To age or not to age? – Ελβίρα Βουδούρη
Written by Elvira Voudouri, Posted in Guest Stars
To age or not to age? Να σοβαρευτεί κανείς ή να μη σοβαρευτεί ? That is the question …
Ερώτηση κόλαφος όταν συμβαίνουν τα εξής παρακάτω :
Κάθομαι στο σπίτι και θέλω να πειράξω τη μαμά και αρχίζω ένα σωρό γαλιφιές, «καραγκιοζιλίκια» και μπεμπεκίσματα.
Άλλες φορές χώνομαι στην αγκαλιά της και αρχίζω να γουργουρίζω σαν μικρό γατί. Υπάρχουν φορές που γελάει και με πειράζει και εκείνη.
Υπάρχουν όμως και φορές που παίρνει το σοβαρό της και μου λέει :
«Αμάν παιδί μου πότε θα σοβαρευτείς? Ολόκληρη γυναίκα έγινες»
Φαντάσου το άλλο τώρα :
Είσαι στη δουλειά, έχεις πήξει και κάποια στιγμή , θέλοντας να αποφορτιστείς, πας και πειράζεις κάποιο συνάδελφο κάνοντας τα Στρουμφάκια ή φωνάζoντας όπως τα αγαπημένα Minions “ banana bananaaa bananaaaaaaaaaaaa”.
Ή ακόμα αν σου αρέσει ο Nemo, όπως εμένα, πας και τους λες με ύφος «ψαάααακιαααα».
Μπορεί να γελάσουν και να τους βοηθήσεις να χαλαρώσουν για λίγο από το φόρτο της δουλειάς.
Μπορεί όμως και να σε κοιτάζουν σαν να είσαι alien και να σκέφτονται,
«Καλά πότε θα μεγαλώσει επιτέλους?»
Η απάντηση είναι ΠΟΤΕ !!
Δεν θέλω να μεγαλώσω στην ψυχή και στην καρδιά. ( Καλά μεταξύ μας τώρα και εξωτερικά θα ήθελα να παραμείνει νεανικό το παρουσιαστικό, αλλά έλα που δεν έχει βρεθεί το ελιξίριο της νιότης ).
Δεν θέλω να χάσω αυτή τη «παιδική τρέλα», που σε βοηθάει να παλεύεις, σε ένα βαθμό, όλα τα σοβαρά που σε απασχολούν.
Θέλω να συνεχίσω να βλέπω κινούμενα σχέδια και ας μην είμαι πια παιδί και ας μην έχω δικά μου παιδιά για να τα δω μαζί τους.
Θέλω να γελάω με αταξίες ή αστείες ιστορίες μικρών παιδιών που μου αφηγούνται οι γονείς τους και να ταυτίζομαι με τα ζουζουνάκια λες και είμαστε συνομήλικοι. Θέλω να συνεχίσω να χαίρομαι ακόμα και με τα πιο μικρά και απλά πράγματα, όπως ακριβώς κάνουν και τα παιδιά.
Θέλω να συνεχίσω να πειράζω οικογένεια, φίλους και γνωστούς και να γελάμε όλοι μαζί.
Κοινώς θέλω τα χείλη μου, τα μάτια μου, το πρόσωπο μου να είναι χαμογελαστά και όχι «συννεφιασμένα» .
Θα μου πείτε τώρα δεν λύνονται τα προβλήματα με τα παραπάνω.
Όχι δεν λύνονται.
Γλυκαίνουν όμως , φαντάζουν λίγο πιο μικρά και ίσως όχι τόσο δυσεπίλυτα.
Όποτε όπως καταλαβαίνεις, μαμά, όπως υποψιάζεστε αγαπητοί συνάδελφοι και όπως μπορεί να φαντάζεστε εσείς που διαβάζετε και δεν με ξέρετε, οι πλάκες, οι χαζομάρες και τα πειράγματα συνεχίζονταιιιιιιιιιιιιιι.
Και αν δεν σας αρέσουν οι παραπάνω λόγοι, για τους οποίους δεν θέλω να σοβαρευτώ, τότε ίσως να συμφωνήσετε με την παραπάνω φωτογραφία.
Ελβίρα Βουδούρη – Bio
Από μικρή είχα μέσα μου το μικρόβιο της μουσικής. Στην αρχή εκδηλώθηκε με το χορό.
Μπαλέτο και μοντέρνο για πέντε χρόνια σε αρκετά νεαρή ηλικία, μέχρι τη στιγμή που έπρεπε να το σταματήσω. Ήθελα να μάθω και πιάνο, αλλά με τη χαρά έμεινα … Εντάξει έμαθα όμως μελόντικα, όπως και τα περισσότερα παιδάκια της ηλικίας μου.
Και τα χρόνια πέρασαν και τελικά έχω τη χαρά να δουλεύω καθημερινά στο ραδιόφωνο απολαμβάνοντας την αγαπημένη μου μουσική.
Και χορεύοντας ( μέσα στο studio ) και τραγουδώντας μέσα και έξω από το studio ( για να μη χάσει κανείς τέτοια ερμηνεία.