Είναι 6 το απόγευμα και με την αλλαγή της ώρας είναι πια σκοτάδι.
Πηγαίνοντας στο super market, περνάω με το αυτοκίνητο έξω από το γήπεδο που βρίσκεται στη γειτονιά μου.
Ένας νεαρός αθλητής γύρω στα 18 είναι αφοσιωμένος στην οθόνη του κινητού του, ενώ βγαίνει από το γήπεδο.
Αυτομάτως κάνω μία φευγαλέα σκέψη κι ένα υποθετικό σενάριο, πως αυτή τη στιγμή διαβάζει μηνύματα από τους φίλους του.
Κανονίζουν, λέει, τη βραδινή τους έξοδο.
Εκείνος θα στέλνει μήνυμα ότι θα γυρίσει στο σπίτι, θα φάει, θα κάνει ένα μπάνιο,θα αράξει λίγο και μετά θα βγει να τους συναντήσει για καφέ στο στέκι τους, για να οργανωθούν για τη Σαββατιάτικη έξοδο.
Τον έχω προσπεράσει προ πολλού, αλλά η σκέψη μου συνεχίζει.
Νιώθω μια νοσταλγία από εκείνη την εποχή.
Που δεν μας ένοιαζε τίποτα άλλο παρά μόνο για τη σύνθεση της παρέας, το μέρος που θα βρεθούμε και τί θα φορέσουμε.
Που δεν υπήρχε έννοια για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας, για την ώρα που θα ξυπνήσουμε, τις υποχρεώσεις, τις δουλειές.
Ένιωσα μια νοσταλγία και μια στιγμιαία ζήλεια, γιατί θα ήθελα να ξαναζήσω αυτό το συναίσθημα.
Ξέρω όμως ότι ακόμη κι αν ξεκινήσω με τον ίδιο ενθουσιασμό, δεν θα είναι το ίδιο.
Θα ήθελα να το ξαναζήσω έτσι, αλλά δεν με πειράζει.
…..Βλακείες λέω. Με πειράζει(γιατί έχω μεγαλώσει), αλλά δεν με ενοχλεί.
Καλέ, όχι! Δεν νιώθω, ότι έχω γεράσει.
Αντιθέτως όταν αποφασίσω διασκέδαση, δεν χαμπαριάζω από αντοχές και ξενύχτι (μπορούν να το διαβεβαιώσουν οι φίλοι μου).
Απλά…να…δεν υπάρχει πια αυτό…πώς να το πω χωρίς να ακουστεί περίεργα….. βασικά, ας ακουστεί περίεργα.
Δεν υπάρχει πια αυτή η ανάγκη, γιατί νιώθω χορτάτη.
Έχω την τύχη να έχω γευτεί πολλές χαρές της ζωής από εκείνη την ηλικία.Πολλά ξενύχτια, πολλές παρέες, πολύ χορό, πολλές τρέλες με υπέροχες παρέες, με φίλους που για αλλού ξεκινούσαμε και αλλού βρισκόμασταν κάποιες ώρες μετά, τραγούδια με κιθάρες, ξενύχτια από έρωτα, βόλτες μεταμεσονύκτιες στην παραλιακή με τον αέρα να μας μπερδεύει τα μαλλιά και το ραδιόφωνο στο τέρμα, με ατελείωτες κουβέντες μέχρι το πρωί σε παγκάκια, στο κατώφλι του σπιτιού για ώρες ψιθυρίζοντας μην ξυπνήσει η κουτσομπόλα γειτόνισσα και πόσα πόσα άλλα!
Κι όσο περνούν αυτά από το μυαλό μου, η διάθεσή μου αλλάζει και νιώθω ευγνώμων, γιατί έχω ζήσει όλα αυτά σε εκείνη την ηλικία που είχαν για μένα τη μεγαλύτερη αξία. Τότε που αναζητούσα τον εαυτό μου και είχα τις καλύτερες παρέες και τους καλύτερους φίλους. Ίσως αν δεν ήταν αυτοί, να μην ήταν έτσι υπέροχα γλυκειά αυτή η ανάμνηση. Βασικά, δεν θα ήταν γιατί οι αναμνήσεις μου είναι κυρίως αυτοί! 
Φεύγοντας από το super market είμαι χαμογελαστή και φορτωμένη με ποπ κορν.
Απόψε θα δούμε οικογενειακώς ταινία και αυτό για μένα είναι ευτυχία!
Κι όσο ετοιμάζομαι για το δικό μας βράδυ, κάνω ευχή για τον πιτσιρικά που είδα το απόγευμα, αλλά και για όλα τα πιτσιρίκια αυτής της ηλικίας (και την κόρη μου όταν έρθει η ώρα της) να ζήσουν Σαββατόβραδα που θα τους μείνουν αξέχαστα και όσο κι αν το θέλουν, δεν θα ξαναγυρίσουν.
Όμως, αλήθεια, δεν πειράζει γιατί θα έρθουν άλλα που έχουν τη δική τους ομορφιά! (Κάτι ήξερε η Λέιντι!)
