Είμαι κι εγώ, που λες, που ανυπομονώ για κάποιες συναυλίες.
Ανυπομονώ να βρεθώ από νωρίς στο χώρο, για να πιάσω με την παρέα μου μια καλή θέση μπροστά και να κάνω σύνδεση με τη σκηνή.
Ανυπομονώ να νιώσω την ένταση και ω, ναι, άκου κάτι περίεργα πράγματα να απολαύσω αγαπημένα τραγούδια ή και να γνωρίσω νέα, αφού οι καλλιτέχνες αρέσκονται να παρουσιάζουν νέες δουλειές τους σε live.
Είμαι λίγο παράξενη, που λες, γιατί η ψυχή μου ζητάει να ξεζουμίσει το θέαμα και να χορτάσει εικόνα και ήχο.
Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν έχει νόημα να προσπαθώ να βγάλω φωτογραφίες και να τραβήξω video κατά τη διάρκεια της συναυλίας.
Εγώ που βγάζω παντού και πάντα ατελείωτες φωτογραφίες, στις συναυλίες θα βγάλω 1-2 κατά τη διάρκεια και ίσως λίγες με την παρέα μου πριν ξεκινήσουν οι performer.
Γιατί; Θα σου πω αμέσως.
Φωτογραφική μηχανή δεν υπάρχει περίπτωση να πάρω σε τέτοιους χώρους, γιατί θα νιώθω κινητικά εγκλωβισμένη, αφού θα πρέπει να προσέχω συνέχεια μην την χτυπήσω ανάμεσα στον κόσμο ή μήπως κάποιος από πίσω αποφασίσει να μας καταβρέξει για να δροσιστούμε και την καταστρέψει το νερό.
Άρα μιλάμε μόνο για το κινητό. Αν, λοιπόν, αρχίσω να ασχολούμαι με το κινητό, προσπαθώντας να πετύχω τη λήψη, χάνω την ουσία, που είναι το τραγούδι που εκτελείται εκείνη τη στιγμή μπροστά μου ζωντανά από έναν καλλιτέχνη που ήρθα να απολάυσω.
Μέχρι να πετύχω μια σωστή λήψη της εικόνας θα πρέπει να κοιτάω συνεχώς τη μικρή οθόνη του κινητού μου με το δάχτυλο πατημένο στο κουμπί, ενώ the big picture είναι πιο πίσω, πάνω στη σκηνή και με ωραιότερα χρώματα, ευκρίνεια και ζωντάνια.
Α! Επίσης θα πρέπει να στέκομαι σταθερή, ακούνητη, αμίλητη κι αγέλαστη, για να έχω μια καθαρή εικόνα, ΑΡΑ θα πρέπει να μην χορεύω – τραγουδάω-χοροπηδάω – χτυπιέμαι κλπ.
Βέβαια, μπορεί να μην τρελαίνομαι τόσο για τη συναυλία, οπότε τότε ας το κάνω, ας βγάζω συνέχεια φωτογραφίες – δικαίωμά μου-αλλά καλό θα ήταν να το κάνω με κάποιες προϋποθέσεις (βλ. παρακάτω).
Είναι σχεδόν σίγουρο όμως, ότι αφού θα έχω (νομίσει ότι) έχω βγάλει μία μαμάτη φωτογραφία, θα μου έρθει η επιθυμία αυτόματα να την κοινοποιήσω στο Facebook, Instagram, Twitter, Snapchat και στο “λουρί της μάνας app”, οπότε θα μπω στη διαδικασία να την κάνω share σε όλα τα ακάουντ.
Αλλά, ουπς! Περίμενε! Να μπω και στο app επεξεργασίας εικόνων να κόψω λίγο το μπουκάλι με το νερό που κρατάει ο μπροστινός μου και να δώσω λίγο contrast. Έτοιμη. Share. Wow. Φτου! Χάσαμε το τραγούδι.
Όταν πάω στο σπίτι μου, θα δω τις εικόνες στον υπολογιστή και θα καταλάβω ότι αλλιώς φαίνονται οι φωτογραφίες της συναυλίας στο κινητό και αλλιώς στην οθόνη.
Όμως για να μην είμαστε απόλυτοι, έτσι είμαι εγώ και δεν σημαίνει ότι εσύ δεν μπορείς να είσαι αλλιώς.
