Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το “Η ήσυχη ένοικος” της Clemence Michallon είχα την εντύπωση ότι πρόκειται για μία ιστορία που θα είναι παρόμοια με τα “Το Δωμάτιο” της Έμας Ντόναχιου και “Καλό μου παιδί” της Romy Haumann.
Γυναίκες που είναι φυλακισμένες σε ένα σπίτι και ζουν μία βασανιστική καθημερινότητα με φόβο και πόνο. Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις μου, που δημιούργησαν ένα συναίσθημα απογοήτευσης, γιατί σκέφτηκα ότι θα διαβάσω μια παρόμοια ιστορία.
Η συνέχεια, όμως, με διέψευσε. Μπορεί να ξεκινά με ένα παρόμοιο μοτίβο, αλλά το θρίλερ εκτυλίσσεται διαφορετικά. (περισσότερα…)