(Image by Mike Licht)

Μέγα φιλοσοφικό ερώτημα, που ταλανίζει τους ανθρώποι (ναι, ναι, ανθρώποι)  από καταβολής του κόσμου.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τί είναι blog;

Zήτω η Βικιπαίδεια, που το εξηγεί και στα ελληνικά στο ακόλουθο λινκ (και δεν χρειάζεται να στραμπουλήξω το μυαλό μου για να μεταφράσω το κείμενο):  “Ιστολόγιο – Blog”

Αν βαριέστε, να διαβάσετε το λινκ, θα σας πω εν συντομία την ταπεινή μου γνώμη.

Το blog είναι ένα χώρος όπως…ένα τετράδιο.

Αυτό!

Ένα διαδικτυακό τετράδιο.

Είναι ο δικός σου χώρος, που επώνυμα ή ανώνυμα καταγράφεις σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα, κάτι που σου κάνει εντύπωση…. ή και όχι (άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου).

Το blog είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο, ένα λεύκωμα, το οποίο μοιράζεσαι.

Είναι ένας τρόπος έκφρασης, είναι ψυχοθεραπεία, είναι η ανάγκη που βρίσκει διέξοδο.

Ποιά ανάγκη (από όλες);

Αχμ…Θα καταγράψω  κάποιες από αυτές, που διακρίνω εγώ.

 

(Image by markus spiske)

* Είναι η ανάγκη, να καταγράψεις αυτό, που έχεις στην άκρη των “δαχτύλων σου”.

Κάποιες φορές η σκέψη, το συναίσθημα ή το συμπέρασμα ξεκαθαρίζει την ώρα, που το κάνεις λέξεις ή εικόνες, την ώρα που τα δάχτυλά σου αγγίζουν το πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή.

Πώς μας έλεγαν για το μάθημα της έκθεσης, όταν ήμασταν παιδιά,

“Να γράφετε τις σκέψεις σας σε ένα χαρτί, πριν αρχίσετε, να τις αναλύετε, για να ξεκαθαρίζουν”;

Ε,αυτό!
Κι όσο γράφεις, γράφεις, γράφεις, εξασκείσαι, αφήνεσαι και ανακαλύπτεις  πτυχές, που και ο ίδιος δεν ξέρεις, ότι υπήρχαν.

Σαν να έχεις ένα μικρό σκαλιστιράκι και “τίκ-τικ-τικ”, ψάχνεις και όλο ανακαλύπτεις νέα πράγματα.

Όταν ολοκληρώσεις την καταγραφή σου, θα νιώσεις είτε πιο ξαλαφρωμένος, είτε πιο σοφός. Ω, ναι, παίζει κι αυτό.

Εντάξει…Μπορεί να νιώσεις και χειρότερα, αλλά ακόμη κι αυτό αν σου συμβεί, δεν έχει συμβεί από μόνο του ξέρεις….Εσύ έγραφες (έσκαβες), άρα…ευρήματα δικά σου κι αυτά, οπότε θα πρότεινα να τα αξιολογήσεις.

Θεωρώ, ότι και σ’αυτή την περίπτωση έχεις μια ευκαιρία.

(Image by Mike Licht)

* Είναι η ανάγκη να νιώσεις, ότι αυτό που σου ήρθε (γιατί έτσι είναι. Σου’ρχονται!), αξίζει να το πεις σε άλλους ανθρώπους.

Μπορεί να τους αρέσει, μπορεί όχι.

Μπορεί και να μην θέλεις να τους αρέσει, για να τους ταρακουνήσεις.

Είναι η ανάγκη, να στείλεις μήνυμα.

* Η ανάγκη του διαλόγου – της συζήτησης- της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Αυτό σημαίνει, ότι δεν αρκεί να φτάσει καπου το μήνυμα, που βάζεις μέσα στο μπουκάλι και το πετάς στον ωκεανό, αλλά κάποιος γράφει το δικό του μήνυμα και σου στέλνει το μπουκάλι πίσω(…Ζαλίστηκα με το πέρα δώθε-Ναυτία κι έτσι. Μια δραμαμίνη, παιδιά!).

