(Image by cgpgrey )
Σταματήσαμε στην Νερατζιώτισσα όπου βρίσκεται το Mall της Αθήνας.
Δυο έφηβες επιβιβάστηκαν στο βαγόνι έχοντας ήδη πολύ υψηλά τον τόνο της φωνής τους και κάθισαν στην απέναντι τετράδα θέσεων από εμένα, δίπλα-δίπλα.
Δυο κορίτσια της σημερινής εφηβείας. Και λέω της σημερινής γιατί έχω κι εγώ περάσει εφηβεία, ούτε λίγα αλλά ούτε και πολλά χρόνια πριν και θυμάμαι αρκετά καθαρά το πως ένιωθα και πως ήθελα να μοιάζω προς τα έξω.
Δύο κορίτσια μελαχρινά γύρω στα 15, μπορεί και 14. Δύσκολο να κρίνεις όταν το μακιγιάζ μιας έφηβης θυμίζει μακιγιάζ από τουλάχιστον 35άρα τραγουδίστρια πίστας που ετοιμάζεται να βγει στη σκηνή. Και όχι μη βιαστείτε να πείτε ότι κρίνω. Έχω δει στη ζωή μου και ειδικά στο εξωτερικό, πολύ εκκεντρικά ντυμένους ανθρώπους όλων των ηλικιών και δε με πείραξε ποτέ. Ίσα ίσα ενώ όλοι οι γύρω τους κοιτούσαν περίεργα εγώ μέσα μου θαύμαζα την απελευθέρωση και άνεση που νιώθανε, την δική τους προσωπικότητα που ξεχείλιζε μέσα από την εικόνα τους και ήθελα πολλές φορές να τους κλείσω το μάτι συνωμοτικά και συντροφικά.
Δεν ήταν το έντονο βάψιμο λοιπόν, ούτε το ντύσιμο που κάθε άλλο δε κολάκευε τις πλούσιες καμπύλες αυτών των κοριτσιών (σημειωτέων ότι στην ηλικία τους είχα κι εγώ παχύνει, το teenage fat που λέω εγώ, αλλά προσπαθούσα να κρύψω το στρουμπουλό κορμί μου και όχι να αναδείξω κάθε παχάκι με ένα κοντό μίνι ή ένα θεόστενο κολάν), αλλά η όλη στάση και συμπεριφορά τους. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσαν παρέπεμπε σε οδηγό φορτηγού ή λιμενεργάτη. Μεταξύ τους, οι κολλητές αυτές φίλες, αποκαλούσαν η μία την άλλη μ****α. Κάθε τόσο χτυπούσε το τηλέφωνο της μίας και όταν το σήκωνε η άλλη άκουγες τα εξής:
– Τι θέλεις και μας ενοχλείς; Αφού σου είπα με το τραίνο ερχόμαστε όχι με το αεροπλάνο, βλάκα! Φρόντισε να βρεις κάνα φίλο σου να φέρεις για τη φίλη μου αλλιώς μην έρθεις στο ραντεβού! Τι; Όχι αυτόν ρε! Αυτός είναι άσχημος! Ωραίο να φέρεις!
Κάθε ηλικίας και φύλου άνθρωπος γύρναγε κλεφτά και έριχνε ματιές αντιπάθειας προς το μέρος τους.
Ναι, κύριοι! Οι έφηβοι θέλουν να προκαλούν και άλλοτε να κρύβονται μέσα στο καβούκι τους και να μην τους ενοχλεί κανείς προσπαθώντας να λύσουν τα υπαρξιακά τους ζητήματα. Κι εμείς σαν έφηβοι μπορεί να κάναμε περισσότερη φασαρία μέσα στο μετρό ή σε ένα καφέ. Και οι δικοί μου φίλοι, αγόρια, χρησιμοποιούσαν άσχημες λέξεις και βρισιές (ούτε καν σε αυτό το βαθμό βέβαια). Ήταν όμως τα αγόρια.
Η εφηβεία δικαιολογεί πολλά.
Όχι όμως την αναίδεια και την αθυροστομία.
Όχι τον εξευτελισμό του άλλου φύλου με το έτσι θέλω.
Όχι την κακή αισθητική μέσα από χυδαία πρόκληση εμπορευματοποίησης ενός παιδικού κορμιού, ανεξαρτήτως αν είναι όμορφο ή παχουλό, μέσω της ενδυμασίας.
