Ένα κορίτσι  στις 08:45 αποβιβάζεται από το τρένο, κατευθύνεται βιαστικά σε ένα από τα καθίσματα του σταθμού, ανοίγει την τσάντα του, βγάζει ένα βιβλίο, το ακουμπά στη δίπλα θέση, παίρνει το κινητό και περιμένει να φύγει ο κόσμος και να περάσει ο συρμός από την αντίθετη κατεύθυνση.
Στήνει το κάδρο της καταπληκτικά και είναι έτοιμη να πατήσει το κλικ, που θα της δώσει την εικόνα που θέλει.
Μέχρι που έρχεται μία γυναίκα και κάθεται δίπλα της και με το σταυροπόδι χαλάει το πλάνο.

Και φεύγει η γυναίκα  με το τρένο που ήρθε και το κορίτσι του τρένου με το βιβλίο επιμένει και περιμένει, μέχρι που ένας κύριος αρχίζει να “κόβει” βόλτες πάνω – κάτω μπροστά στο πεδίο της λήψης της.

Περνάει το τρένο και φεύγει κι εκείνος. Φάιναλι!

Το κορίτσι του τρένου με το βιβλίο έχει αρχίσει να κουράζεται κρατώντας το κινητό στο σημείο που θέλει, ενώ στο μεταξύ ο σεκιουριτάς από την απέναντι αποβάθρα αρχίζει να την κοιτάζει περίεργα(είναι που απαγορεύεται και η φωτογράφηση).
Τον βλέπει ότι ετοιμάζεται να έρθει προς το μέρος της, αλλά ευτυχώς προλαβαίνει και περνάει το επόμενο τρένο, βιαστικά βγάζει 1-2 φωτογραφίες και φεύγει.

Αυτό το κορίτσι του τρένου είμαι εγώ, που προσπαθούσα να φωτογραφίσω το άλλο κορίτσι του τρένου, που διάβασα μέσα σε 2 μέρες.

Θα μπορούσα να τελειώσω εδώ, αφού όπως θα καταλάβατε το βιβλίο μου άρεσε πολύ και δεν το άφηνα από τα χέρια μου.

Επειδή ο ελεύθερος χρόνος μου καθημερινά είναι ελάχιστος, διαβάζω βιβλία κυρίως στο τρένο (να το πάλι)  κατά τη διαδρομή για τη δουλειά και την επιστροφή στο σπίτι.
Με “Το κορίτσι του τρένου” συνέβη το εξής: Ξυπνούσα το πρωί και πίνοντας τον καφέ μου διάβαζα έστω για 10′ λίγες σελίδες. Το ίδιο και το βράδυ πριν κοιμηθώ (που συνήθως κουτουλάω). Μου είχε εξιτάρει την περιέργεια. Όχι, να το παινευτώ, γιατί είμαι και πολύ έξυπνη,  είχα αρχίσει να έχω υποψίες για την εξέλιξη από την ώρα της εξαφάνισης.

“Το κορίτσι του τρένου” της Πόλα Χόκινς κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ στα βήματα του άλλου κοριτσιού που εξαφανίστηκε.  (Πολλά κορίτσια μπλέξαμε).

 

 

 

Λίγα λόγια για την υπόθεση από το οπισθόφυλλο:

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΑ ΙΔΙΑ
Η Ρέιτσελ παίρνει το ίδιο τρένο κάθε πρωί. Ξέρει ότι θα σταματήσει στον ίδιο σηματοδότη, την ίδια ώρα, και θα αντικρίσει τα ίδια σπίτια δίπλα στις ράγες. Αρχίζει, μάλιστα, να νιώθει οικεία με το ζευγάρι που ζει σ’ ένα από αυτά. «Τζες» και «Τζέισον» τους αποκαλεί. Η ζωή τους, στα δικά της μάτια, είναι τέλεια. Μακάρι να μπορούσε και η Ρέιτσελ να είναι τόσο ευτυχισμένη.

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
Και μια μέρα βλέπει κάτι που τη σοκάρει. Κρατάει μόλις μία στιγμή μέχρι να ξεκινήσει και πάλι το τρένο, αλλά είναι αρκετό. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Τώρα η Ρέιτσελ έχει την ευκαιρία να γίνει μέρος της ζωής που παρακολουθούσε από μακριά. Τώρα ήρθε η ώρα να το καταλάβουν κι εκείνοι: είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κορίτσι του τρένου…

 

Το τρένο γίνεται σημείο αναφοράς στο παρόν, στο παρελθόν και σε όλα όσα θα ακολουθήσουν.

Το κορίτσι του τρένου και βασική αφηγήτρια είναι η Ρέιτσελ, η οποία δεν έχει ξεπεράσει τον χωρισμό της με τον Τομ έχει τα ψυχολογικά και συναισθηματικά θεματάκια της (θεματάρες) από την απόρριψη που έχει “φάει” και με ένα προβληματάκι (προβληματάρα)με τον αλκοολισμό.
Λέω βασική αφηγήτρια, γιατί παράλληλα και εμβόλιμα στις περιγραφές της, η Μέγκαν, που είναι η γυναίκα που εξαφανίστηκε και η Άννα, η σύζυγος του πρώην άντρα της Ρέιτσελ, καταγράφουν την ιστορία σε άλλο ή και παράλληλο χρόνο. Ακούγονται μπλεγμένα, αλλά είναι τόσο ξεκάθαρα και συνδυασμένα μεταξύ τους στο βιβλίο και έχουν απίστευτο ενδιαφέρον.

Ένα ψυχολογικό θρίλερ, που οι  διηγήσεις των ηρωίδων δείχνουν πόσο ευάλωτοι είμαστε και πόσο αυτοκαταστροφικοί μπορούμε να γίνουμε, ενώ κάποιες φορές το ένα λάθος φέρνει το άλλο. Αρκετές φορές τα πράγματα και οι άνθρωποι αλλιώς φαίνονται και αλλιώς είναι (να κι ένα ακόμη κοινό με Το κορίτσι που εξαφανίστηκε). Σημειώνω το γνωστό, ότι δεν πρέπει να πίνουμε πολύ. Δημιουργούνται κενά μνήμης και επιπλέον η αυτολύπηση και η αυτοκαταστροφή είναι ένα τρένο δρόμος.
Από την αρχή του βιβλίου οι ιστορίες των ανθρώπων φαίνεται, πως αγγίζουν η μία την άλλη, ενώ όσο προχωρά κανείς στην ανάγνωση, τις βλέπει να μπλέκονται μεταξύ τους ή να είναι ήδη πολύ μπλεγμένες από πολύ πιο πριν.

Οι περιγραφές της Πόλα Χόκινς είναι τέτοιες, που διαβάζεις το βιβλίο και βλέπεις την ιστορία, να εκτυλίσσεται μπροστά σου.

Σε λίγο καιρό θα μπορούμε να το δούμε κυριολεκτικά, αφού θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο (γυρίζεται ήδη ταινία από την Dreamworks).

“To κορίτσι του τρένου” της Πόλα Χόκινς κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και είναι ένα από τα βιβλία που ευχαριστήθηκα πολύ.

Στην παρουσίαση του βιβλίου στο site των Εκδόσεων Ψυχογιός μπορείτε να παρετε μια γεύση από τις πρώτες 24 σελίδες : Το κορίτσι του τρένου (στην εικόνα του εξώφυλλου κλικάρετε την επιλογή “διαβάστε ένα απόσπασμα”)

#booklover

βιβλίο Εκδόσεις Ψυχογιός εντυπώσεις Πόλα Χόκινς Το κορίτσι του τρένου Ψυχολογικό θρίλερ