#quote
quote quote of the night Σάββατο φιλία Φωτιά στα Σαββατόβραδα
#QuoteOfTheNight15 – Φωτιά στα Σαββατόβραδα
Written by ChichiMdou, Posted in Comments, ThinkFree
Είναι 6 το απόγευμα και με την αλλαγή της ώρας είναι πια σκοτάδι.
Πηγαίνοντας στο super market, περνάω με το αυτοκίνητο έξω από το γήπεδο που βρίσκεται στη γειτονιά μου.
Ένας νεαρός αθλητής γύρω στα 18 είναι αφοσιωμένος στην οθόνη του κινητού του, ενώ βγαίνει από το γήπεδο.
Αυτομάτως κάνω μία φευγαλέα σκέψη κι ένα υποθετικό σενάριο, πως αυτή τη στιγμή διαβάζει μηνύματα από τους φίλους του.
Κανονίζουν, λέει, τη βραδινή τους έξοδο.
Εκείνος θα στέλνει μήνυμα ότι θα γυρίσει στο σπίτι, θα φάει, θα κάνει ένα μπάνιο,θα αράξει λίγο και μετά θα βγει να τους συναντήσει για καφέ στο στέκι τους, για να οργανωθούν για τη Σαββατιάτικη έξοδο.
Τον έχω προσπεράσει προ πολλού, αλλά η σκέψη μου συνεχίζει.
Νιώθω μια νοσταλγία από εκείνη την εποχή.
Που δεν μας ένοιαζε τίποτα άλλο παρά μόνο για τη σύνθεση της παρέας, το μέρος που θα βρεθούμε και τί θα φορέσουμε.
Που δεν υπήρχε έννοια για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας, για την ώρα που θα ξυπνήσουμε, τις υποχρεώσεις, τις δουλειές.
Ένιωσα μια νοσταλγία και μια στιγμιαία ζήλεια, γιατί θα ήθελα να ξαναζήσω αυτό το συναίσθημα.
Ξέρω όμως ότι ακόμη κι αν ξεκινήσω με τον ίδιο ενθουσιασμό, δεν θα είναι το ίδιο.
Θα ήθελα να το ξαναζήσω έτσι, αλλά δεν με πειράζει.
…..Βλακείες λέω. Με πειράζει(γιατί έχω μεγαλώσει), αλλά δεν με ενοχλεί.
Καλέ, όχι! Δεν νιώθω, ότι έχω γεράσει.
Αντιθέτως όταν αποφασίσω διασκέδαση, δεν χαμπαριάζω από αντοχές και ξενύχτι (μπορούν να το διαβεβαιώσουν οι φίλοι μου).
Απλά…να…δεν υπάρχει πια αυτό…πώς να το πω χωρίς να ακουστεί περίεργα….. βασικά, ας ακουστεί περίεργα.
Δεν υπάρχει πια αυτή η ανάγκη, γιατί νιώθω χορτάτη.
Έχω την τύχη να έχω γευτεί πολλές χαρές της ζωής από εκείνη την ηλικία.Πολλά ξενύχτια, πολλές παρέες, πολύ χορό, πολλές τρέλες με υπέροχες παρέες, με φίλους που για αλλού ξεκινούσαμε και αλλού βρισκόμασταν κάποιες ώρες μετά, τραγούδια με κιθάρες, ξενύχτια από έρωτα, βόλτες μεταμεσονύκτιες στην παραλιακή με τον αέρα να μας μπερδεύει τα μαλλιά και το ραδιόφωνο στο τέρμα, με ατελείωτες κουβέντες μέχρι το πρωί σε παγκάκια, στο κατώφλι του σπιτιού για ώρες ψιθυρίζοντας μην ξυπνήσει η κουτσομπόλα γειτόνισσα και πόσα πόσα άλλα!
Κι όσο περνούν αυτά από το μυαλό μου, η διάθεσή μου αλλάζει και νιώθω ευγνώμων, γιατί έχω ζήσει όλα αυτά σε εκείνη την ηλικία που είχαν για μένα τη μεγαλύτερη αξία. Τότε που αναζητούσα τον εαυτό μου και είχα τις καλύτερες παρέες και τους καλύτερους φίλους. Ίσως αν δεν ήταν αυτοί, να μην ήταν έτσι υπέροχα γλυκειά αυτή η ανάμνηση. Βασικά, δεν θα ήταν γιατί οι αναμνήσεις μου είναι κυρίως αυτοί!
Φεύγοντας από το super market είμαι χαμογελαστή και φορτωμένη με ποπ κορν.
Απόψε θα δούμε οικογενειακώς ταινία και αυτό για μένα είναι ευτυχία!
Κι όσο ετοιμάζομαι για το δικό μας βράδυ, κάνω ευχή για τον πιτσιρικά που είδα το απόγευμα, αλλά και για όλα τα πιτσιρίκια αυτής της ηλικίας (και την κόρη μου όταν έρθει η ώρα της) να ζήσουν Σαββατόβραδα που θα τους μείνουν αξέχαστα και όσο κι αν το θέλουν, δεν θα ξαναγυρίσουν.
Όμως, αλήθεια, δεν πειράζει γιατί θα έρθουν άλλα που έχουν τη δική τους ομορφιά! (Κάτι ήξερε η Λέιντι!)
#quote
quote quote of the night Σάββατο φιλία Φωτιά στα Σαββατόβραδα