Το πρώτο πράγμα που πάντα αναρωτιέμαι όταν βλέπω αυτά τα παιδιά, γιατί παιδιά είναι όσο κι αν θέλουν να μεγαλώνουν, είναι πως αυτοί οι γονείς, παππούδες, ή όποιος τα μεγαλώνει τα άφησε να βγαίνουν και να φέρονται έτσι έξω. Δηλαδή η μητέρα τους τις είδε βαμμένες έτσι και είπε ‘Φτου σας κορίτσια! Τι κούκλες είστε!’ και τους έδωσε και την ευχή της να ρίξουν και 10 αγόρια στο πέρασμα τους;. Ο πατέρας τους ποτέ δε τους είπε ότι τα αγόρια νιώθουν κόμπλεξ και αντιπαθούν/φοβούνται κορίτσια τέτοιου είδους; Αύριο μεθαύριο θα αναρωτιούνται γιατί δε μπορούν να στεριώσουν σε μια σχέση.
Πόσο αλλάξανε τα πράγματα από τη δική μου εφηβεία; Τόσο πολύ; Ή μήπως όχι; Γιατί έχω δει και το άλλο άκρο. Παιδιά από οικογένειες με ευγένεια, ταπεινότητα, ομορφιά μέσα και έξω και παιδεία που καμάρωσα και συγχάρηκα!
Ίρις Κρέμερ – Bio
Από μικρή παρατηρούσα το κόσμο. Δε μίλαγα αλλά άκουγα.
Κι έτσι μια μέρα κατάλαβα, σαν να είχα γεννηθεί με τη σκέψη, ότι θέλω να γίνω ψυχολόγος.Πρώτα ήθελα να γίνω μπαλαρίνα. Ναι, αλήθεια είναι! Τον χορό τον λατρεύω και δε θα σταματήσω ποτέ να κουνάω χέρια-πόδια σε κάθε ευκαιρία γαργαλιστικής μουσικής, όπου κι αν βρεθώ κι ας μη χορεύει κανένας άλλος!
Το πάθος μου είναι η δουλειά μου αλλά και η αγάπη μου να γράφω αυτά που σκέφτομαι και θέλω να μοιραστώ. Μια καινούρια σελίδα ανοίγει για μένα μέσω του StatusUPdate!
Κάτι διαφορετικό από το επαγγελματικό μου blog, που θα με κάνει πιστεύω πιο τολμηρή στην έκφραση μου.
Όσοι πιστοί προσέλθετε!
άποψη εφηβεία Ίρις Κρέμερ σκέψεις
Εφηβεία 2.0 – Ίρις Κρέμερ
Written by Iris Cremer, Posted in Comments, Guest Stars, ThinkFree
(Image by cgpgrey )
Σταματήσαμε στην Νερατζιώτισσα όπου βρίσκεται το Mall της Αθήνας.
Δυο έφηβες επιβιβάστηκαν στο βαγόνι έχοντας ήδη πολύ υψηλά τον τόνο της φωνής τους και κάθισαν στην απέναντι τετράδα θέσεων από εμένα, δίπλα-δίπλα.
Δυο κορίτσια της σημερινής εφηβείας. Και λέω της σημερινής γιατί έχω κι εγώ περάσει εφηβεία, ούτε λίγα αλλά ούτε και πολλά χρόνια πριν και θυμάμαι αρκετά καθαρά το πως ένιωθα και πως ήθελα να μοιάζω προς τα έξω.
Δύο κορίτσια μελαχρινά γύρω στα 15, μπορεί και 14. Δύσκολο να κρίνεις όταν το μακιγιάζ μιας έφηβης θυμίζει μακιγιάζ από τουλάχιστον 35άρα τραγουδίστρια πίστας που ετοιμάζεται να βγει στη σκηνή. Και όχι μη βιαστείτε να πείτε ότι κρίνω. Έχω δει στη ζωή μου και ειδικά στο εξωτερικό, πολύ εκκεντρικά ντυμένους ανθρώπους όλων των ηλικιών και δε με πείραξε ποτέ. Ίσα ίσα ενώ όλοι οι γύρω τους κοιτούσαν περίεργα εγώ μέσα μου θαύμαζα την απελευθέρωση και άνεση που νιώθανε, την δική τους προσωπικότητα που ξεχείλιζε μέσα από την εικόνα τους και ήθελα πολλές φορές να τους κλείσω το μάτι συνωμοτικά και συντροφικά.
