπισία του ανθρώπου που ψάχνει να πιαστεί από κάπου, να βρει σωτηρία για αγαπημένα πρόσωπα, αλλά και έναν τρόπο να αλαφρύνει το βάρος της ζωής και της καρδιάς του.
Το βιβλίο με συνεπήρε και το διάβασα με λαχτάρα και για τον τρόπο γραφής της Kent, αλλά και για το γεγονός ότι και αυτή η ιστορία, όπως και το “Εθιμα Ταφής” βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
Με το τέλος της ανάγνωσης στέκω σκεπτική ψάχνοντας τις διαφορές και τις ομοιότητες με το σήμερα.

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ :

#booklover

Hannah Kent βιβλίο Έθιμα ταφής Εκδόσεις Ίκαρος Μαρία Αγγελίδου Οι Καλοί Χρήστος Κούρτογλου