Βράδυ από αυτά, που στη 1 μετά τα μεσάνυχτα η σωματική κούραση είναι πολύ μεγάλη.

Προσπαθεί να κλείσει τα βλέφαρα μου, αλλά δεν της κάνω τη χάρη.

Είμαι 30 σελίδες πριν από το τέλος του βιβλίου Η Μεγάλη Χίμαιρα του Μ.Καραγάτση και δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω τώρα.

Δεν μπορώ να σταματήσω.

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
“Η μεγάλη χίμαιρα” είναι ένα λεπτομερές ψυχογράφημα. Ο συγγραφέας καταπιάνεται με έναν γυναικείο χαρακτήρα και τον αναλύει συστηματικά. Είναι η ιστορία της Μαρίνας, μιας νεαρής Γαλλίδας που ερωτεύεται, παντρεύεται κι ακολουθεί τον άνδρα της στη Σύρα, στο πατρικό σπίτι της Επισκοπής. Εκεί ζει κάτω από τον βαρύ, αποδοκιμαστικό ίσκιο της πεθεράς της. Καθώς η Μαρίνα συνδέει την τύχη της με τα βαπόρια του άνδρα της, κάθε ψυχική της αναταραχή έχει περίεργες συνέπειες πάνω στη ζωή τους. Όταν έρχεται η οικονομική καταστροφή που είναι συνδεδεμένη με την ψυχική φθορά της ηρωίδας, τότε όλα μπαίνουν στον φαύλο κύκλο του έρωτα και του θανάτου. 

Είναι ένα από τα συγκλονιστικότερα βιβλία, που έχω διαβάσει.

Ξέρω, ότι άργησα πολύ.

Το θετικό αυτής της καθυστέρησης είναι ότι μάλλον λόγω της ωριμότητας της ηλικίας και των βιωμάτων μου, έζησα πιο έντονα και βαθιά το ψυχογράφημα της Μαρίνας Ρεΐζη.

Δεν τολμώ να αγγίξω το κομμάτι του χειρισμού του λόγου του Καραγάτση. Δεν είναι μόνο η ψυχογραφία της Μαρίνας και των υπόλοιπων ηρώων της ιστορίας.

Με τις περιγραφές του ταξιδεύει τον αναγνώστη στην Ελλάδα και όχι μόνο.

Ζωντανεύουν τα στοιχειά της φύσης, όνειρα, αρχαίες ελληνικές τραγωδίες κι έρχονται όλα μαζί να δέσουν σε μια άλλη τραγωδία, αυτή της Μαρίνας και όλης της οικογένειας Ρεΐζη

Στην αρχή του βιβλίου υπάρχει μια χορταστική εισαγωγή της Μαίρης Μικέ. Την διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον (αν και έχει αρκετά σημεία spoiler), αλλά ανέτρεξα σε αυτήν τελειώνοντας την ανάγνωση. Μπόρεσα να συνδυάσω ακόμη περισσότερα σημεία.

Ο τίτλος της εισαγωγής είναι Η Χίμαιρα του πόθου. 

Αγάπη – Έρωτας – Πόθος – Θάνατος

Είναι όλα τόσο ξεκάθαρα στην ιστορία, γιατί είναι ξεκάθαρα στο μυαλό της Μαρίνας.

Ακόμη και στο τέλος, υπογράφει τη διαφορά που όρισε τη ζωή της στη Σύρα. Συναισθήματα και ορμές που θαύμασε στα αρχαία ελληνικά κείμενα που λάτρευε. Μεταξύ αυτών είναι και η Μήδεια, της οποίας εξηγεί τη συμπεριφορά:

Η Μήδεια είναι ο φυσιολογικός άνθρωπος που το ερωτικό πάθος συσκοτίζει το λογικό, όπως στον κάθε φυσιολογικό άνθρωπο. Κατ’αντιδιαστολήν συμπέρασμα: ο άνθρωπος που δεν μπορεί να νιώσει ένα τέτοιο πάθος, δεν είναι φυσιολογικός.

