Ο Μανωλιός, η Δήμητρα κι ο Γιάννης
αντάμωσαν σε δύσκολους καιρούς.
Πες μου, ζωή, γιατί στο τέλος κάνεις τους πιο γλυκούς δεσμούς λυπητερούς;

Τρία παιδιά-τραυματισμένα κι εξόριστα, χαμίνια του δρόμου-γνωρίζονται, φωλιάζουν σε μια κατάληψη των Εξαρχείων και γίνονται αδέρφια.
Αρχές του ’90, κι η Αθήνα ξέφρενη : ποτάμια πλούτου από τη μια, απόγνωση της νύχτας απ’την άλλη. Πρέζα, πεζοδρόμιο, μαχαιρώματα, άγρια φτώχεια.
Οι τρεις φίλοι παλεύουν να ζήσουν τη νιότη τους, μα ο κίνδυνος πλανιέται ολόγυρα: αδίστακτα αφεντικά  και πελάτες, εχθροί των καταλήψεων, ένας καθ’έξιν δολοφόνος φάντασμα που’χει βαλθεί να καθαρίσει την πιάτσα και πάνω απ’όλα, κρυμμένο παντού, το φάσμα του έιτζ, πεινασμένο για κορμιά που πονούν για έρωτα. Είκοσι πέντε χρόνια μετά, το μόνο μέλος της παρέας που επέζησε μας ιστορεί τις αλησμόνητες εκείνες εποχές, συνομιλώντας με τους χαμένους φίλους. Μια ιστορία για τη νοσταλγία και τον καημό της αδικημένης νεότητας, ένας ύμνος στην άσβεστη φλόγα της φιλίας.

Ακόμα κι όταν κλαίω πονάω,
τους φίλους που κοιμούνται δεν ξυπνάω.

Ένα μυθιστόρημα παρέας, γέλιων και δακρύων.
Φίλος θα πει, η καρδιά σου σ’άλλο στήθος.

Η ανάγνωση του “Όταν κοιμούνται οι φίλοι μου”  μου έφερε την ίδια πικρή γεύση που είχα, όταν διάβαζα το “Λίγη Ζωή” της Hanya Yanagihara
Το νέο βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ  είναι ένα μυθιστόρημα σκληρής πραγματικότητας, που απευθύνεται σε ανοιχτά μυαλά, αλλά και ανοιχτές καρδιές.
Η ιστορία τριών παιδιών, που μέσα από τη δυνατή φιλία τους, δημιούργησαν την οικογένεια που δεν είχαν, την αγκαλιά που δεν αισθάνθηκαν, το νοιάξιμο που δεν ένιωσαν.

Μέσα από τη δική τους ιστορία παρακολουθούμε έναν κόσμο από ψυχές που έχουν στερηθεί τη στοργή και την αγάπη, που αβοήθητες έχουν βιώσει σκληρή βία με επαναλαμβανόμενα εγκλήματα εις βάρος τους.
Ψυχές ανθρώπων, που νομίζω ότι δεν μεγαλώνουν ποτέ, αλλά μένουν πάντα παιδιά  αδικημένα, πονεμένα, εγκαταλελειμένα σε μια κόλαση, που άλλοι δημιούργησαν για αυτά και τα άφησαν έρμαια να παραπαίουν στο σκοτάδι.
Ζωές, που ζουν συνεχώς εκτεθειμένες στον κίνδυνο.

Διαβάζοντας το αφήγημα, για άλλη μια φορά παρακολουθούμε τον κύκλο της βίας, τις συνέπειες της απουσίας της αγάπης, αλλά και τη σκληρή απόρριψη από εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που είναι ρατσιστικό, δεν σέβεται και δεν προστατεύει τον άνθρωπο, τις επιλογές  και την ευτυχία του.

Ο Αύγουστος Κορτώ γίνεται κινηματογραφικά περιγραφικός, κοιτά κατάματα την πραγματικότητα και μεταφέρει τον αναγνώστη μπροστά στην εικόνα, που σκηνοθετεί.
Δεν ωραιοποιεί τα πράγματα. Δεν στρογγυλεύει τις αιχμές, τρυπώντας την ψυχή σου, ανοίγοντας χώρο για προβληματισμό και μία υπενθύμιση, ότι πάνω από όλα είναι ο άνθρωπος. Πάνω απ’όλα είναι το παιδί, που είναι η ελπίδα.

Το βιβλίο “Όταν κοιμούνται οι φίλοι μου” του Αύγουστου Κορτώ κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες εδώ

#booklover

 

Αύγουστος Κορτώ βιβλίο Εκδόσεις Πατάκη μυθιστόρημα Όταν κοιμούνται οι φίλοι μου