Δεν ήταν το έντονο βάψιμο λοιπόν, ούτε το ντύσιμο που κάθε άλλο δε κολάκευε τις πλούσιες καμπύλες αυτών των κοριτσιών (σημειωτέων ότι στην ηλικία τους είχα κι εγώ παχύνει, το teenage fat που λέω εγώ, αλλά προσπαθούσα να κρύψω το στρουμπουλό κορμί μου και όχι να αναδείξω κάθε παχάκι με ένα κοντό μίνι ή ένα θεόστενο κολάν), αλλά η όλη στάση και συμπεριφορά τους. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσαν παρέπεμπε σε οδηγό φορτηγού ή λιμενεργάτη. Μεταξύ τους, οι κολλητές αυτές φίλες, αποκαλούσαν η μία την άλλη μ****α. Κάθε τόσο χτυπούσε το τηλέφωνο της μίας και όταν το σήκωνε η άλλη άκουγες τα εξής:
– Τι θέλεις και μας ενοχλείς; Αφού σου είπα με το τραίνο ερχόμαστε όχι με το αεροπλάνο, βλάκα! Φρόντισε να βρεις κάνα φίλο σου να φέρεις για τη φίλη μου αλλιώς μην έρθεις στο ραντεβού! Τι; Όχι αυτόν ρε! Αυτός είναι άσχημος! Ωραίο να φέρεις!
Κάθε ηλικίας και φύλου άνθρωπος γύρναγε κλεφτά και έριχνε ματιές αντιπάθειας προς το μέρος τους.
Ναι, κύριοι! Οι έφηβοι θέλουν να προκαλούν και άλλοτε να κρύβονται μέσα στο καβούκι τους και να μην τους ενοχλεί κανείς προσπαθώντας να λύσουν τα υπαρξιακά τους ζητήματα. Κι εμείς σαν έφηβοι μπορεί να κάναμε περισσότερη φασαρία μέσα στο μετρό ή σε ένα καφέ. Και οι δικοί μου φίλοι, αγόρια, χρησιμοποιούσαν άσχημες λέξεις και βρισιές (ούτε καν σε αυτό το βαθμό βέβαια). Ήταν όμως τα αγόρια.
Η εφηβεία δικαιολογεί πολλά.
Όχι όμως την αναίδεια και την αθυροστομία.
Όχι τον εξευτελισμό του άλλου φύλου με το έτσι θέλω.
Όχι την κακή αισθητική μέσα από χυδαία πρόκληση εμπορευματοποίησης ενός παιδικού κορμιού, ανεξαρτήτως αν είναι όμορφο ή παχουλό, μέσω της ενδυμασίας.
Το πρώτο πράγμα που πάντα αναρωτιέμαι όταν βλέπω αυτά τα παιδιά, γιατί παιδιά είναι όσο κι αν θέλουν να μεγαλώνουν, είναι πως αυτοί οι γονείς, παππούδες, ή όποιος τα μεγαλώνει τα άφησε να βγαίνουν και να φέρονται έτσι έξω. Δηλαδή η μητέρα τους τις είδε βαμμένες έτσι και είπε ‘Φτου σας κορίτσια! Τι κούκλες είστε!’ και τους έδωσε και την ευχή της να ρίξουν και 10 αγόρια στο πέρασμα τους;. Ο πατέρας τους ποτέ δε τους είπε ότι τα αγόρια νιώθουν κόμπλεξ και αντιπαθούν/φοβούνται κορίτσια τέτοιου είδους; Αύριο μεθαύριο θα αναρωτιούνται γιατί δε μπορούν να στεριώσουν σε μια σχέση.
Πόσο αλλάξανε τα πράγματα από τη δική μου εφηβεία; Τόσο πολύ; Ή μήπως όχι; Γιατί έχω δει και το άλλο άκρο. Παιδιά από οικογένειες με ευγένεια, ταπεινότητα, ομορφιά μέσα και έξω και παιδεία που καμάρωσα και συγχάρηκα!
Ίρις Κρέμερ – Bio
Από μικρή παρατηρούσα το κόσμο. Δε μίλαγα αλλά άκουγα.
Κι έτσι μια μέρα κατάλαβα, σαν να είχα γεννηθεί με τη σκέψη, ότι θέλω να γίνω ψυχολόγος.Πρώτα ήθελα να γίνω μπαλαρίνα. Ναι, αλήθεια είναι! Τον χορό τον λατρεύω και δε θα σταματήσω ποτέ να κουνάω χέρια-πόδια σε κάθε ευκαιρία γαργαλιστικής μουσικής, όπου κι αν βρεθώ κι ας μη χορεύει κανένας άλλος!
Το πάθος μου είναι η δουλειά μου αλλά και η αγάπη μου να γράφω αυτά που σκέφτομαι και θέλω να μοιραστώ. Μια καινούρια σελίδα ανοίγει για μένα μέσω του StatusUPdate!
Κάτι διαφορετικό από το επαγγελματικό μου blog, που θα με κάνει πιστεύω πιο τολμηρή στην έκφραση μου.
άποψη εφηβεία Ίρις Κρέμερ σκέψεις