Χρειάστηκαν μόλις λίγες μέρες για να διαβάσω το “Όσα δεν σου είπα ποτέ“ της Celeste Ng.
Πριν προχωρήσω όμως σε περισσότερες λεπτομέρειες, μια μικρή γεύση από την περίληψη στο οπισθόφυλλο:

Οχάιο, δεκαετία του 1970. Όταν το πτώμα της έφηβης Λίντια ανακαλύπτεται σε μια λίμνη κοντά στο σπίτι της, οι λεπτές ισορροπίες που επέτρεπαν στην οικογένειά της να λειτουργεί ενωμένη ανατρέπονται και επικρατεί χάος.
Ο κινεζικής καταγωγής πατέρας της Τζέιμς κατατρύχεται από ενοχές και παίρνει ένα ριψοκίνδυν μονοπάτι που μπορεί να καταστρέψει τον γάμο του. Η μητέρα της Μέριλιν είναι συντετριμμένη και την έχει καταλάβει εκδικητική μανία, πρέπει να βρει κάποιον να αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό το τραγικό γεγονός με οποιοδήποτε κόστος.
Ο μεγαλύτερος αδελφός της Λίντια, ο Νέιθαν, είναι σίγουρος πως ο αλήτης της γειτονιάς, ο Τζακ, έχει κάποια σχέση με την υπόθεση, αλλά η Χάνα, η μικρότερη αδελφή, είναι αυτή που διαθέτει τη διεισδυτικότερη ματιά και που, χωρίς κανείς να το συνειδητοποιεί, ίσως γνωρίζει την αλήθεια.
Ένα αποκαλυπτικό οικογενειακό πορτρέτο, που διερευνά τις διαφορές μεταξύ πολιτισμών και τα ρήγματα μέσα στην ίδια την οικογένεια και ξεσκεπάζει πώς μητέρες και κόρες, πατεράδες και γιοι, άντρες και γυναίκες παλεύουν σε όλη τους τη ζωή να καταλάβουν ο ένας τον άλλο.

Από την αρχή του βιβλίου μαθαίνουμε για το θάνατο της Λίντια και μετά από αυτό περιμένει κανείς, ότι θα ξεκινήσει μια αστυνομική ιστορία μυστηρίου. Αν περιμένατε κάτι τέτοιο, θα σας το χαλάσω και θα σας πω, ότι ενώ έχει τέτοια γεύση, η ιστορία είναι πολύ διαφορετική, με πολύ βαθιά μηνύματα που γίνονται γροθιά στο στομάχι για τη σύγχρονη κοινωνία, για τη διαχρονική έννοια της οικογένειας.

Αν θα μπορούσα να έβαζα έναν άλλο εναλλακτικό τίτλο θα ήταν κάτι σαν “Χαμένα όνειρα ενός ξεχωριστού ανθρώπου”.
Η οικογένεια του Τζέιμς και της Μέριλιν είναι μια ξεχωριστή – διαφορετική – οικογένεια για το Οχάιο της δεκαετίας του ’70.
Η εικόνα του πατέρα και των παιδιών, που έχουν πάρει τα ασιατικά γονίδιά του, ξεχωρίζουν στη συντηρητική αμερικανική κοινωνία της εποχής με αποτέλεσμα να πέφτουν θύματα φυλετικού ρατσισμού και κάποιες φορές γίνονται και θύματα ενός είδος εκφοβισμού. Όμως και η μητέρα, η Μέριλιν, που είναι κλασική αμερικανίδα, δέχεται ανάλογες συμπεριφορές γιατί τα νεανικά της όνειρα την κάνουν να ξεχωρίζει, να είναι προκλητικά διαφορετική σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.

Οι απογοητεύσεις, οι ματαιώσεις και η καταπίεση των “θέλω” των γονιών, γίνονται αιτία καταπίεσης των παιδιών, που καλούνται ουσιαστικά να ζήσουν τη ζωή που δεν έζησαν οι γονείς τους, να ακολουθήσουν όνειρα που δεν είναι δικά τους. Οι γονείς νιώθοντας, ότι έχουν κάνει λάθος επιλογές, από αγάπη και μία αγωνία σωτηρίας των παιδιών τους, τα καταπιέζουν άμεσα και έμμεσα ουσιαστικά υποδεικνύοντας το δρόμο που πρέπει να επιλέξουν.

Το μεγαλύτερο λάθος που υπάρχει σε αυτή την οικογένεια είναι το αίσθημα της ενοχής και η αποσιώπηση των βαθύτερων σκέψεων και συναισθημάτων. Αυτή η  οικογένεια δεν μιλάει για αυτά που νιώθει, για αυτά που θέλει. Η ξαφνική ολιγόμηνη απουσία της μητέρας σε μία πολύ τρυφερή ηλικία για τα παιδιά, τα σφραγίζει με μια ενοχή, μία ανασφάλεια και το φόβο της εγκατάλειψης που τα ωθεί σε καταπιεσμένες και καθόλου ανέμελες συμπεριφοράς.

Ο θάνατος της Λίντια στη λίμνη ξεχειλίζει τις στάθμες των ψυχών των υπολοίπων μελών, που κλεισμένοι στον εαυτό τους, ζουν το προσωπικό ξεχωριστό τους δράμα.
Κι όλα αυτά επειδή και οι δύο  γονείς παραιτήθηκαν των ονείρων τους σε μία εποχή, που ήθελε την οικογένεια νοικοκυρά στο σπίτι και τον πατέρα συντηρητικό να μην τολμά να ρισκάρει.
Κι όταν ο άνθρωπος αφήνει τα όνειρά του, γίνεται δυστυχισμένος, γιατί είναι σαν να χάνει τη λάμψη που έχει μέσα του και τον κρατά ζωντανό.

Το “Όσα δεν σου είπα ποτέ” της Celeste Ng σε μετάφραση του Μιχάλη Μακρόπουλου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και είναι ένα βιβλίο που σε φέρνει αντιμέτωπο με τα συναισθήματά σου, απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ :

#booklover

Celeste Ng βιβλίο Εκδόσεις Μεταίχμιο Μιχάλης Μακρόπουλος μυθιστόρημα Όσα δεν σου είπα ποτέ