Δικαίωμά σου και μπορείς να φέρεις μαζί σου όλο τον εξοπλισμό εικονοληψίας και βιντεοσκόπησης γάμων και υποβρύχιων καταδρομών και να φωτογραφίζεις και να γράφεις video καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας. Μαγκιά σου και μαζί σου! Σε στηρίζω!
ΟΜΩΣ:
- Πιάσε μια καλή θέση μεν, που δεν θα ενοχλεί τους υπόλοιπους δε.
Όταν στέκεσαι μπροστά μου και φωτογραφίζεις ή γράφεις σε video όοοολη τη συναυλία με τα δύο χέρια τεντωμένα ψηλά σαν σελφοκόνταρο, με ενοχλείς. Με ενοχλείς γιατί μου κόβεις τη θέα, σε εμένα την περίεργη, που έχω έρθει για να απολαύσω ένα θέαμα εικόνας και ήχου. Και βέβαια να βγάλεις 1-2 φωτογραφίες και θα φροντίσω να μην σε κουνήσω κιόλας για να μην σου χαλάσω τη λήψη, αν είσαι κοντά μου, αλλά μετά τη 10η λήψη αρχίζω να εκνευρίζομαι λίγο, ναι;
- Θα σου πρότεινα ανάμεσα στον εξοπλισμό να μην περιλαμβάνεις τo tablet.
Γιατί το tablet; Γιατί το πήρες από τη μαμά και της στέρησες μερικές ώρες candy crash. Γιατί να γράψεις σε video όλο το τραγούδι στο tablet που το κρατάς μπροστά στη μούρη μου ακούνητο; Δεν έπαιρνες και το Mac;
- Αν θέλεις να βγάλεις φωτογραφίες με τους φίλους σου κατά τη διάρκεια της συναυλίας, γιατί έτσι σου το λέει η ψυχούλα σου, να το κάνεις,μωρέ! Να το κάνεις γιατί αυτές οι στιγμές θα μείνουν κι εγώ θα σας δω και θα χαμογελάσω, μωρέ. Θα χαμογελάω μέχρι τις 4 λήψεις. Άντε 5. Στην 6η θα αρχίσει να παγώνει το βλέμμα. Α! Επίσης, ΜΗΝ ΚΡΑΤΑΣ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΦΛΑΣ! ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΦΛΑΣ; Βασικά…ΓΙΑΤΙ ΦΛΑΣ;
- Είσαι κι εσύ που θέλεις να βγάλεις μία σέλφι φωτογραφία.
Άιντε, κι εσύ να βγάλεις μία σέλφι φωτογραφία. Όμως…ουπς! Στάσου, θέλεις να γράψεις και video. Eντάξει. Άντε, να γράψεις video. Μην σε εμποδίσω. Στέκω λίγο πιο εκεί. Τραγουδάς και τους στίχους με τόση χάρη κοιτώντας την οθόνη. Σου αφήνω λίγο χώρο. Κι εγώ το αγαπώ…..Ξέρεις.. Έχει περάσει ένα λεπτό κι εσύ ακόμη γράφεις. Προσπαθώ να αλλάξω θέση και άθελά μου βλέπω, ότι τόση ώρα γράφεις video σελφι!!! Γράφεις τον εαυτό σου με το χέρι ψηλά. (Θέλω να κλάψω λίγο). Άλλαξα θέση, κι όμως, φίλη μου, όσες στιγμές έπεσε η ματιά μου σε σένα, κατά τη διάρκεια της συναυλίας, αυτό έκανες. Έγραφες video σελφι. (Κλαψ!)
Θα μου πεις, Καλά εσύ αντί να παρακολουθήσεις τη συναυλία, έβλεπες τί κάνουν οι τριγύρω σου;
Nαι! Το έκανα. Το έκανα γιατί πρώτα από όλα δεν είχα επιλογή (συνέβαιναν δίπλα μου), αλλά και γιατί έχω στο μυαλό μου, να μην γίνω εκνευριστική στους γύρω μου και σέβομαι την επιθυμία τους να ζήσουν κάτι μοναδικό (γιατί μία συναυλία είναι πάντα μοναδική). Και βέβαια και χόρεψα και χοροπήδησα και χτυπήθηκα, αλλά είχα και μια συναίσθηση που βρισκόμουν.
Για να ανακεφαλαιώσουμε όμως και για να μην παρεξηγηθούμε και χαλάσουμε τις καρδιές μας, δεν υποδεικνύω, τί θα κάνεις.
Δεν έχω αυτό το δικαίωμα. Εσύ επιλέγεις πώς θα εκφραστείς και πώς θα βιώσεις ένα event.
