“O Mικρός Πρίγκιπας”, ο φίλος μου.
Written by ChichiMdou, Posted in Books, Timeline
Την πρώτη φορά που διάβασα το “Μικρό Πρίγκιπα”του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ πρέπει να ήμουν 9 ετών περίπου.
Θυμάμαι, ότι το βιβλίο μου είχε φανεί παντελώς αδιάφορο (μην βαράτε) και μάλιστα το είχα βρει κουραστικό. Ήθελα περισσότερη δράση κι αυτός ο πιτσιρικάς με τον πιλότο φίλο του, όλο έλεγαν διάφορα.
Από τότε δεν ασχολήθηκα ξανά με το Μικρό Πρίγκιπα.
Μεγαλώνοντας άκουγα από παντού να πλέκουν εγκώμια στο “Μικρό Πρίγκιπα”. Μου φαινόταν τόσο υπερβολικό.
Μάλιστα, υπήρξαν φορές που πίστεψα ότι κάποιοι – κάποιες από αυτούς που δήλωναν το συγκεκριμένο βιβλίο ως το πιο αγαπημένο τους, το έκαναν για να φαντάζουν in σε ένα κύκλο πιο “ψαγμένης”-και-καλά τάξης.
Μου θύμιζε λίγο την απάντηση “Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή” των celebrity, όταν θέλουν να αποφύγουν να δηλώσουν την σχέση της. Λίγο απάντηση “μπαλαντέρ”, να το πω .
Η καθολικότητα της αποδοχής του βιβλίου, όμως με έβαζε σε σκέψεις.
Άνθρωποι που εκτιμούσα και είχαμε κοινά λογοτεχνικά γούστα, λάτρευαν αυτό το βιβλίο.
Είχα αρχίσει να αμφιβάλλω για την πρώτη κρίση μου, η οποία ναι, είναι υποκειμενική για τον κάθε ένα, αλλά είχε σχηματιστεί σε μία άλλη ηλικία.
Αποφάσισα, λοιπόν, να το ξαναδιαβάσω.
Έπρεπε να το αγοράσω, γιατί το πρώτο αντίτυπο, ούτε ήξερα που ήταν (τόση σκασίλα είχα).
Αναβολή στην αναβολή το απέκτησα πριν από 5 χρόνια.
Η πρώτη αίσθηση, όταν το πήρα στα χέρια μου ήταν η περιέργεια.
– Τί στο καλό έχει, που μαγνητίζει τους πάντες;
Το διάβασα με μια ρουφηξιά.
Στεκόμουν σε φράσεις και τις διάβαζα και τις ξαναδιάβαζα, λες και σε κάθε ανάγνωση αφαιρούσα στρώματα πετρώματος. Κι όσο διάβαζα αποκαλύπτονταν νοήματα και έσκαγε η λάμψη από ένα διαμάντι.
Σε όλη την ιστορία πότε ταυτιζόμουν με την αλεπού, πότε με τον πιλότο και πότε με το Μικρός Πρίγκιπα.
Έννοιες, σχέσεις, απορίες, όλα εκεί.
Η εικόνα που είχα για το βιβλίο ανατράπηκε.
Το βιβλίο είναι ένα εγχειρίδιο γεμάτο πολύτιμα αποστάγματα σκέψεων και συναισθημάτων ζωής.
Δεν είναι απλά ένα παραμύθι.
Προχτές λίγο πριν πέσω για ύπνο, ένιωσα την ανάγκη να το ξεφυλλίσσω.
Τελικά κατέληξα αρκετή ώρα μετά να το έχω διαβάσει όλο.
Ανάλογα με την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο, είναι σίγουρο ότι επηρεαζόμαστε αλλιώς από το περιεχόμενό του.
Και ναι, υπάρχει περίπτωση να αλλάξεις γνώμη για ένα βιβλίο, αν το ξαναδαβάσεις.
Θεωρώ, ότι εξαρτάται από τις ευαισθησίες που είναι πιο ανεπτυγμένες την εποχή που περνάμε ώρα μαζί του.
Διαβάζοντας το Μικρό Πρίγκιπα ως ενήλικη με κεντρίζει ιδιαίτερα η διαφορετικότητα της ματιάς του παιδιού, η αθωότητα και η φαντασία του, στοιχεία που χάνουμε όσο μεγαλώνουμε, γιατί μας μαθαίνουν να βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς.
