Αυτό το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου όχι ως καινούριο. Ούτε ως δανεικό.

Μου το έφερε η Έλενα όταν λίγο πριν το Πάσχα βρέθηκα στο παζάρι που έκανε το Xeblogarisma λέγοντάς μου,

“Αυτό το έχεις διαβάσει; Αν όχι, πρέπει να το διαβάσεις!”

Ένα πολύ προσεγμένο αντίτυπο  μιας έκδοσης του 1995.

“Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα” της Λάουρα Εσκιβέλ από τις Εκδόσεις Ωκεανίδα.

Ήταν έρωτας από τις πρώτες σελίδες και χρειάστηκαν μόλις λίγες ώρες για να το τελειώσω.

 

Πρόκειται για ένα μοναδικό και γραφικό  “μυθιστόρημα κουζίνας” αφού όλη η ιστορία εξελίσσεται έχοντας ως κύριο χώρο την κουζίνα και διανθίζεται με συνταγές.

Ο κρυφός έρωτας της Τίτα και του Πέδρο εξιστορείται σε μηνιαίες συνέχειες συνδυαζόμενος με άλλη συνταγη κάθε φορά.

Η κάθε συνταγή όμως είτε αντιπροσωπεύει, είτε προκαλεί κάτι.

Κατά τη γνώμη μου αυτό το “κάτι” καθε φορά μεταφέρεται από την ενέργεια της Τίτα που η κουζίνα έχει άμεση σχέση με την ύπαρξή της.

“Η Τίτα γεννήθηκε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας μέσα σε πλημμύρα δακρύων από αυτά που προκαλεί το καθάρισμα των κρεμμυδιών. Καταδικασμένη από την παράδοση να μείνει ανύπαντρη για να φροντίζει την τυραννική μητέρα της, τη Μαμά Έλενα, βρήκε τον προορισμό της στην κουζίνα της οικογένειας Δε Λα Γκάρσα.

Όταν η Μαμά Ελένα αναγκάζει τον αγαπημένο της Τίτα, τον Πέδρο, να παντρευτεί την αδελφή της, εκείνη μαθαίνει να διατηρεί και να τρέφει την αγάπη του με τα θρυλικά της φαγητά, αποδειχνοντας πως ο δρόμος για την καρδιά ενός άντρα περνά από το στομάχι του – έστω κι αν τα πικρά της δάκρυα έπεσαν στο ζυμάρι για τη γαμήλια τούρτα της αδερφής της και προκάλεσαν στη νύφη και σε όλους τους καλεσμένους μια βαριάς μορφής δηλητηρίαση.”

Στην ιστορία μπλέκονται στιγμές από την καθημερινότητα της εποχής με μυθικά στοιχεία, που το κάνουν να μοιάζει με ένα παραμύθι.

Σαν η αγάπη και η πίκρα της Τίτα να έχουν μαγικές δυνάμεις.

Ένα βιβλίο που το ρούφηξα και είναι από τα λίγα που πιστεύω, ότι κάποια στιγμή θα ξαναδιαβάσω.

Κατά ένα περίεργο τρόπο η αίσθηση που μου ήρθε διαβάζοντάς μου θύμισε λίγο “Το σπίτι των πνευμάτων” της Ιζαμπελ Αλιέντε.

Ίσως τα στοιχεία των δυνάμεων που είχε η Κλάρα και την ευαισθησία της ψυχής της να τα συνάντησα ως ένα (διαφορετικό) βαθμό στην Τίτα.

Έμαθα ότι το βιβλίο έγινε και ταινία, η οποία είναι καταπληκτική και εννοείται θα τη δω άμεσα.

Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα

Ε, ναι! Αξίζει να το διαβάσετε!

#booklover #bookILove

Xeblogarisma βιβλίο Εκδόσεις Ωκεανίδα Ιζαμπέλ Αλιέντε Λάουρα Εσκιβέλ μυθιστόρημα Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα Το σπίτι των πνευμάτων