Είμαστε στην εποχή της τεχνολογίας και της instant έκφρασης και μοιράσματος κάτι που εφαρμόζω κι εγώ στη ζωή μου.
Απλά καταθέτω το παράπονό μου και τη γνώμη μου, αφού πιστεύω πώς σε κάποιες περιπτώσεις η εμμονική προσπάθειά μας να εγκλωβίσει όλες τις στιγμές, στην πραγματικότητα τις καταστρέφει.
Μόνο μία χάρη θα σου ζητήσω. Όποια κι αν είναι η επιλογή σου, μην μου χαλάς αυτή τη στιγμή που περιμένω καιρό.
Και ναι, όλα τα παραπάνω περιστατικά τα έζησα δίπλα μου και τριγύρω μου χτες στην 1η μέρα του υπέροχου Ejekt Festival με τους καταπληκτικούς Editors. Αγαπώ Tom Smith, βασικά…λατρεύω Tom Smith! Eπίσης καλοί οι James, όπου αγαπώ Tim Booth, αν και τους βρήκα κάπως υποτονικούς σε σχέση με την εκρηκτική συναυλία τους στο Θέατρο Βράχων το 2014.
Δεν μπορούσα να μείνω άλλο. Μεγάλη γυναίκα πια. (Λέτε αυτό να φταίει, που έχω γίνει περίεργη; :p )
Από την αρχή που μπήκα στο συναυλιακό χώρο βέβαια, ήξερα ότι την επόμενη μέρα θα δω τις καλύτερες φωτογραφίες, αφού εκεί μπροστά στη σκηνή για να καλύψει φωτογραφικά και αυτή τη συναυλία ήταν ο Θοδωρής Μάρκου, ένας από τους καλύτερους φωτογράφους στην Ελλάδα, που όχι και να το παινευτούμε δηλαδή, ήταν ο δάσκαλός μου στα σεμινάρια φωτογραφίας που παρακολούθησα τη χρονιά που πέρασε ( θα σας πω γι’αυτό κάποια άλλη στιγμή).
Μπορείτε να απολαύσετε φωτογραφίες του από τη συγκεκριμένη εκδήλωση εδώ : Ejekt 2016: Editors Edition
Kι αν σας αρέσει να βλέπετε φωτογραφίες από συναυλίες, να ξέρετε ότι πάντα στο site του θα βρίσκετε τις καλύτερες εικόνες σχετικά : http://thodorismarkou.com/concerts
Τα λέμε στους Muse 23 Ιουλίου. 😉
#comment
Editors Ejekt Festival James συναυλίες σχόλιο φωτογραφίες
Πώς μπορείς να (μην) μου χαλάσεις τη βραδιά της συναυλίας βγάζοντας φωτογραφίες
Written by ChichiMdou, Posted in Comments, ThinkFree
Είμαι κι εγώ, που λες, που ανυπομονώ για κάποιες συναυλίες.
Ανυπομονώ να βρεθώ από νωρίς στο χώρο, για να πιάσω με την παρέα μου μια καλή θέση μπροστά και να κάνω σύνδεση με τη σκηνή.
Ανυπομονώ να νιώσω την ένταση και ω, ναι, άκου κάτι περίεργα πράγματα να απολαύσω αγαπημένα τραγούδια ή και να γνωρίσω νέα, αφού οι καλλιτέχνες αρέσκονται να παρουσιάζουν νέες δουλειές τους σε live.
Είμαι λίγο παράξενη, που λες, γιατί η ψυχή μου ζητάει να ξεζουμίσει το θέαμα και να χορτάσει εικόνα και ήχο.
Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν έχει νόημα να προσπαθώ να βγάλω φωτογραφίες και να τραβήξω video κατά τη διάρκεια της συναυλίας.
Εγώ που βγάζω παντού και πάντα ατελείωτες φωτογραφίες, στις συναυλίες θα βγάλω 1-2 κατά τη διάρκεια και ίσως λίγες με την παρέα μου πριν ξεκινήσουν οι performer.
Γιατί; Θα σου πω αμέσως.
Φωτογραφική μηχανή δεν υπάρχει περίπτωση να πάρω σε τέτοιους χώρους, γιατί θα νιώθω κινητικά εγκλωβισμένη, αφού θα πρέπει να προσέχω συνέχεια μην την χτυπήσω ανάμεσα στον κόσμο ή μήπως κάποιος από πίσω αποφασίσει να μας καταβρέξει για να δροσιστούμε και την καταστρέψει το νερό.
