Όταν πήραμε τον ανήφορο γύρισα να κοιτάξω το σπίτι, τον κήπο και πιο μακριά, την αμμουδιά, που ασήμωνε από το ψυχρό και σιωπηλό φως του φεγγαριού, τον Τοίχο.
Πίσω του ακουγόταν αχνά ο ήχος των κυμάτων.
Έμοιαζε σκηνικό μιας θεατρικής παράστασης που είχε τελειώσει από καιρό, κι έστεκε εγκαταλειμμένο.
Γύρω τα δέντρα, το βουνό, ο Μύλος, ήταν οι ακούσιοι θεατές που δεν επικροτούσαν την παράσταση, αλλά την υπέμειναν μέχρι το τέλος, με κατανόηση και μεγαλοθυμία.

“Ο επιστάτης”

Ήρθε στα χέρια μου από λατρεμένη φίλη, λέγοντάς  μου, ότι ο συγγραφέας Μανώλης Λυδάκης είναι και blogger.
Αυτός ο χαρακτηρισμός με έκανε να νιώσω ακόμη πιο οικείο το λογοτέχνη και να καταλάβω, πως σε αυτό το βιβλίο έχει μπει  ο βασιλικός πολτός της έκφρασης και της δημιουργικότητάς του.
Και έτσι πραγματικά έχει συμβεί.
Οι σύντομες ενότητες θυμίζουν κινηματογραφικές αλλαγές πλάνου – σκηνής σε ταινία.
(Θα μπορούσε να γίνει ταινία.)
Ατμοσφαρικά περιγραφικό και ψυχογραφικό κείμενο, που σε ταξιδεύει με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Η παρακολούθηση της πλοκής γίνεται άλλοτε με τα μάτια του θεατή-αναγνώστη και άλλοτε με αυτά των ηρώων.

Κάποιες φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Όπως διάβασα σε μία συνέντευξη του συγγραφέα “Ο επιστάτης είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, που θύμα συμπτώσεων και σκευωριών, καταλήγει φονιάς, φυγάς και εξόριστος, ώσπου αποφασίζει κάποτε να διεκδικήσει ξανά τη θέση του στον κόσμο, με απρόβλεπτες συνέπειες”.

Στη θέση του ήρωα θα μπορούσε να είναι ο κάθε ένας.

Το βιβλίο “Ο επιστάτης” του Μανώλη Λυδάκη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αλεξάνδρια.

#booklover

βιβλίο Εκδόσεις Αλεξάνδρια ελληνική λογοτεχνία Μανώλης Λυδάκης Ο επιστάτης πεζογραφία