StatusUPdate.gr

What's on my mind (?)

Τετάρτη

31

Δεκέμβριος 2014

2

COMMENTS

#Bucketlist 2014: Hands UP √

Written by , Posted in Comments, Moments, Music, ThinkFree, Timeline

Όταν ανακοινώθηκε, ότι οι U2 θα έρθουν για συναυλία στην Αθήνα, νομίζω ότι ήμουν από τους πρώτους που πανηγύρισαν.

Την 1η μέρα που ξεκίνησε η προπώληση αγόρασα εισιτήριο και όλη τη χρονιά έκανα warm up στο facebook.

Είχαν εμπεδώσει όλοι, ότι την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου του 2010 θα βρισκόμουν στο Ολυμπιακό Στάδιο για να παρακολουθήσω τη συναυλία των U2 . –

Κάποια αγαπημένη φίλη, που κανόνισε το γάμο της για εκείνη την ημέρα, όταν με πήρε τηλέφωνο να μου το ανακοινώσει, μου είπε “Εντάξει. Ξέρω. Θα έρθεις μετά.”

Και πήγα μετά. Στις 02:00

Είναι από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα. Τα πιο πιο πιο.

Αγαπώ πολλά τραγούδια τους, αλλά θεωρώ ότι αυτό που για κάποιο λόγο έχει χαράξει λίγο περισσότερο στο φλοιό της ψυχής μου (Πώς τα λέω!) είναι το With or without you!

Πολλοί λόγοι. Αφήστε το τώρα.

Review της συναυλίας δεν θα σας κάνω, γιατί θα διαβάσατε πολλά εκείνη την εποχή.

Όταν βγήκαν στη σκηνή, δεν το πίστευα ότι ήταν εκεί.
Πώς είναι αυτό που λένε, ότι νιώθεις να βγαίνεις από το σώμα σου και σε βλέπεις, ενώ πας όπου θες; E, δεν το έπαθα, όσο κι αν προσπάθησα.

Ήθελα να μπορούσα να φύγω από εκεί που ήμουν (φυσικά αρένα) και να βρεθώ πάνω στη σκηνή δίπλα στον Bono.

Δεν τα κατάφερα.

Αν και ήμασταν παρέα, είχα κολλήσει τα μάτια μου μπροστά και ..δεν έβγαλα-ούτε-μία-φωτογραφία.

Εγώ-δεν-έβγαλα-ούτε-μία-φωτογραφία.

Γιατί δεν ήθελα να χάσω τη στιγμή.

Και κύλησε όλη η μαγεία μέχρι που έφτασε η ώρα του With or Without you.

Το στάδιο γεμάτο κι εγώ εκείνη την ώρα ένιωθα λες και ο Bono τραγουδούσε μόνο για μένα.

Έβλεπα τα φώτα που είχαν γίνει αστέρια και κινούνταν στο χώρο και δεν έκανα eye contact με κανέναν.

Κοιτούσα ψηλά.

Ήταν η στιγμή που περίμενα από το 1987, τότε που  το να παρακολουθήσω τη συναυλία αυτού του συγκροτήματος φάνταζε δύσκολο, αλλά όχι απίθανο.

Και εκείνο το βράδυ της 3η Σεπτεμβρίου του 2010 το έζησα.

Πέταξα ψηλά.

Νιώθω ευγνώμων!

 

Κι αν αναρωτιέστε, γιατί επέλεξα μια στιγμή του 2010, για να κάνω αυτό ως αποχαιρετισμό της χρονιάς που φεύγει και καλωσόρισμα της νέας που έρχεται είναι, γιατί αυτό το check στο bucketlist μου είναι από αυτά που μου υπενθυμίζουν ότι μπορούμε να ονειρευόμαστε, να κάνουμε λίστες με πράγματα που θέλουμε να ζήσουμε με όλο μας το “είναι”.

Υπάρχουν και πράγματα που τσεκάρονται και μπαίνουν στη θέση τους χωρίς να θέλεις να τα φωνάξεις.

Θέλεις να τα κρατήσεις προσεκτικά σε μέρος σκιερό, προστατευμένο, γιατί δεν χωρούν σε status update ή γιατί θα αλλοιωθούν σε λόγια γραπτά.

Υπάρχουν πράγματα που τσεκάρονται και αξίζουν μόνο με το να τα ζεις ή να τα νιώθεις.

Γιατί είναι δικά σου.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους!!

H φωτογραφία είναι από το Ejekt Festival 2014. Μια βραδιά που δεν θα ξεχάσω και για την οποία θα σας μιλήσω άλλη φορά. Κι αυτή έβαλε κάτι στο bucket list μου.

#Goodmorning_Scarlett

#Memories