Άρα μιλάμε μόνο για το κινητό. Αν, λοιπόν, αρχίσω να ασχολούμαι με το κινητό, προσπαθώντας να πετύχω τη λήψη, χάνω την ουσία, που είναι το τραγούδι που εκτελείται εκείνη τη στιγμή μπροστά μου ζωντανά από έναν καλλιτέχνη που ήρθα να απολάυσω.
Μέχρι να πετύχω μια σωστή λήψη της εικόνας θα πρέπει να κοιτάω συνεχώς τη μικρή οθόνη του κινητού μου με το δάχτυλο πατημένο στο κουμπί, ενώ the big picture είναι πιο πίσω, πάνω στη σκηνή και με ωραιότερα χρώματα, ευκρίνεια και ζωντάνια.
Α! Επίσης θα πρέπει να στέκομαι σταθερή, ακούνητη, αμίλητη κι αγέλαστη, για να έχω μια καθαρή εικόνα, ΑΡΑ θα πρέπει να μην χορεύω – τραγουδάω-χοροπηδάω – χτυπιέμαι κλπ.
Βέβαια, μπορεί να μην τρελαίνομαι τόσο για τη συναυλία, οπότε τότε ας το κάνω, ας βγάζω συνέχεια φωτογραφίες – δικαίωμά μου-αλλά καλό θα ήταν να το κάνω με κάποιες προϋποθέσεις (βλ. παρακάτω).
Είναι σχεδόν σίγουρο όμως, ότι αφού θα έχω (νομίσει ότι) έχω βγάλει μία μαμάτη φωτογραφία, θα μου έρθει η επιθυμία αυτόματα να την κοινοποιήσω στο Facebook, Instagram, Twitter, Snapchat και στο “λουρί της μάνας app”, οπότε θα μπω στη διαδικασία να την κάνω share σε όλα τα ακάουντ.
Αλλά, ουπς! Περίμενε! Να μπω και στο app επεξεργασίας εικόνων να κόψω λίγο το μπουκάλι με το νερό που κρατάει ο μπροστινός μου και να δώσω λίγο contrast. Έτοιμη. Share. Wow. Φτου! Χάσαμε το τραγούδι.
Όταν πάω στο σπίτι μου, θα δω τις εικόνες στον υπολογιστή και θα καταλάβω ότι αλλιώς φαίνονται οι φωτογραφίες της συναυλίας στο κινητό και αλλιώς στην οθόνη.
Όμως για να μην είμαστε απόλυτοι, έτσι είμαι εγώ και δεν σημαίνει ότι εσύ δεν μπορείς να είσαι αλλιώς.
Δικαίωμά σου και μπορείς να φέρεις μαζί σου όλο τον εξοπλισμό εικονοληψίας και βιντεοσκόπησης γάμων και υποβρύχιων καταδρομών και να φωτογραφίζεις και να γράφεις video καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας. Μαγκιά σου και μαζί σου! Σε στηρίζω!
ΟΜΩΣ:
Όταν στέκεσαι μπροστά μου και φωτογραφίζεις ή γράφεις σε video όοοολη τη συναυλία με τα δύο χέρια τεντωμένα ψηλά σαν σελφοκόνταρο, με ενοχλείς. Με ενοχλείς γιατί μου κόβεις τη θέα, σε εμένα την περίεργη, που έχω έρθει για να απολαύσω ένα θέαμα εικόνας και ήχου. Και βέβαια να βγάλεις 1-2 φωτογραφίες και θα φροντίσω να μην σε κουνήσω κιόλας για να μην σου χαλάσω τη λήψη, αν είσαι κοντά μου, αλλά μετά τη 10η λήψη αρχίζω να εκνευρίζομαι λίγο, ναι;
Γιατί το tablet; Γιατί το πήρες από τη μαμά και της στέρησες μερικές ώρες candy crash. Γιατί να γράψεις σε video όλο το τραγούδι στο tablet που το κρατάς μπροστά στη μούρη μου ακούνητο; Δεν έπαιρνες και το Mac;
Άιντε, κι εσύ να βγάλεις μία σέλφι φωτογραφία. Όμως…ουπς! Στάσου, θέλεις να γράψεις και video. Eντάξει. Άντε, να γράψεις video. Μην σε εμποδίσω. Στέκω λίγο πιο εκεί. Τραγουδάς και τους στίχους με τόση χάρη κοιτώντας την οθόνη. Σου αφήνω λίγο χώρο. Κι εγώ το αγαπώ…..Ξέρεις.. Έχει περάσει ένα λεπτό κι εσύ ακόμη γράφεις. Προσπαθώ να αλλάξω θέση και άθελά μου βλέπω, ότι τόση ώρα γράφεις video σελφι!!! Γράφεις τον εαυτό σου με το χέρι ψηλά. (Θέλω να κλάψω λίγο). Άλλαξα θέση, κι όμως, φίλη μου, όσες στιγμές έπεσε η ματιά μου σε σένα, κατά τη διάρκεια της συναυλίας, αυτό έκανες. Έγραφες video σελφι. (Κλαψ!)
