Στις καλοκαιρινές διακοπές εμφανιζόταν κάθε μεσημέρι λίγο πριν στρώσουμε τραπέζι.

Ούτε ξέραμε από ποιό γειτονικό σπίτι ερχόταν.

Εκείνη μας επισκεπτόταν δύο φορές τη μέρα. Μία το μεσημέρι και μία αργά το απόγευμα.

Τριγύριζε στα πόδια μας, άρχιζε τα “χρρρρρ-ψρρρρρ” και “νιααααααρ -νιααααααρ”, θέλοντας να κερδίσει το ενδιαφέρον μας.

Όταν της μιλούσαμε, ξάπλωνε κάτω κι έκανε παιχνίδια για να προκαλέσει τα χάδια μας, τα οποία δεν χορταίναμε γιατί ήμασταν απασχολημένοι με το στρώσιμο του τραπεζιού.

Μετά το φαγητό κέρδιζε το μεσημεριανό της γεύμα κι ύστερα άραζε κάτω από ένα πεζούλι που δεν ήταν προσβάσιμο για εμάς.

Εκείνη την ώρα που μπορούσαμε πια να ασχοληθούμε μαζί της και να την απολαύσουμε, εκείνη ήταν χωμένη σε εκείνο το περβάζι και δεν κουνιόταν από εκεί.

 

“Ψι ψι” και “Ψι ψι”, αλλά εκείνη δεν μας έδινε σημασία.

Κάποια στιγμή μόνο γύριζε και μας έριχνε αυτή τη ματιά σαν να μας έλεγε “Τί θες; Τί κοιτάς;”.

Βαριά και αδιάφορη.

Είχε πάρει αυτό που ήθελε και απολάμβανε την ηρεμία της.

Ανεξάρτητη και συμφεροντολόγα.

Κι εμείς αφού εκνευριζόμασταν,την αφήναμε να πάρει τη μεσημεριανή σιέστα της μέχρι το απόγευμα που ερχόταν πάλι να τριφτεί στα πόδια μας για να πάρει ένα μεζέ.

Κι εμείς αντί να της κρατάμε μούτρα, παίζαμε το παιχνίδι της για να χορτάσουμε θωπευτικά χαδάκια.

Γιατί ξέρουμε, ότι έτσι είναι οι γάτες.

Δεν φέρονται έτσι από κακία. Είναι τέτοια η φύση τους.

Να αυτοσυντηρούνται και να είναι ανεξάρτητες.

Ακόμη και όταν κουρνιάζουν στην αγκαλιά σου και ροχαλίζουν, είναι σε κατάσταση επιφυλακής για να φύγουν μακριά με την πρώτη αίσθηση κινδύνου ή άλλης ανάγκης τους.

Κι εμείς τις αγαπάμε έτσι.

Γι’αυτό που είναι.

Όπως συμβαίνει με όλα τα πλάσματα, που αγαπάς.

Κι αυτό είναι αληθινή αγάπη.

Να αγαπάς τον άλλον γι’αυτό που είναι και όχι γι’αυτό που θα ήθελες να είναι.

GAD I love you just the way you are αγάπη αναμνήσεις ανεξαρτησία γάτα καλοκαίρι σκέψεις στιγμές