Σκλάβοι γεννηθήκαμε και πολεμούμε όλη μας τη ζωή να γίνουμε ελεύτεροι.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’40, αμέσως μετά τον Ζορμπά, ο Καζαντζάκης γράφει τον Ανήφορο , ένα κείμενο εσωτερικό, που το διακρίνει μελαγχολία βαθιά και λυτρωτική. Η δράση του εκτυλίσσεται αμέσως μετά τον πόλεμο, σε Κρήτη και Αγγλία. Ο Κοσμάς, έπειτα από απουσία είκοσι χρόνων και την ενεργή συμμετοχή του στον πόλεμο, επιστρέφει στην πατρίδα του, το Μεγάλο Κάστρο, μαζί με την Εβραία γυναίκα του, τη Νοεμή, η οποία κουβαλάειτην πανανθρώπινη μνήμη του Ολοκαυτώματος, και μαζί της την ερώτηση για την αξία της ζωής. Έχουν περάσει μόλις μερικές μέρες από τον θάνατο του πατέρα του κι η Κρήτη μετράει τις πληγές της αναβιώνοντας προσωπικές ιστορίες θάρρους και πόνου. Ο άνθρωπος που βγαίνει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να στοχαστεί, ένας άνθρωπος που δεν έχει σωθεί, που κινδυνεύει, και ο Κοσμάς μεταβαίνει στη μεταπολεμική Αγγλία για να τον σώσει. Το προσωπικό κόστος της επιλογής του είναι τεράστιο. Όμως αυτό είναι το χρέος, αυτός είναι ο ανήφορος που όλοι πρέπει να διαβούμε. Ο Ανήφορος , το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, είναι ένα κλασικό έργο, που θέτει ερωτήματα που διαρκώς κατατρέχουν τον άνθρωπο. Δεν αποτελεί απλώς μια πολύ μεγάλη λογοτεχνική στιγμή για τη χώρα μας αλλά και ένα πολιτιστικό γεγονός.

Πάντα προσέχω πολύ τα βιβλία μου.
Δεν τα σημειώνω, δεν τσακίζω τις σελίδες τους και προσέχω πάντα να τα έχω καθαρά.
“Ο Ανήφορος” του Νίκου Καζαντζάκη είναι το μόνο βιβλίο, που λέρωσα το εξώφυλλό του.
Και όσο στεναχωρήθηκα που συνέβη, σκέφτομαι ότι είναι η απόλυτη απόδειξη ότι το είχα παντού μαζί μου να το διαβάσω με τόσο πάθος, που η αυτόματη κίνησή μου δεν φρόντισε να προστατεύσει το λευκό εξώφυλλό του.
Δεν θα τολμήσω να κάνω “κριτική” σε ένα τέτοιο έργο. H αξία του δημιουργού, η προσφορά του όχι μόνο στην ελληνική, αλλά στην παγκόσμια λογοτεχνία, δεν μου επιτρέπει. Εντάξει…Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κάνω κριτική, γιατί απλά δεν είμαι κριτικός, αλλά μια απλή πλην τίμια αναγνώστρια. Το μόνο που κάνω είναι να λέω τη γνώμη μου, εάν μου άρεσε, εάν με προβλημάτισε κλπ.

Ο Ανήφορος είναι ένα έργο, που βιάζεσαι να διαβάσεις, αλλά την ίδια ώρα φρενάρεις τον εαυτό σου, για να σταλάξουν μέσα σου τα λόγια του. Δεν είναι μια απλή ιστορία. Δεν είναι μια απλή αφήγηση. Είναι πόνημα ζωής, συναισθημάτων και αποφθέγματα για μια κοινωνία σημερινή, αν και γράφτηκε το 1946. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Κοσμάς, είδε μια κοινωνία που έχει υποφέρει, έχει πονέσει, έχει πεινάσει, έχει διαλυθεί και προσπαθεί να βρει την αξία της ζωής μέσα από τις απώλειες και φέροντας εκείνο το βάρος ευθύνης που του αναλογεί για να προσφέρει βοήθεια. Ακολουθεί έναν ανηφορικό δρόμο, που θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής για να τον διαβεί.

Την τιμή της έκδοσης έχουν οι Εκδόσεις Διόπτρα 

Μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα εδώ.

Αν και το διάβασα πριν 1 μήνα, επιλέγω να το προτείνω για ανάγνωση με την αρχή της χρονιάς.
Έχει πολύ υλικό για σκέψη. Για όσα πέρασαν, για όσα ζούμε, για όσα έρχονται.

Καλή Χρονιά!

#booklover

΄ Εκδόσεις Διόπτρα κλασική λογοτεχνία Νίκος Καζαντζάκης Ο Ανήφορος