Πάνε χρόνια από τότε που το μυαλό και η καρδιά μου σε μια από τις σπάνιες συνομιλίες που κάνουν αποφάσισαν τα εξής:

Ποτέ και για κανένα λόγο οι εικόνες που βγαίνουν από εκείνο το βαθύ σημείο που λέγεται καρδιά και μοιάζει με χαμένο βότσαλο στη λίμνη, δεν θα γίνουν λόγια στα χείλη μου.

Και έτσι θα κοιμόμαστε όλοι ήσυχοι.

Και ύστερα Status UPdate εμφανίστηκες εσύ.

Ας είναι λοιπόν….

 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κορίτσι, που μεγάλωνε πολύ ευτυχισμένο.

Περίμενε όπως όλα τα υπόλοιπα κοριτσάκια τα Χριστούγεννα με ανυπομονησία.

Πίστευε πως κάθε Κυριακή είναι γιορτή και τα γενέθλιά του είχαν πάντα γεύση σοκολάτα.

Όμως πίσω από τη μεγάλη εικόνα τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Το κοριτσάκι δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Το κοριτσάκι δεν ήταν όπως όλα τα άλλα κοριτσάκια, όσο κι αν προσπαθούσε γι’αυτό!!

Και κάθε προσπάθεια πήγαινε χαμένη γιατί το κοριτσάκι λάτρευε το μαύρο και αυτό δεν μπορούσε να κρυφτεί.

Το μαύρο στα ρούχα!!

Ακόμη και η ποδιά του στο σχολείο είχει το πιο σκούρο μπλε. Αυτό το μπλε που για να το κόψεις πρεπει να πάρεις μαχαίρι.

Κάθε μέρα λίγο πριν μπει στην τάξη έκρυβε στην τσέπη της ποδιάς του το λευκό πλεχτό γιακαδάκι, που η μαμά του έβαζε πάντα λίγο πριν βγει από την πόρτα του σπιτιού.

Η μαμά δεν έκανε μόνο αυτό για να σπάσει τη μαυρίλα.

Είχε και άλλα μυστικά.

Όταν χτένιζε τα μαλλιά του κοριτσιού  του έβαζε ένα κόκκινο τσιμπιδάκι ακριβώς στο σημείο που έπεφτε το τσουλουφάκι στα μάτια.

– Μην το βγάλεις σήμερα και εγώ το Σάββατο θα πάω και θα σου γράψω πολλές κασσέτες με τα τραγούδια που σου αρέσουν, του έλεγε.

Ξέχασα να αναφέρω πως το κοριτσάκι λάτρευε τη μουσική.

Τη μουσική και τα αστέρια.

Κάθε βράδυ την ώρα, που όλοι έπεφταν για ύπνο εκείνο πήγαινε στο παράθυρο, κοιτούσε τα αστέρια και έδινε σε κάθε ένα από αυτά τον τίτλο ενός τραγουδιού.

Μπέρδευε τα ελληνικά με τα ξένα, τα χαρούμενα με τα θλιμμένα και κάθε βράδυ έφτιαχνε ιστορίες με αρχή μέση και τέλος.

Ιστορίες με αστέρια και τραγούδια που μέχρι και σήμερα όποιος θέλει, μπορεί να τις διαβάσει αρκεί να σηκώσει τα μάτια του ψηλά στον ουρανό αργά το βράδυ.

Και ύστερα το ξημέρωμα και μετά η Κυριακή γιορτή και τα γενέθλια με γεύση σοκολάτα και κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα με ανυπομονησία.

Το κοριτσάκι μεγάλωνε, συνέχιζε να φοράει μαύρα κάθε μέρα και κάθε νύχτα να γράφει ιστορίες με τραγούδια στα αστέρια.

Μόνο που τώρα και ενώ ακόμα και η μαμά του είχε πάρει απόφαση, πως το κοριτσάκι θα φοράει για πάντα μαύρα, ήταν το ίδιο που έκανε δεύτερες σκέψεις.

– Γιατί πάντα μαύρα;

–Γιατί κάθε βράδυ τα αστέρια;

– Γιατί τραγούδια και όχι λέξεις;

– Γιατί μουσική και όχι λογική;

Κάποιο βράδυ το κοριτσάκι έκατσε στο παράθυρο και πάλι.

Ήταν από αυτά τα βράδια, που οι φοβισμένοι κοιμούνταινωρίς.

Το φεγγάρι είχε κρυφτεί και τα αστέρια έμοιαζαν περισσότερο με έντονα λευκά σημάδια πάνω σε κατάμαυρο πίνακα.

Και ξαφνικά η εικόνα άρχισε να αλλάζει. Ή καλύτερα να κινείται.

Το πιο φωτεινό αστέρι αποφάσισε να κάνει βουτιά στο κενό και να εξαφανιστεί για πάντα αφήνοντας πίσω του μια φωτεινή γραμμή αστρόσκονης.

Η μαύρη τρύπα του πίνακα είχε καταπιεί μια και καλή το αστέρι.

Και τότε το κορίτσι κατάλαβε!

Αυτό που κοιτούσε στον ουρανό ήταν ο καθρέφτης του μόνο που τα έδειχνε όλα αντίθετα.

Το λευκό αστέρι ήταν το κοριτσάκι με τα μαύρα.

Ο μαύρος πίνακας ήταν ένα λευκό χαρτί.

Και η μουσική ο μόνος τρόπος για να βάλει χρώμα στη ζωή του.

Τώρα  ξέρω, φώναξε δυνατά!!

Είμαι μια μαύρη νότα.

Το κλειδί του Σολ σε μια λευκή παρτιτούρα.

Και εκεί ψηλά θα γράψω το τραγούδι μου.

 

Status Update….ας πρόσεχες.

 

---

Κική Μηλίδου/ Bio

Πέρα απο το μέτρημα των αστεριών όλη μου τη ζωή με θυμάμαι, να ακούω μουσική, να δουλεύω με τη μουσική, να ζω από τη μουσική!!

Αυτός ο έρωτας λοιπόν μαζί της, έφτιαξε και το προσωπικό μου high fidelity!

Μεχρι τα 10 / Τσιγκολελετα

Μεχρι τα 15/ Buffalo stance/Neneh Cherry

Μεχρι τα 20/ Go your owh way/Fleetwood mac

Μεχρι τα 25/Daft Punk/Da Funk

Μεχρι τα 30/Out kast/Hey Ya

Μεχρι τα 35/The national/bloodbuzz ohio

35+ υπο διαμορφωση!!

αστέρια ιστορία Κική Μηλίδου κοριτσάκι μαύρα ρούχα μαύρο χρώμα μουσική νότες παραμύθι