Έμαθα να βάφομαι για να κρύβω τις μελανιές.
Η Μάντια διδάχτηκε τη βία από μικρή: την είδε στο πρησμένο πρόσωπο της μάνας της, την υπέμεινε στο χέρι του πατέρα της, που ήταν νόμος στο σπίτι.
Μεγάλωσε ανυπεράσπιστη: στη γενέτειρά της, μια κωμόπολη της Ημαθίας, ο κόσμος δεν ανακατευόταν στα οικογενειακά του άλλου.
Έτσι, όταν στα δεκαοχτώ γνωρίζει τον Άκη, φιλόλογο απ’τη Σαλονίκη, αποφασίζει να το σκάσει, να αναζητήσει την τρυφερότητα, την ανεξαρτησία-να ζήσει ελεύθερη, χωρίς φόβο, πόνο και ντροπή.
Όμως, η βία έχει πολλά πρόσωπα, και πριν κοπάσει ο έρωτας, η Μάντια γνωρίζει το χειρότερο απ’όλα : αυτό που υποδύεται την αγάπη.
Στην άλλη όχθη της ζωής, αφηγείται τις δοκιμασίες και τις χαρές της, τα δώρα που της χάρισε και της έκλεψε η μοίρα. Μιλά για όσα έκανε κι όσα μετάνιωσε, για τη δύναμη που βρήκε μέσα της ακόμα και στις εσχατιές της απελπισίας.
Μια ιστορία για την αγριότητα της διπλανής πόρτας και για το κόστος της επιβίωσης.
Για την αγάπη, που θέλει θυσίες για να μην είναι μόνο μια λέξη.

Αυτό που με τραβά στα κείμενα του Αύγουστου Κορτώ ,είναι η ωμή αλήθεια.
Η αλήθεια αυτή, που δεν λέγεται “με τρόπο”.
Και η μόνη αλήθεια που θέλει ειδική μεταχείριση για να ειπωθεί, είναι αυτή που κρύβει μέσα της πόνο και δυστυχία.

Όταν τελείωσα την ανάγνωση του “Η μικρή λέξη αγάπη” και μοιράστηκα με μία φίλη τη σκληρή ιστορία μου είπε,
“Ωωωω! Γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Γιατί να σου αρέσει, να διαβάσεις μια τέτοια σκληρή ιστορία;”.
Το σίγουρο είναι πως δεν είναι μαζοχισμός.
Είναι το συναίσθημα της “κάθαρσης”, που αφήνει η παρακολούθηση μιας τραγωδίας. Γιατί αυτή η ιστορία είναι μια τραγωδία.

Με τόσες γυναικοκτονίες και τόση βία που συναντάμε είτε απλά και μόνο στις ειδήσεις, είτε και στην καθημερινότητά μας, αυτό το βιβλίο είναι “γροθιά στο στομάχι”, όπως συνηθίζουν να λένε σε όλα τα δημοσιογραφικά πάνελ.

Μία η πρωταγωνίστρια, αλλά δύο κακοποιητές.
Δεν είναι καθόλου περίεργο γεγονός, το ότι η κακοποιημένη κόρη, στη συνέχεια της ζωής της γίνεται κακοποιημένη σύντροφος.
Έχει μάθει να ζει μέσα στο φόβο και στην ελπίδα ότι εκείνες οι στιγμές που ακούει τη λέξη “αγάπη”, είναι αληθινές.
Στην πραγματικότητα έχει τόσο μεγάλη ανάγκη να νιώσει ότι την αγαπούν, την φροντίζουν, την νοιάζονται, που πιάνεται από αυτή την ψεύτικη δήλωση.
Η Μάντια δεν έχει μάθει να ζει αλλιώς, ούτε η μητέρα της της δείχνει άλλο τρόπο.
Δεν έχει γνωρίσει άλλο τρόπο. Ξέρει ότι πρέπει να ξεφύγει και προσπαθεί, όμως η ανασφάλεια και η δίψα να νιώσει ξεχωριστή από έναν άνδρα, να νιώσει την ενδιαφέρον και την τρυφερότητα που δεν πήρε από τον πατέρα της (εδώ αρχίζουμε τα ψυχαναλυτικά), την κάνουν να βουτήξει σε μία σχέση γεμάτη απελπισία και πόνο για την ίδια.

Η αγάπη είναι τεράστια και όταν την νιώθεις δεν χωράει σε καμία λέξη, γι’αυτό και κάποιες φορές δεν είναι απαραίτητο να την πεις.
Είναι σημαντικότερο, να κάνεις τον άνθρωπο που αγαπάς να την νιώσει.
Kαι τότε η λέξη γιγαντώνεται.

Το βιβλίο “Η μικρή λέξη αγάπη” Αύγουστου Κορτώ κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη και μπορείτε να διαβάσετε τις πρώτες σελίδες εδώ.
Το υπέροχο εξώφυλλο σχεδιασμένο από τη Missy Merida.

#booklover

Αύγουστος Κορτώ Εκδόσεις Πατάκη ελληνική λογοτεχνία Η μικρή λέξη αγάπη κακοποίηση