Μία από τις λίγες ελληνικές τηλεοπτικές σειρές που μου άρεσαν και παρακολουθούσα ήταν το “Περί Ανέμων και Υδάτων” . Το σενάριο της σειράς έγραψε η Κάκια Ιγερινού και αυτό που με είχε κερδίσει ήταν ότι οι ιστορίες της ήταν γεμάτες από το ξεχωριστό χρώμα της Κέρκυρας. Τους ιδιωματισμούς, τον τραγουδιστό τρόπο ομιλίας, τις τοπικές συνήθειες, έθιμα και τους χαρακτήρες που ζουν στο νησί.

Τί σχέση έχει με “Το Μυστικό του Λεβάντε”; Έχει. 

Ξεκινάω ανάποδα αφού τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου και θα πω, ότι αυτό το βιβλίο θα ήταν υπέροχο να το δούμε σε μια τηλεοπτική σειρά, μέσα από την οποία θα παρακολουθήσουμε τη ζωή στη Ζάκυνθο σε μια άλλη εποχή. Δεν προτείνω ταινία, γιατί σκηνοθέτης δεν είμαι και δεν μπορώ να σκεφτώ πώς θα μπορούσαν να χωρέσουν όλα αυτά που διηγείται ο Στέφανος Λίβος μέσα σε ένα φιλμ 2-2,5 ωρών.

Η δική μου ματιά στο “Μυστικό του Λεβάντε” δεν είδε ένα μυστικό.

Είδε πολλά μυστικά, τα οποία σφραγίζονται από ένα ανατρεπτικό στο τέλος του βιβλίου.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις “Εκδόσεις Διόπτρα”  και μιλά για την Κατοχή στην Ζάκυνθο έχοντας ως κέντρο τον έρωτα. Μια ιστορία που αναδεικνύει τις αξίες της αγάπης, της αυτοθυσίας και της ανθρωπιάς.

Η περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου λέει :

“Tην είδα πρώτη φορά να κατεβαίνει από ένα λαντό, όταν ήρθαν οικογενειακώς στα Πηγαδάκια. Ο χρόνος πάγωσε, δεν είχα ξαναδεί τίποτα πιο όμορφο στη ζωή μου. Τα μάτια της παιχνιδιάρικα, με μια σαγηνευτική μελαγχολία με προκαλούσαν να παίξω μαζί τους. Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ο έρωτάς μου για τη Βιολέτα. Ζήσαμε τη νεότητά μας στα χρόνια του Β? Παγκόσμιου Πολέμου στη Ζάκυνθο, σε μια εποχή που σημαδεύτηκε από την Κατοχή, ένα ναυάγιο στην Αδριατική και μια δολοφονία…

Κυνηγημένοι από τα στερεότυπα, ήμασταν αναγκασμένοι να κρύβουμε την αγάπη μας, μιας και πιστεύαμε σε διαφορετικούς θεούς. Εμείς όμως ξέραμε ότι οι θεοί μας μηχανεύτηκαν έναν ολόκληρο πόλεμο για να γνωριστούμε και μετά να μας χωρίσουν. Ωστόσο, δεν θα υποκύπταμε σε καμία θεϊκή εντολή και σε κανέναν ανθρώπινο νόμο. Η Βιολέτα ήταν το φως που γέμισε την καρδιά μου, ο λεβάντες που μου χάιδεψε την ψυχή. Ο θησαυρός μου, η Βιολέτα μου, ήταν το εισιτήριό μου για την αθανασία, το θαύμα που θα έσωζε τις αναμνήσεις μου, όταν θα τις απειλούσε η λήθη…”

Η πρωταγωνίστρια ιστορία είναι αυτή του Παντελή και της Βιολέτας, αλλά υπάρχουν κι αυτές που παίζουν το ρόλο των δευτεραγωνιστών αλλά είναι πολύ δυνατές, όπως της Ελπίδας και του Κωστή, του Κωστή και της Μαρκέλλας και άλλες.

Η διήγηση με συνεπήρε. Όποιος διαβάσει το βιβλίο, θα βρει την ευκαιρία παράλληλα με την εξέλιξη του μυθιστορήματος να θυμηθεί την ιστορία της Κατοχής και όχι μόνο. Σε αυτό θαύμασα πολύ τον συγγραφέα γιατί κατάφερε να δώσει το ιστορικό περιβάλλον, θυμίζοντας γεγονότα και πολιτικές εξελίξεις της εποχής της Κατοχής, του Εμφύλιο, αλλά και πριν και μετά, χωρίς να τα κάνει να φανούν “μάθημα ιστορίας” και ξένο σώμα στην εξέλιξη του έργου του.

Ομολογώ ότι διαβάζοντάς το, έμαθα και ιστορικά γεγονότα και θυμήθηκα άλλα.

Η καταγραφή της πολιτικής ιστορίας γίνεται με τρόπο που βοηθάει τον αναγνώστη να μπει στο κλίμα της εποχής, στην ψυχολογική τους κατάσταση, αλλά και στην καθημερινότητά, πάνω στην οποία ξετυλίγεται ο έρωτας ή μάλλον…οι έρωτες που διηγείται.

Είναι ένα μυθιστόρημα που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον με πολύ έντονο το τοπικό χρώμα και άρωμα της Ζακύνθου, που όσο το διαβάζεις νιώθεις ότι οι ήρωες είναι δίπλα σου και τους βλέπεις να μιλούν τραγουδιστά μεταξύ τους.

Το απροσδόκητο τέλος είναι κατά τη γνώμη μου το μεγάλο μυστικό που αποζημιώνει τους ήρωες και τον αναγνώστη.

Στην αρχή του βιβλίου θα βρείτε το γενεαλογικό δέντρο των ηρώων. Κάποιες φορές θα σας βοηθήσει να θυμηθείτε σχέσεις. Προς το τέλος του βιβλίου όμως, αν ανατρέξετε σε αυτό, βλέποντας τα ζευγάρια και τα παιδιά τους, θα θυμηθείτε μία-μία τις ιστορίες και τα μυστικά που κρύβουν οι περισσότεροι.

Μυστικά που κάποιες φορές αποκαλύπτονται γρήγορα ή μετά από πολύ καιρό, ενώ κάποια άλλα ποτέ.

Γιατί δεν χρειάζεται. Γιατί δεν πρέπει. Γιατί κρυφά κρατούν την αγάπη εφηβική για πάντα.

 

#booklover

 

 

βιβλίο Εκδόσεις Διόπτρα Ζάκυνθος Κατοχή μυθιστόρημα Στέφανος Λίβος Το Μυστικό του Λεβάντε