Θα μου πεις, Καλά εσύ αντί να παρακολουθήσεις τη συναυλία, έβλεπες τί κάνουν οι τριγύρω σου;
Nαι! Το έκανα. Το έκανα γιατί πρώτα από όλα δεν είχα επιλογή (συνέβαιναν δίπλα μου), αλλά και γιατί έχω στο μυαλό μου, να μην γίνω εκνευριστική στους γύρω μου και σέβομαι την επιθυμία τους να ζήσουν κάτι μοναδικό (γιατί μία συναυλία είναι πάντα μοναδική). Και βέβαια και χόρεψα και χοροπήδησα και χτυπήθηκα, αλλά είχα και μια συναίσθηση που βρισκόμουν.
Για να ανακεφαλαιώσουμε όμως και για να μην παρεξηγηθούμε και χαλάσουμε τις καρδιές μας, δεν υποδεικνύω, τί θα κάνεις.
Δεν έχω αυτό το δικαίωμα. Εσύ επιλέγεις πώς θα εκφραστείς και πώς θα βιώσεις ένα event.
Είμαστε στην εποχή της τεχνολογίας και της instant έκφρασης και μοιράσματος κάτι που εφαρμόζω κι εγώ στη ζωή μου.
Απλά καταθέτω το παράπονό μου και τη γνώμη μου, αφού πιστεύω πώς σε κάποιες περιπτώσεις η εμμονική προσπάθειά μας να εγκλωβίσει όλες τις στιγμές, στην πραγματικότητα τις καταστρέφει.
Μόνο μία χάρη θα σου ζητήσω. Όποια κι αν είναι η επιλογή σου, μην μου χαλάς αυτή τη στιγμή που περιμένω καιρό.
Και ναι, όλα τα παραπάνω περιστατικά τα έζησα δίπλα μου και τριγύρω μου χτες στην 1η μέρα του υπέροχου Ejekt Festival με τους καταπληκτικούς Editors. Αγαπώ Tom Smith, βασικά…λατρεύω Tom Smith! Eπίσης καλοί οι James, όπου αγαπώ Tim Booth, αν και τους βρήκα κάπως υποτονικούς σε σχέση με την εκρηκτική συναυλία τους στο Θέατρο Βράχων το 2014.
Δεν μπορούσα να μείνω άλλο. Μεγάλη γυναίκα πια. (Λέτε αυτό να φταίει, που έχω γίνει περίεργη; :p )
Από την αρχή που μπήκα στο συναυλιακό χώρο βέβαια, ήξερα ότι την επόμενη μέρα θα δω τις καλύτερες φωτογραφίες, αφού εκεί μπροστά στη σκηνή για να καλύψει φωτογραφικά και αυτή τη συναυλία ήταν ο Θοδωρής Μάρκου, ένας από τους καλύτερους φωτογράφους στην Ελλάδα, που όχι και να το παινευτούμε δηλαδή, ήταν ο δάσκαλός μου στα σεμινάρια φωτογραφίας που παρακολούθησα τη χρονιά που πέρασε ( θα σας πω γι’αυτό κάποια άλλη στιγμή).
Μπορείτε να απολαύσετε φωτογραφίες του από τη συγκεκριμένη εκδήλωση εδώ : Ejekt 2016: Editors Edition
Kι αν σας αρέσει να βλέπετε φωτογραφίες από συναυλίες, να ξέρετε ότι πάντα στο site του θα βρίσκετε τις καλύτερες εικόνες σχετικά : http://thodorismarkou.com/concerts
Τα λέμε στους Muse 23 Ιουλίου. 😉
#comment
Editors Ejekt Festival James συναυλίες σχόλιο φωτογραφίες