Γιατί να βλέπουμε μόνο αυτό που βλέπουν τα μάτια και όχι αυτό που βλέπει η καρδιά;
Όμως τα μάτια είναι τυφλά. Πρέπει να ψάχνεις με την καρδιά.
Γιατί τα μάτια περιορίζονται μόνο στην εικόνα που αντικρύζουν, ενώ η καρδιά βλέπει εικόνες που δεν μπαίνουν σε όρια.
Αν κάποιος αγαπάει ένα λουλούδι μοναδικό στα εκατομμύρια, δισεκατομμύρια αστέρια, αυτό φτάνει για να είναι ευτυχισμένος, όταν τα κοιτάζει. Σκέφτεται: ” Το λουλούδι μου είναι κάπου εκεί…”
Ισως το πιο αγαπημένο μου απόσπασμα του βιβλίου είναι το σημείο συνάντησης του Μικρού Πρίγκιπα και της αλεπούς.
– Τί πάει να πει “εξημερώνω”;
– Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Σημαίνει “Δημιουργώ δεσμούς….”.
Γνωρίζουμε μόνο τα πράγματα που εξημερώνουμε. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’αγοράζουν όλα έτοιμα απ’τους έμπορους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις φίλο, εξημέρωσέ με.
Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.
Θα είσαι πάντα υπεύθυνος για πάντα για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου.
Ακόμη και όταν οι φιλίες οδηγούνται σε αναγκαστικούς αποχωρισμούς, ακόμη και τότε θα αξίζουν τη θλίψη τους.
Είναι ωραίο να έχεις ένα φίλο, ακόμα κι αν πρόκειται να πεθάνεις.
Ο οποίος ακόμη κι αν βρίσκεσαι στο διάστημα σε κίνδυνο και φωνάξεις, εκεί που δεν περνά ο ήχος, θα σε ακούσει.
Κοιτάξτε τον ουρανό. Αναρωτηθείτε: “Το αρνί έφαγε, ναι ή όχι το τριαντάφυλλο;” Kαι θα δείτε πώς όλα αλλάζουν….
Και κανένας μεγάλος δε θα καταλάβει ποτέ γιατί αυτό έχει τόσο πολλή σημασία.
Εκτός κι αν δει με την καρδιά και όχι με τα μάτια.
Γιατί με την καρδιά θα είναι πάντα ένα μικρό παιδί, φίλος του Μικρού Πρίγκιπα.
Οι μεγάλοι τελικά είναι πολύ περίεργοι.
Αλήθεια!
Η έκδοση που έχω είναι αυτή που κυκλοφορεί από τις “Εκδόσεις Πατάκη”σε μετάφραση της Μελίνας Καρακώστα.
#booklover
Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι από τα βιβλία που κακώς τα θεωρούν παιδικά. Πρέπει να έχεις ζήσει για να το καταλάβεις. Καλή σου μέρα 🙂
Είναι σίγουρο ότι χρειάζεται να έχoυμε υλικό μέσα μας, για να μπορέσουμε να το επεξεργαστούμε με τέτοιο εγχειρίδιο.
Kαλημέρα και σε σένα! 🙂
Τελικά δεν ήμουν μόνο εγώ που είχα βρει κάπου εκεί γύρω στα 10 το βιβλίο βαρετό. Το είχα δανειστεί απο μια συμμαθήτρια μου. Ντρεπόμουν να πω πως δε μου άρεσε γιατί άρεσε σε όλους.
Το ίδιο αργότερα και στη εφηβεία…Άκουγα απο παντού τι τέλειο που είναι και εγώ αναρωτιώμουν “Τόσο χαζή είμαι και δε το κατάλαβα;”
Το διάβασα ξανά όταν ξεκίνησα να δουλεύω….Μάλιστα μόλις πριν απο λίγες μέρες σκεφτόμουν να το αγοράσω γιατί πάλι δανεικό το είχα πάρει ( λέω ας μη πληρώσω αν δε μου αρέσει και πάλι)
Το αγαπημένο μου απόσπασμα είναι αυτό που πριγράφεις και εσύ…
ΥΓ Μόλις σήμερα σε ανακάλυψα εδώ 🙂
Νομίζω, ότι τα βιώματα μας του δίνουν αξία.
Έτσι το εκτιμούμε περισσότερο και διαφορετικά.
Υ.Γ. Καλώς με βρήκε εδώ, λοιπόν! 🙂