“Τα πάντα είχαν χαθεί. Όμως, μια φωνή μέσα μου έλεγε όχι – όχι τα πάντα. Εξακολουθούσα να έχω κάτι. Την ιστορία μου.

Ταξίδεψα στη Χώρα των Ινδιάνων και υπήρξα μάρτυρας σε πολλά πράγματα που οι σύντροφοί μου προτίμησαν να τα ανασκευάσουν, ωραιοποιήσουν ή αποσιωπήσουν.
Αυτά που είχαν αλλάξει, διαστρεβλώσει ή αφήσει εκτός αφήγησης ήταν η καρδιά της ιστορίας μας, το κομμάτι εκείνο που δεν μπορούσε να εξηγηθεί, μπορούσε όμως να ειπωθεί.
Εγώ θα μπορούσα να το πω.
Θα μπορούσα να επανορθώσω όλα όσα είχαν ειπωθεί λάθος. Έτσι, άρχισα να γράφω τη δική μου αφήγηση. Για κάθε ψέμα που είχα ακούσει να λέγεται για την αυτοκρατορική αποστολή που μ’έφερε στα πέρατα του κόσμου, εγώ θα έλεγα την αλήθεια.”

Στο πολυβραβευμένο Οι Ιστορίες ενός Μαυριτανού η Λέιλα Λάλαμι μας αφηγείται τις φανταστικές αναμνήσεις του πρώτου μαύρου εξερευνητή της Αμερικής: ενός μαροκινού σκλάβου, του οποίου η μαρτυρία δεν καταγράφηκε ποτέ. Στα επιδέξια χέρια της συγγραφέως οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες του άσημου ταξιδιώτη μας δείχνουν πως οι ιστορίες μπορούν να γίνουν Ιστορία και πώς η προφορική παράδοση των αφανών δίνει μαθήματα ζωής, επιβίωσης και ελευθερίας.

Η Ιστορία του Εστεμπανίκο είναι μια φανταστική αλλά αληθινή ιστορία.
O ήρωας δεν ήταν δημιούργημα μυθοπλασίας. Ήταν ο Εστεμπάν, ο Μαυριτανός από το Αζεμούρ του Μαρόκου, ο σκλάβος του Ντοράντες δε Καράνθα ήταν ένας από τους 4 επιζώντες της αποστολής Ναρβάεθ που ξεκίνησε με 5 πλοία  από το λιμάνι Σανλούκαρ δε Μπαραμέδα (ε, να σε ακούσω να διαβάζεις το όνομα χωρίς να γλωσσεύεις τη μπέρδα σου) κοντά στη Σεβίλη το 1527.

 

Η Λάλαμι βάζει τον ήρωα να αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την πορεία του μαζί με τους άλλους επιζώντες. Αυτή η πορεία διαρκεί 12 χρόνια.
Μέσα από τις αφηγήσεις του, μαθαίνουμε πράγματα για τους Ινδιάνους και τις διαφορετικές φυλές τους, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι ταξιδιώτες μέχρι να επιβιώσουν, ενώ το κύριο μήνυμα είναι ότι η απληστεία, η επιθυμία να επιβληθείς, να υποδουλώσεις ανθρώπους και να κατακτήσεις τα μέρη τους μόνο κακά φέρνει.

(Πόσο περίεργο, που μια ιστορία 5 αιώνων πριν ακούγεται σύγχρονη στην ουσία της….)

Η συγγραφέας δημιουργεί την ιστορία  προέλευσης του Εστεμπανίκο, παρουσιάζοντας ένα ξεχωριστό background μέσα από το οποίο αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη διάθεση επέκτασης των Καστιλιάνων.
Είναι ένας παρατηρητής, που βλέπει διαφορετικά τα πράγματα, τα παρατηρεί από μία άλλη μεριά, ενώ μπορεί να νιώσει και να καταλάβει τους Ινδιάνους που συναντούν, αφού και ο ίδιος ο ήρωας αλλά και η πατρίδα του υποδουλώθηκαν σε άλλους κατακτητές αντίστοιχα.

Το βιβλίο είναι ένα περιπετειώδες ταξίδι στην Κεντρική Αμερική του 16^ου αιώνα, εποχή των μεγάλων εξερευνητών και ανακαλύψεων νέων ηπείρων και μια καλή ευκαιρία για μένα να πάρω μια μικρή γεύση από εκείνο το κομμάτι της ιστορίας.
Αυτές οι πορείες δεν ήταν πάντα θρίαμβοι. Είχε νικητές αλλά και χαμένους.
Είχε απώλειες, γιατί ουσιαστικά ήταν πόλεμοι μικροί ή μεγαλύτεροι χάρην της επέκτασης των μεγάλων δυνάμεων.

Η ιστορία δεν είναι πάντα, όπως μαθαίνεται.
Ίσως να είναι διαφορετική.
Ίσως κομμάτια της δεν καταγράφονται.
(Μήπως γιατί δεν…πρέπει; Μήπως γιατί δεν…εξυπηρετεί;)

Το Οι Ιστορίες ενός Μαυριτανού της Λέιλα Λάλαμι σε μετάφραση της Αντουανέττας Καλλέγια  κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άιολος και αριθμεί 486 σελίδες.
486 σελίδες διαβάστηκαν πολύ γρήγορα (σε 4 μέρες των διακοπών) και κράτησαν το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος.

#booklover

 

βιβλίο Εκδόσεις Αίολος Λέιλα Λάλαμι Οι ιστορίες ενός Μαυριτανού