Θαυμάζω την Έλενα Ακρίτα για την σκέψη της, αλλά και τον τρόπο που την εκφράζει.
Την θαυμάζω, γιατί δεν κρύβει την αλήθεια της γνώμης και του συλλογισμού της, που αν και αυτονόητο για τη δημοσιογραφία, τελικά σπανίζει.
Για τη δυναμική ευαισθησία της και γιατί όσες φορές έχω παρακολουθήσει συνεντεύξεις της, είναι αληθινή, αυθόρμητη και…ανθρώπινη.

Όλα αυτά και άλλα που δεν μπορώ να ξέρω, γιατί δεν την γνωρίζω προσωπικά (αν και πολύ θα το ήθελα), νιώθω πως τροφοδοτούν τη μυθοπλασία , που κάνει με τεράστια επιτυχία εδώ και πολλά χρόνια.

Πρόσφατα επέλεξα να διαβάσω το νέο βιβλίο της “Τα τάπερ της Αλίκης”, που με ταξίδεψε σε εκείνες τις δεκαετίες της δικής μου νεανικής (γκουχ!) -εύθραυστης ηλικίας, δηλαδή τις 1980 – 2000.
Μέσα από την ανάγνωσή του μυθιστορήματος, έκανα μία ιστορική διαδρομή σε σημαντικά και ασήμαντα (αλλά ορόσημα) γεγονότα αυτών των χρόνων.
Παρατήρησα τη σταδιακή αλλαγή της κοινωνίας μας, τα ταμπού και τα στερεότυπα που εγκλώβισαν ολόκληρες γενιές και καταπιέζουν μέχρι και σήμερα κάποιους, αλλά και τις φωτεινές ηλιαχτίδες ελπίδας και ονείρων εκείνων των ανθρώπων που τολμούν και κοιτούν μπροστά.
Όλα αυτά κλεισμένα στα χρωματιστά τάπερ της πρωταγωνίστριας, της Αλίκης.

Ελάτε, να διαβάσουμε μαζί τι γράφει το οπισφοθόφυλλο του βιβλίου :

Τα τάπερ της Αλίκης είναι μια αθηναϊκή τοιχογραφία της εικοσαετίας 1980 – 2000.
Τρεις γενιές γυναικών ζουν, ονειρεύονται και διεκδικούν:
Η Κοραλία, είκοσι χρόνια καθαρίστρια στη ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ.
Η κόρη της, Ελένη, πωλήτρια στο ΜΙΝΙΟΝ, που κάνει κι επιδείξεις τάπερ σε σπίτια κυριών.
Και το “εξώγαμο” κοριτσάκι της, η Αλικούλα, που πήρε το όνομα της νονάς της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Η μικρή μέσα στα πολύχρωμα τάπερ της μαμάς κρύβει παιχνίδια, πασχαλίτσες για τα μαλλιά, στρασάκια, Μπάρμπι, επιθυμίες, ελπίδες κι όνειρα.
Όταν η Αλίκη μεγαλώνει, κλείνει ερμητικά μέσα στα τάπερ όλα όσα αισθάνεται.
Αγάπη, οργή, πόνο, έρωτα, γέλιο και κλάμα. Μέχρι που η ζωή της θα απαιτήσει να ανοίξει τα αεροστεγή καπάκια και ν’αφήσει τα συναισθήματα της ελεύθερα. Τα τάπερ της Αλίκης είναι ένα γκράφιτι στους τοίχους  των πολυκατοικιών της Κυψέλης, των μπορντέλων της Φυλής, των θεατρικών σκηνών, των παλιών καταστημάτων και των ρετιρέ με τις στρωμένες τσόχες για κουμκάν.
Είναι όσα ζήσαμε κι αγαπήσαμε σε μια Αθήνα που δεν μένει πια εδώ.

Το βιβλίο πρόκειται να μεταφερθεί στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστριες τη Νένα Μεντή, τη Μαρία Ναυπλιώτου και την Έλλη Τρίγγου και ανυπομονώ.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα και μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του εδώ

#booklover

 

βιβλίο Εκδόσεις Διόπτρα Έλενα Ακρίτα μυθιστόρημα Τα τάπερ της Αλίκης