Όταν είδα την ταινία “Το Δωμάτιο”, με καθήλωσε.
Μοιράστηκα τη στιγμή στο fb και οι φρενδς μου έσπευσαν να με ενημερώσουν, πως το βιβλίο ήταν ακόμη καλύτερο.

Ε, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν ήθελα και πολύ, οπότε φρόντισα να το βρω και να το διαβάσω.

Νομίζω, ότι το βιβλίο είναι σχεδόν πάντα καλύτερο, γιατί η φαντασία δημιουργεί πολύ περισσότερες εικόνες, που δύσκολα, θεωρώ, συλλαμβάνει απόλυτα ένας σκηνοθέτης με όσα εφέ κι αν προσθέσει.

Η Έμα Ντόναχιου, συγγραφέας του βιβλίου, έχει γράψει και το σενάριο της ταινίας.
Για τις ανάγκες της μεταφοράς του έργου στον κινηματογράφο, έχει κάνει τροποποιήσεις και κάποια πράγματα είτε δεν τα παρουσιάζει αλλιώς, είτε καθόλου.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Για τον πεντάχρονο Τζακ το Δωμάτιο είναι ο κόσμος.

Εκεί γεννήθηκε, εκεί τρώει, εκεί κοιμάται, εκεί παίζει και μαθαίνει μαζί με τη Μαμά του. Γι’ αυτόν, το Δωμάτιο κρύβει αμέτρητα θαύματα, πλούσια και ανεξάντλητη τροφή για τη φαντασία του: ο Αυγοφίδης στο Κάτω Από το Κρεβάτι, φτιαγμένος από τσόφλια αυγών, ο φανταστικός κόσμος της Τηλεόρασης, η παρηγορητική ζεστασιά της Ντουλάπας, κάτω από τα κρεμασμένα ρούχα, εκεί όπου η Μαμά τον ασφαλίζει τα βράδια, για την περίπτωση που ο ΣαταΝίκ τούς επισκεφθεί.

Το Δωμάτιο είναι σπίτι για τον Τζακ, για τη Μαμά όμως δεν είναι παρά η φυλακή όπου είναι κλεισμένη από τα δεκαεννιά της – εφτά χρόνια τώρα. Με οδηγό την αδιαπραγμάτευτη αγάπη της για το γιο της, η Μαμά έχει δημιουργήσει για χάρη του μια ολόκληρη ζωή σ’ ένα χώρο μόλις έντεκα τετραγωνικών. Όσο όμως μεγαλώνει η λαχτάρα του Τζακ να γνωρίσει τον κόσμο του, τόσο γιγαντώνεται και η απελπισία της Μαμάς.

Το Δωμάτιο είναι η ιστορία της ακαταδάμαστης αγάπης που ανθεί κάτω από τις πιο οδυνηρές συνθήκες. του ακριβού σαν διαμάντι δεσμού ανάμεσα σε μητέρα και παιδί. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό, εξυψωτικό και συνάμα σοκαριστικό μυθιστόρημα, μια ιστορία βαθιά ανθρώπινη και αβάσταχτα συγκινητική.

Το Δωμάτιο είναι ένα μέρος που δε θα ξεχάσετε ποτέ.

Η συγγραφέας εμπνεύστηκε το βιβλίο από την ιστορία εγκλεισμού Φριτζλ στην Αυστρία, όπου ένας πατέρας κρατούσε φυλακισμένη την κόρη του στο υπόγειο του σπιτιού, την οποία κακοποιούσε.
Μάλιστα σε όλο αυτό το διάστημα εγκλεισμού είχε αποκτήσει μαζί της 7 παιδιά! (Τζήζας!)

