StatusUPdate.gr

What's on my mind (?)

Τετάρτη

25

Μάιος 2016

0

COMMENTS

Γράμμα στον Κωστή – Ξένια Καλογεροπούλου

Written by , Posted in Books, Timeline

Όταν διάβασα και την τελευταία σελίδα του βιβλίου “Γράμμα στον Κωστή” της Ξένιας Καλογεροπούλου, δεν ήξερα τί να πρωτογράψω.
Πώς να το προσεγγίσω;

Ίσως να είναι καλύτερο να ξεκινήσω με τη φράση του Σταμάτη Φασουλή, που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου

Όποιος διαβάσει αυτό το βιβλίο θα αγαπήσει την Ξένια. Αν την αγαπάει, θα την αγαπήσει διπλά.

Θα μπορούσα να τελειώσω εδώ το κείμενό μου γι’αυτό το βιβλίο και να με έχει καλύψει η παραπάνω φράση.

Πραγματικά μέσα από αυτό το βιβλίο αγάπησα την Ξένια Καλογεροπούλου.
Αγάπησα τον άνθρωπο, που ουσιαστικά γνώρισα για πρώτη φορά.

Η Ξένια Καλογεροπούλου ξεκινά να γράψει ένα γράμμα στον Κωστή Σκαλιόρα, τον επί 37 χρόνια σύντροφό της, μετά το θάνατό του.

Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ένιωθα μια ευθύνη.
Ένιωθα, ότι κρατάω στα χέρια μου κάτι εξαιρετικά πολύτιμο και εύθραυστο, κάτι που απαιτούσε το σεβασμό μου και την προσοχή μου. Όχι γιατί το κείμενο είναι της δημοφιλούς Ξένιας Καλογεροπούλου, αλλά γιατί διάβαζα ένα κείμενο στο οποίο ένας γλυκός άνθρωπος ξεγυμνώνει την ψυχή του μπροστά στο σύντροφό του αυθόρμητα, με αυτόγνωσία και απίστευτη αφοπλιστική ειλικρίνεια, χωρίς να ψάχνει προσχήματα και τρόπο που θα του μιλήσει για τα όμορφα, τα άσχημα, τα πικρά, τα γλυκά, τα παράπονα. Οι λέξεις βγαίνουν σαν χείμαρρος, λες και δεν υπάρχει παρουσία άλλου. “Ανοίγεται” σαν να είναι μόνοι οι δυό τους.

Γράμμα στον Κωστή3

Είναι τόσο υπέροχος ο τρόπος που εκφράζεται, όπου διαβάζοντάς τούτο το γράμμα δεν διαβάζεις μόνο την ιστορία της, αλλά ένα άτυπο προσωπικό ημερολόγιο. Κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι γίνεται αδιάκριτος μπροστά στις τόσες προσωπικές σκέψεις, τα συναισθήματα και την ιστορία της κι όμως η γραφή της και η μεγάλη αγάπη για τον άνθρωπό της, εξαφανίζει τη δημιουργία μιας τέτοιας αμηχανίας. Δεν παρακολουθείς από την κλειδαρότρυπα, αλλά σου ανοίγει διάπλατα την πόρτα του σπιτιού της και της ψυχής της.

Την θαύμασα, για τη δύναμη της μέσα από την αδυναμία της απώλειας, αλλά και γιατί διαπίστωσα πόσο υπέροχος, αληθινός, ειλικρινής, συνεσταλμένος και προσγειωμένος άνθρωπος υπήρξε στη ζωή της.

Την θαύμασα για όλες τις φορές που παραδέχτηκε ότι έκανε λάθη χωρίς να διστάσει να αναφέρει ονόματα, ζητώντας ακόμη και συγγνώμη, αποδεικνύοντας το μεγαλείο της ψυχής της, που σίγουρα γίνεται τεράστιο, όταν μοιράζεται δημόσια ένα γράμμα στον άνθρωπό της, τον οποίο θαύμασα επίσης απεριόριστα, γιατί μέσα από τα δικά της μάτια και αποσπάσματα κειμένων του που παρουσίασε, είδα την αξία και το έργο του.

Να γράφεις επί έναν χρόνο ένα γράμμα στον αγαπημένο σου που “έφυγε” σημαίνει πως παρατείνεις την ύπαρξή του δίπλα σου, πώς με κάποιον τρόπο καταφέρνεις να καταργήσεις την απώλεια. 

…………………………………………………………

Και θυμήθηκα μέρες και στιγμές που δε θα ήθελα ποτέ να τις ξεχάσω. Και που είχα ανάγκη να μοιράζομαι με σένα που δεν υπάρχεις πια. Να τις ξαναθυμάμαι όπως θα τις κουβέντιαζα μαζί σου.

Να τις ξαναθυμάμαι όπως θα τις κουβέντιαζα μαζί σου.

Θα ήθελα να μπορώ να σου λέω:
“Θυμάσαι;”
Αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω πια είναι να λέω εγώ μόνάχη μου:
“Θυμάμαι”

Λέει η κυρία  Άλκη Ζέη για το βιβλίο :
Όταν διαβάζεις το Γράμμα στον Κωστή είναι σαν να έχεις απέναντί σου την Ξένια να σου μιλάει και να μη θες να σταματήσει”.

Κάπου διάβασα ότι το βιβλίο είναι σπαραχτικό. H δική μου ματιά δεν είδε κάτι τέτοιο.
Ένιωσα το εύθραυστο της ψυχής της, αλλά και συνάμα τη δύναμη. Την είδα να λυγίζει και να ορθώνεται.
Υπήρχαν στιγμές που ένιωσα την επιθυμία να μπορούσα να βρεθώ στο σαλόνι του σπιτιού της στην Αλκμάνος ή στο εξοχικό της στις Μηλιές και να την ακούω να μιλάει. Απλά να μιλάει κι εγώ να την ακουώ.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη και χαίρομαι τόσο που το διάβασα, γιατί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω έναν γλυκό, υπέροχο, γενναιόδωρο άνθρωπο. Την κυρία Ξένια Καλογεροπούλου.

#booklover