Ποτέ δεν είναι αργά, για μια αγάπη που δεν πρόλαβες να ζήσεις…
Έχουν περάσει πενήντα ολόκληρα χρόνια από τότε, που η Ελίζαμπεθ ερωτεύτηκε τον Τομ, αλλά και από την τελευταία φορά που τον είδε.
Δεν έπαψε ποτέ να τον αγαπά, και είναι σίγουρη πως και εκείνος νιώθει το ίδιο.
Το μαρτυρά ο μικρός γαλάζιος κρόκος που της στέλνει κάθε χρόνο μαζί με ένα σημείωμα που ξεκινά με τη λέξη “Εύχομαι”…
Καθένα από τα πολύτιμα αυτά σημειώματα είναι και μια μικρή ευχή για κάτι που δεν μοιράστηκαν, για μια ζωή που δεν μπόρεσαν να ζήσουν.
Να όμως, που στην πεντηκοστή επέτειό τους η Ελίζαμπεθ δεν βρίσκει κανένα γαλάζιο λουλούδι έξω από την πόρτα της και φοβάται πως κάτι έχει συμβεί. Με την αγωνία να την κατακλύζει και με τα συναισθήματα που κρατούσε κλειδωμένα μέσα της ολόκληρες δεκαετίες να την εμψυχώνουν, ξεκινά να ανακαλύψει τί συνέβη στον Τομ.
Η Ελίζαμπεθ γνωρίζει ότι δεν της απομένει πολύς χρόνος και βάζει ως σκοπό να πραγματοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερες ευχές που τις έστελνε ο Τομ μαζί με τα λουλούδια.
Μόνο που φοβάται, ότι με τις προσπάθειές της θα αποκαλυφθεί το φοβερό μυστικό που κρατούσε μια ολόκληρη ζωή.
Μπορεί να συνεχίσει να κρύβει την αλήθεια ή θα βρει το κουράγιο να εκπληρώσει, επιτέλους, τα όνειρά τους;

Aυτή είναι η περίληψη, που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου “Μικρές Ευχές” της Μισέλ Άνταμς-Θεοδώρου.

Πρόκειται για μία γλυκόπικρη συγκινητική ιστορία ενός μεγάλου έρωτα, που διαβάζοντάς την μου έφερε στο μυαλό ένα διαφορετικό συνδυασμό από το P.S. I Love You και το The Notebook.

Έχει εκείνη τη μελαγχολία και τον πόνο από τη σουβλιά ενός έρωτα που ουσιαστικά δεν εκπληρώθηκε, αλλά έμεινε ζωντανός 50 χρόνια.
Αυτό το ανεκπλήρωτο έκανε την ιστορία ακόμη πιο ιδεατή και το πάθος πιο δυνατό.
Η ετήσια “συνάντηση” ήταν η κινητήριος δύναμη για την Ελίζαμπεθ και τον Τομ.
Έτσι κύλησε μια ζωή γεμάτη 50 μικρές αλλά ουσιαστικές ευχές, για όλα εκείνα που δεν έζησαν μαζί, για τα χαμένα όνειρά τους, που όμως… ίσως τελικά  δεν είναι χαμένα.

Η συγγραφέας εναλλάσσει χρόνο και τόπο μεταφέροντας κινηματογραφικά τον αναγνώστη από το “Τότε” στο “Τώρα” και από την Κορνουάλη στο Λονδίνο. Παρακολουθούμε τους ήρωες στο μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής τους, με τον προβολέα να πέφτει σε εκείνες τις στιγμές που πυροδότησαν το πάθος και έκαναν το δέσιμο πιο δυνατό.

Ναι, θα μου άρεσε να μεταφερθεί στον κινηματογράφο και να απολαύσουμε πλάνα από την Κορνουάλη και από μία εποχή ρομαντική, αλλά και συνάμα αυστηρή και συντηρητική.

Μια ιστορία για εκείνες τις σχέσεις που δεν χάνονται, που η απόσταση και η απουσία κάνουν την παρουσία πιο έντονη και την επαφή αδιάλειπτη.

Το βιβλίο “Μικρές Ευχές” της Μισέλ Άνταμς-Θεοδώρου κυκλοφορεί σε μετάφραση της Θεοδώρας Δαρβίρη από τις Εκδόσεις Μίνωας.
Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ

#booklover

βιβλίο Εκδόσεις Μίνωας Θεοδώρα Δαρβίρη Μικρές Ευχές Μισέλ Άνταμς-Θεοδώρου μυθιστόρημα