Η Μαρίνα με μια παιδική ηλικία που την σημάδεψε και την “κλείδωσε” ερωτικά για πολλά χρόνια, είναι και μάνα, που αγαπάει το παιδί της, το φροντίζει, το νοιάζεται. Όμως όταν η δύναμη της ψυχής της χάνει τις ισορροπίες, θολώνει και κυριεύεται από τις ορμές της σάρκας της που ξεφεύγουν όταν πυροδοτούνται από τα στοιχειά της φύσης και τα όνειρα με το Ριζικό της ίδιας και της υπόλοιπης οικογένειας.

Μιας οικογένειας που η γαλλική ιδιοσυγκρασία της δεν μπορεί εύκολα να κατανοήσει:

“Μα το φαινόμενο είναι ξεχωριστό. Ή μήπως αντιπροσωπεύει μια γενικότερη ελληνική πραγματικότητα; Σε τούτο το λαό, ο δεσμός του αίματος εξακολουθεί πάντοτε να είναι τρομακτικά ιερός, όπως άλλοτε. Ο οίκος και το γένος δένουν τους ανθρώπους με αλυσίδες βαρύτατες άλλοτε χρυσές κι άλλοτε μολυβένιες. […] Είδα στην πατρίδα μου, πολλές παρόμοιες σκηνές. Ποιοί αγκαλιάζονται με τέτοιαν κυρίαρχη αγάπη; Μονάχα οι ερωτευμένοι. Οι συγγενείς ποτέ.! Εδώ οι ερωτευμένοι μετρούν τις δημόσιες εκδηλώσεις τους – ίσως και τις ιδιωτικές. “

Ο Καραγάτσης μιλάει για τις σαρκικές ορμές, τον ερωτικό πόθο που προκαλεί το πνεύμα κάποιου ανθρώπου και όχι μόνο η εικόνα του. Μιλάει για τον ερωτικό πόθο, που εκπληρώνεται για να αποτελέσει μέσο κυριαρχίας.

Αγάπη – Έρωτας – Πόθος – Θάνατος

Και Ζωή, θα προσθέσω.

Η Αγάπη, ο Έρωτας και ο Πόθος είναι η Ζωή.

Εκφράζεται η ανάγκη της Μαρίνας να νιώσει ζωντανή τη σάρκα, αλλά και την ψυχή της, τη δύναμή ψυχής, που χάνεται ή τρελαίνεται στην απουσία της επαφής του συντρόφου της, στην απουσία τρυφερότητας και ολοκλήρωσης.

Η Ζωή κι ο Θάνατος που χορεύουν με τη στολή της Μεγάλης Χίμαιρας, όπως την έχει φανταστεί εκείνη.

Έλιωσαν από επιθυμία τα κορμιά μας, φλογίστηκαν από εγωισμό οι ψυχές μας, σπάραξαν από γλύκα οι σάρκες μας κι έσπειραν Χάρο παντού, παντού, παντού…

Το έργο εκδόθηκε πρώτη φορά το 1936 και επανεκδόθηκε με επαυξημένη και αναθεωρημένη έκδοση το 1953.

Μετρά πάνω από 80 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία και πάνω από 60 από την αναθεωρημένη.

Πολλά έχουν αλλάξει από τότε, όμως τελικά ο τρόπος που οι άνθρωποι παθιάζονται, ποθούν και αγαπούν, είναι ίδιος.

Το βιβλίο μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μου.

Πόνεσα με τη Μαρίνα, το Γιάννη, το Μηνά, την Αννούλα αλλά και τη Ρεΐζαινα, την ελληνίδα μάνα που όση πίκρα κι αν έχει βρίσκει το δρόμο στη συγχώρεση για το καλό του παιδιού της.

Η Μεγάλη Χίμαιρα του Μ.Καραγάτση κυκλοφορεί από το Βιβλιοπωλείον της “Εστίας” Ι.Δ. Κολλάρου & Σια Α.Ε.

Τώρα το μόνο που μένει είναι καταφέρω να βρω εισιτήριο για τη μεταφορά του βιβλίου στο θέατρο, όπου κάθε παράσταση είναι sold out.

Η θεατρική μεταφορά του έχει γίνει στο Θέατρο Πορεία από τον εγγονό του Καραγάτση, Δ.Τάρλοου.

Γίνεται, να το χάσω;

#booklover

 

βιβλίο Εστία - Ι.Δ. Κολλάρου Η Μεγάλη Χίμαιρα Θέατρο Πορεία Μ.Καραγάτσης