Η φρίκη αυτής της ιστορίας έκανε την Ντόναχιου να ασχοληθεί με την περίοδο εγκλεισμού των ηρώων, αλλά νομίζω περισσότερο με τη συνέχεια.
Θεωρώ εξαιρετικό εύρημα την αφήγηση της ιστορίας από τον 5χρονο Τζακ, καθώς μέσα από τα αθώα μάτια του, παρουσιάζονται όλα χωρίς την αγριότητα της πραγματικής διάστασης των πραγμάτων. Αυτό βέβαια, πρέπει να είχε ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας στη συγγραφή.
Το λέω αυτό γιατί η συγγραφέας προσπαθεί να διηγηθεί την εξέλιξη μιλώντας με τα συντακτικά και γραμματικά λάθη, που μπορεί να κάνει στη χρήση της γλώσσας ένας 5χρονος. Δεν είναι κάτι εύκολο.
Την ίδια ώρα, οφείλω να πω, ότι θαύμασα και την απόδοση στα ελληνικά από την Έφη Τσιρώνη.

 

 

Ο κόσμος μας είναι αυτός που γνωρίζουμε.

Αυτός που έχουμε μάθει, αυτός που βλέπουμε και ζούμε.

Όσο κι αν είσαι περιορισμένος στον κόσμο που βλέπεις, η αλήθεια είναι πως είσαι ένα μικρό κομμάτι ενός κόσμου μεγαλύτερου και μεγαλύτερου και ακόμη μεγαλύτερου, που έχει ενέργεια, δυναμική, φως, σκοτάδι, ομορφιές, ασχήμιες κι όλα τα αντιθετικά στοιχεία.

Ο μικρός Τζακ όμως γνωρίζει μόνο το μικρό δωμάτιο. Το “έξω” δεν τον έχει απασχολήσει ουσιαστικά και σοβαρά μέχρι τη στιγμή που η μητέρα του αποφασίζει να του μιλήσει, οπότε δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί, δεν ξέρει πώς να το αντιμετωπίσει.

Από τα απλά πράγματα (δεν έχει ξαναφορέσει παπούτσια στη ζωή του, δεν ξέρει να ανεβοκατεβαίνει σκάλες κλπ) μέχρι τα πιο σύνθετα που έχουν να κάνουν π.χ.  με την κοινωνικότητά του, τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, του φαίνονται πολύπλοκα και σε κάποιες περιπτώσεις ανεξήγητα.

Για εκείνον μέχρι τα 5 του χρόνια ο κόσμος όλος ήταν τα αντικείμενα, τα έπιπλα του δωματίου και η μητέρα του.
Και ήταν ευτυχισμένος γιατί είχε ό,τι χρειαζόταν. Ό,τι πίστευε πως χρειαζόταν με πρώτο και αδιαμφισβήτητο την αγάπη της μητέρας του, το είχε.

Για τη μητέρα του όμως δεν ήταν το ίδιο. Εκείνη ξέρει ποιά είναι η αλήθεια, ποιός είναι ο πραγματικός κόσμος και παρόλα ταύτα με αξιοθαύμαστο τρόπο καταφέρνει να τον μεγαλώσει ήρεμο και χαρούμενο με απίστευτη ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση.
Η δύναμη του ένστικτου αλλά και της αγάπης της μάνας φαίνεται, ότι είναι τόσο δυνατά, που βάζουν σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει υπομένοντας την κακοποίηση στωικά έτσι ώστε να μην δημιουργήσει προβλήματα στο μικρό γιό της.

Όλη αυτή η συσσωρευμένη υπερπροσπάθεια της μητέρας, εκτονώνεται μόλις βγουν από το δωμάτιο με διάφορους τρόπους.
Ε, δεν θα σας πω περισσότερα, γιατί αν θελήσετε να το διαβάσετε, θα σας το χαλάσω.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός  και κάποιος διαβάζοντάς το μπορεί να δει διαφορετικά τα απλά πράγματα ή αυτά που θεωρεί  δεδομένα.
Μπορεί να νιώσει πως όταν έχεις κοντά σου, αυτόν που αγαπάς ο χώρος παίρνει τις διαστάσεις, που εσύ του δίνεις. 

#booklover

 

 

βιβλίο Εκδόσεις Ψυχογιός Έμα Ντόναχιου Το Δωμάτιο