Αυτός ο διάλογος πραγματικά μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Γιατί;

A) Γιατί μπορεί να νιώσεις όμορφα με την ταύτιση, κατανόηση ή τα γλυκά λόγια, που θα σου γράψουν, άρα μετά να έχεις μια όμορφη-γλυκειά-γαλήνια στιγμή μέσα στη μέρα σου και η γλύκα φέρνει καλοσύνη-όχι ξινούς αθρώπους. (Όχι δεν ξέχασα το “ν”.)

Β) Μπορεί να είναι ένας αντίλογος απλός ή πολύ ακραίος και έντονος, όπου καμιά φορά μπορεί και να τον χρειάζεσαι. Μπορεί και να ταρακουνήσει εσένα και να δεις τα πράγματα από μία άλλη πλευρά

Γ) Μπορεί να σου δοθεί μία απάντηση σε μία απορία π.χ. πώς να ξεκολλήσεις τα καμμένα λίπη από τον πάτο της κατσαρόλας, πώς να κόβεις την πίτσα για να μην ξεραίνεται, τί καστανόχωμα βάζουμε για να φουντώσουν τα ζουμπούλια, σε ποιό τέταρτο του φεγγαριού σπέρνουμε για να θερίσουμε, πώς να φερθείς στο σύζυγο που γκρινιάζει ότι δεν του αρέσει το φαγητό και πώς κρύβεις από τη φίλη σου, έχεις σκυλιάσει από τη ζήλεια σου, γιατί πέτυχε το χρώμα βαφής στα μαλλιά της, ενώ το δικό σου έχει γίνει τζίβα. Θέτεις έμμεσα τον προβληματισμό και τσουπ, να η απάντηση σε σχόλιο.

Δ) Μπορεί να κάνεις νέες φιλίες. Ω, ναι! Μπορείς. Αλήθεια. Τσεκαρισμένο. Επιβεβαιωμένο. Δεν δέχομαι κουβέντα σε αυτό.

 (Image by Ryan Vaarsi)

Όοοοολα αυτά και όλα τα άλλα, που ίσως σκέφτεστε οι bloggers είναι λόγοι, για να ξεκινήσει κάποιος ένα blog.

Οι ίδιοι λόγοι ή κάποιοι από αυτούς μπορεί για κάποιον, να είναι λόγοι να ΜΗΝ ξεκινήσει blog.

Γιατί;

Γιατί για κάποιους ανθρώπους είναι δύσκολο να εκφραστούν, να “ανοιχτούν”, να δείξουν κομμάτια της ψυχής  και του μυαλού τους.

Γιατί δεν νιώθουν άνετα ή γιατί απλά δεν νιώθουν την ανάγκη ή την εκφράζουν αλλιώς (π.χ. με μία έκθεση ζωγραφικής, φωτογραφίας, μαγειρεύοντας, φτιάχνοντας τερλίκια, επανασυναρμολογώντας μια παλιά μοτοσυκλέτα, συλλέγοντας γραμματόσημα).

Κατά τη γνώμη μου, το blogging δεν έχει κανόνες. (Εχμ…Γκουχ-γκουχ! Δεν κάνουμε παρανομίες, ναι;)

Δεν έχει “πρέπει” και “κάθε πότε”.

Νιώθεις; Θες; To έχεις ανάγκη;

Δοκίμασέ το.

Δεν είναι απαραίτητο, να γράψεις κάτι.

Γέμισέ το φωτογραφίες, εικόνες, “αποκόμματα” ειδήσεων, τραγούδια, συνταγές, με ό,τι σ’αρέσει!

Σκέψου, ότι φτιάχνεις το δικό σου λεύκωμα.

Όπως στο σχολείο.

Αν πάλι δεν ήσουν τέτοιος τύπος στο σχολείο και δεν σε έπεισα…

Μην το κουράσεις πολύ.

Απλά, διάβαζε μας κι εμάς πού και πού, αν δεν βαριέεεεσαι! 🙂

Άρα,

To blog οr not to blog?

Κι αν blog, γιατί να blog;

Eσύ ξέρεις, εσύ αποφασίζεις (Ωπ!Ωπ! Να κι ο Βούρος!)

 

 

blogger blogging δημιουργικότητα έκφραση λεύκωμα σκέψεις