(Image by George Williams)

Δεικτικές αντωνυμίες.

Πριν από λίγες μέρες διάβαζα ένα κείμενο της Ζυράννας Ζατέλη, το “Η Ντάλα και τα Ύδατα”.

Σε κάποιο σημείο γράφει,

 “Μου μιλούσε και γι’αυτόν αλλά χωρίς να λέει όνομα ή κάτι που να τον προσδιορίζει. Ήταν απλώς “εκείνος”. Ή “αυτός”. Ο άντρας των ονείρων της-ούτως ή άλλως των ονείρων της.”

Όπως περνούσαν οι λέξεις μπροστά από τα μάτια μου, πρόσεξα για πρώτη φορά τη διαφορά στο χρώμα των δύο λέξεων.

Αυτός.

Εκείνος.

Προσδιορίζουν το ίδιο πρόσωπο, αλλά ακούγονται τόσο διαφορετικά.

Το “Αυτός” –  “Αυτή” είναι πιο οριστικό. Πιο αυστηρό.

Η αίσθηση του “αυτός-ή” κρύβει μία βία στις κινήσεις, στην έκφραση.

Τη βία του δάχτυλου που δείχνει.

Ή της ματιάς που καρφώνει.

Δεν είναι απαραίτητο, ότι έχει αρνητική χροιά.

(Image by Lloyd Morgan)

Είναι η αίσθηση του οριστικού, του απόλυτου, του βέβαιου, του ξεκάθαρου.

Ποιόν αγαπάς; – Αυτόν!

Ποιά είναι αντίζηλος; – Αυτή!

Για ποιά αγάπη μιλάς;

Γι’αυτήν!

 

 

 

(Image by Robert Couse-Baker)

Το “Εκείνος” – “Εκείνη” είναι πιο έμμεσο, πιο διακριτικό, πιο ευαίσθητο, πιο… ρομαντικό.

Προσδιορίζει με ένα νεύμα, με τη ματιά, με την περιγραφή. Διακριτικά. Διστακτικά. Τρυφερά. Ευαίσθητα.

Εκείνο το συναίσθημα της αγάπης.

Εκείνο που φέρνεις στο μυαλό σου.

Εκείνον, εκείνη.

Και χαμογελάς γλυκά.

 

 

Όπως είδατε ο Φοίβος Δεληοριάς έχει τραγουδήσει και για τις δύο.

Και για Αυτήν και για Εκείνη.

Και τώρα καταλαβαίνω το όνομα ενός συγκροτήματος, που αγάπησα “Εκείνος κι Εκείνος”. ♥

 

This Love Craig Armstrong Αυτή Αυτή που περνάει Αυτός Εκείνη Εκείνος Εκείνος κι Εκείνος Ζυράννα Ζατέλη σκέψεις Φοίβος Δεληβοριάς