StatusUPdate.gr

What's on my mind (?)

Friends Archive

Κυριακή

17

Δεκέμβριος 2023

0

COMMENTS

Φιλαράκια, Εραστές και το Μεγάλο Φριχτό Πράγμα – Matthew Perry

Written by , Posted in Books, Timeline

“Γεια, λέγομαι Μάθιου, αν και ίσως εσείς να με ξέρετε με άλλο όνομα. Οι φίλοι μου με φωνάζουν Μάτυ. Και κανονικά έπρεπε να είμαι νεκρός.”
Έτσι ξεκινάει η καθηλωτική ιστορία του καταξιωμένου ηθοποιού Μάθιου Πέρι, που μας παίρνει μαζί του στο ταξίδι του από την παιδική του φιλοδοξία για φήμη ως την εξάρτηση και την απεξάρτηση, συστήνοντάς μας, καθ’οδόν, τον πεντάχρονο Μάθιου, ο οποίος ταξίδευε από το Μόντρεαλ στο Λος Άντζελες, μεταξύ των χωρισμένων γονιών του, τον δεκατετράχρονο Μάθιου, ο οποίος ήταν τενίστας εθνικής εμβέλειας στον Καναδά και τον εικοσιτετράχρονο Μάθιου, ο οποίος εξασφάλισε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο που ήθελαν οι πάντες, στον πιλότο μιας σειράς για την οποία μιλούσαν οι πάντες, και που τότε λεγόταν “Φιλαράκια σαν κι εμάς”…”
Διηγούμενος μια απίθανη ιστορία όπως μόνο ο ίδιος θα μπορούσε, ο Μάθιου Πέρι φέρνει στο προσκήνιο τη διαλυμένη οικογένεια που τον μεγάλωσε, τον πόθο για αναγνώριση που τον έκανε διάσημο και το κενό μέσα του που δεν μπορούσε να γεμίσει ακόμη κι όταν τα μεγαλύτερα όνειρά του έγιναν πραγματικότητα. Περιγράφει επίσης τη γαλήνηπου έχει βρει στη νηφαλιότητα και πώς νιώθει για τη σαρωτική επιτυχία που έχουν γνωρίσει παντού “Τα Φιλαράκια”, διηγούμενος ιστορίες για τους συμπρωταγωνιστές του και για άλλα μεγάλα αστέρια που γνώρισε στην πορεία του. Ειλικρινής και με το μοναδικό του χιούμορ, ο Πέρι εξιστορεί γλαφυρά τη μακρόχρονη πάλη του με τις εξαρτήσεις και τις αιτίες που τις τροφοδοτούσαν, παρά το γεγονός ότι έμοιαζε να έχει κατακτήσει τα πάντα.
(περισσότερα…)

Τετάρτη

3

Σεπτέμβριος 2014

7

COMMENTS

Το “Friends” κι εμείς. (How you doin’?)

Written by , Posted in Movies-Series, Timeline

Έχω αφιερώσει πολλές ώρες, για να ετοιμάσω αυτό το άρθρο.

Έχω δουλέψει σκληρά, έτσι ώστε να μπορέσω να καταγράψω εμπεριστατωμένα και σοβαρά σκέψεις.

Ξεκίνησα να βλέπω βιντεάκια στο youtube, για να πάρω υλικό και δεν μπορούσα να σταματήσω.

Ένα πράμα σαν τα πατατάκια.

Λες, “Θα δοκιμάσω μόνο ένα. Μόνο ένα.”

Δοκιμάζεις ένα και μετά λες, “Εντάξει. Ένα ακόμη. Μόνο ένα ακόμη.”

Και συνεχίζεις, γιατί “Πού να καταλάβεις γεύση μόνο με ένα;”

Μέχρι που τρως όλη τη σακκούλα.

Ε, η κατάσταση με το “Friends” είναι ακόμη χειρότερη, γιατρέ μου. (περισσότερα…)