Μην κολλήσω με γιατρό και δεν είναι broken και εξαρτημένος από κάποια ουσία…

Έτσι! Μία ο Gregory House (*sigh*) κι άλλη μία ο John Thackery.
Την αγάπη μου για το House την είχα γνωστοποιήσει (μπορείτε να διαβάσετε εντυπώσεις εδώ : Αντίο, House).
Ο House ήταν ένας ήρωας που θα ήθελα να είναι φίλος μου.
Πεισματάρης, ξεροκέφαλος και πανέξυπνος με έναν δείκτη ευφυίας πολύ υψηλότερο από το μέσο όρο.
Μια παρόμοια κατάσταση έζησα σε 2 κύκλους του The Knick με τον John Thackery, που υποδύεται ο Clive Owen.

Αρχές του 1900 στη Νέα Υόρκη και ο John Thackery, γιατρός χειρούργος στο νοσοκομείο The Knick, δεν ασκεί απλά την ιατρική.
Κάνει έρευνες και εργαστηριακές δοκιμές ανακαλύπτοντας συνεχώς νέες μεθόδους που εξελίσσουν την επιστήμη. Στη σειρά παρουσιάζεται ότι πολλές από τις μεθόδους που εφαρμόζονται σήμερα στην ιατρική επιστήμη, προέκυψαν κυρίως από τη δική του ανησυχία (δική τους σειρά είναι, δική τους και η δημιουργική φαντασία).
Τί να το κάνεις όμως που ο Thack είναι εξαρτημένος, πανάθεμά τον, από κοκαϊνη, ηρωίνη και όπιο.(Θυμάστε τα Vicodin του House; E; Έτσι ένα πράγμα, καλή ώρα.).
Όπως αντιλαμβάνεστε η κοκαϊνη του δίνει μεν απίστευτη ενέργεια, αλλά στη φάση της ζωής του, που θα μπορούσε να μεγαλουργήσει, δημιουργεί τεράστια προβλήματα.

Πέρα από την καταπληκτική σκηνοθεσία του Soderbergh και το υπέροχο cast, αυτό που μου άρεσε είναι, ότι παρακαλουθούμε παράλληλα πολλές διαφορετικές δυνατές ιστορίες που η μία ακουμπάει στην άλλη ή έχει άμεση σχέση με αυτή. Ενώ είναι πρωταγωνιστής ο Thackery, όλοι οι υπόλοιποι ήρωες έχουν το δικό τους χρόνο στο κάθε επεισόδιο, τη δική τους προβολή για την προσωπική τους ιστορία.
Εποχή που ήταν σε έξαρση ο ρατσισμός βάσει χρώματος, κοινωνικής θέσεως ή και φύλου.

Ενώ το κάθε επεισόδιο των 2 κύκλων έχει διάρκεια περίπου 50′ – 55′ και τα νιώθεις χορταστικά, δεν είναι γιατί είναι δεν χορταίνεις, μωρέ!
Ε, ναι! Τα είδα 2 – 2 κι αν είχα τη δυνατότητα μπορεί και περισσότερα μαζεμένα, αλλά είχα να πάω και κάτι βόλτες τώρα στις διακοπές.

Οφείλω να σας προετοιμάσω, ότι εάν δεν αντέχετε αίμα και χειρουργία, δεν ξέρω, εάν θα μπορέσετε να το παρακολουθήσετε. Χειρουργικές επεμβάσεις μπροστά στα μάτια σου. Το λέω, μην ξεκινήσετε να δείτε το 1ο επεισόδιο κι αρχίσουν άλλα επεισόδια – λιποθυμικά.

Η σειρά είναι εξαιρετική από όλες τις απόψεις. Η υπόθεση έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ σε μεταφέρει στην ατμόσφαιρα και την κοινωνία της Αμερικής εκείνης της εποχής.

Τώρα θα γράψω κάτι που καλό θα ήταν, να το διαβάσει μόνο όποιος έχει ολοκληρώσει και τους 2 κύκλους.
Θα σας το χαλάσω, εάν δεν το έχετε δει.

Spoiler Alert! Μην προχωρήσετε περισσότερο, εάν θέλετε να το δείτε
.
.
.
Προειδοποίησα! Έτσι;

Λοιπόν!
Με χάλασε που η σειρά είναι μόνο 2 season και ότι τελικά τον χάνουμε τον Thackery.
Ίσως να μην ήταν τόσο δυνατή η σειρά βέβαια, εάν συνέχιζε. Το καταλαβαίνω.
Όπως ξέρω, ότι ο θάνατος του κεντρικού ήρωα είναι πολύ δυνατό φινάλε και ότι έρχεται η κάθαρση μετά την τραγωδία κλπ  και ότι κάπως έτσι θα το έτρωγε το κεφάλι του ο ξεροκέφαλος, πεισματάρης…ο πληγωμένος, δυστυχισμένος Thack, αλλά…ε! Τον αγαπήσαμαν κι αυτόν, οπότε πόνεσε το τέλος του.

Αλήθεια, μήπως προκάλεσε το τέλος του;

Διάβασα, ότι η Cinemax θα ετοιμάσει άλλους 2 κύκλους του The Knick με τους ίδιους σεναριογράφους, αλλά χωρίς τον Clive Owen και τον Soderbergh. Θέλω να πιστεύω, ότι θα έχει το ίδιο ενδιαφέρον, αν και ο πήχης είναι ήδη πολύ ψηλά.

 

Σήμα κατατεθέν του Thackery τα άσπρα μποτίνια του.

 

#seriesILove

Cinemax Clive Owen Steven Soderbergh The Knick τηλεοπτική σειρά