Η ανάγνωση ενός βιβλίου έχει να προσφέρει πολλά.
Δεν συζητάμε για τη γνώση, αλλά όλες εκείνες τις εσωτερικές διεργασίες που κάποιες φορές μπορούν να σε οδηγήσουν σε μία γαλήνη και άλλες φορές σε μία έκρηξη.
Όταν διάβαζα “Το Φθινόπωρο ” του Luca Ricci, πέρασα από διαφορετικά στάδια.
Αρχικά με βούτηξε από τα μούτρα, γιατί είναι καθηλωτική η απογυμνωμένη εξομολόγηση, που κάνει ο ήρωας στον αναγνώστη.
Αληθινή χωρίς περιστροφές και εξιδανικεύσεις.
Έτσι προχωρά στη συνέχεια, μιλώντας τόσο ξεκάθαρα, τόσο ωμά, λέγοντας την αλήθεια της κατάστασης που βρίσκεται, ζώντας παράλληλα μέσα σε ένα ψέμα.

Λίγα λόγια από το οπισθόφυλλο για να ξέρετε κι εσείς το περιεχόμενο:
Ένας άντρας, επιστρέφοντας από τις διακοπές του Αυγούστου, βρίσκεται εγκλωβισμένος στον κουρασμένο γάμο του.
Η σύζυγός του, η Σάντρα, είναι ακόμη όμορφη, μα εκείνος δεν κατορθώνει πια να νιώσει πόθο γι’αυτήν.
Κατά τη διάρκεια ενός μοναχικού περιπάτου του σε μια υπαίθρια αγορά της Ρώμης, γοητεύεται από έναν παλιό τόμο σχετικά με τους καλλιτέχνες της Μονμάρτρης, μένοντας υπνωτισμένος από την εικόνα της Ζαν Εμπιτέρν, της συντρόφου του ζωγράφου Αμεντέο Μοντιλιάνι, την οποία και ερωτεύεται κεραυνοβόλα. Κόβει τη σελίδα, τη διπλώνει με προσοχή και την κουβαλάει για μέρες στην τσέπη του.
Τα πάντα μοιάζουν να συμβαίνουν μονάχα στο μυαλό του, ώσπου η Σάντρα προσκαλεί ένα βράδυ για δείπνο μια ξεχασμένη ξαδέρφη της, την Τζέμα. Ο αφηγητής διαπιστώνει τότε την εκπληκτική ομοιότητα της κοπέλας με τη Ζαν. Και η εμμονή αρχίζει να εξαπλώνεται πλέον μοιραία στην πραγματικότητα, ενόσω το φθινόπωρο τυλίγει τα πάντα ολόγυρα στην αιώνια πόλη με το αδυσώπητο και διάφανο φως του.

Καταλάβατε, έτσι;
Έχει ερωτευτεί μια γυναίκα σε μια φωτογραφία, η οποία μαλιστα έχει ζήσει σχεδόν τον προηγούμενο αιώνα.
Όταν διάβαζα όλα όσα έκανε στην πορεία της ιστορίας και παρά το γεγονός, ότι είναι ένας φανταστικός ήρωας και ο συγγραφέας ήθελε να περάσει πολλά μηνύματα για τις κουρασμένες σχέσεις και την κρίση ηλικίας , που μπορεί να περάσει ένας άνθρωπος…ένας άνδρας, εκνευρίστηκα με αυτόν τον τύπο!
Όχι με το συγγραφέα. Με το συγκεκριμένο ήρωα.

Το γεγονός, ότι με εκνεύρισε ο ήρωας δεν σημαίνει, ότι δεν μου άρεσε η ανάγνωση του βιβλίου.
Αποδεικνύει, ότι ο Ricci κατάφερε να με πάρει μαζί του και να με βάλει απέναντι στο χαρακτήρα της ιστορίας.
Το κείμενο σε μία εξαιρετική μετάφραση-απόδοση από τη Δήμητρα Δότση.

Όταν ολοκλήρωσα το βιβλίου, άρχισα να ψάχνω φωτογραφίες και πληροφορίες για τον Μοντιλιάνι και τη Ζαν Εμπιτέρν (ένα ακόμη θετικό της ανάγνωσης βιβλίων – μπαίνει ο σπόρος της αναζήτησης).

Το Φθινόπωρο, που αγαπάει ο ήρωας αντιπροσωπεύει το Φθινόπωρο της σχέσης του, αλλά και το Φθινόπωρο της ζωής του.
Το βιβλίο του Luca Ricci κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και μπορείτε να διαβάσετε τις πρώτες σελίδες του εδώ

#booklover

 

Luca Ricci βιβλίο Δήμητρα Δότση Εκδόσεις Μεταίχμιο μυθιστόρημα Το Φθινόπωρο