Με τη Ρόζαμουντ Πίλτσερ είχαμε γνωριστεί πριν από αρκετά χρόνια.

Η πρώτη μας συνάντηση κράτησε ένα απόγευμα, όσο ακριβώς χρειάστηκα για να ολοκληρώσω το “Ψάχνοντας για κοχύλια”.

Θυμάμαι ότι η περιγραφικότητα της Πίλτσερ με είχε ταξιδέψει και επειδή είχα την πολυτέλεια χρόνου (βλ.λίγες μέρες πριν γεννήσω, οπότε είχα διαβάσει ό,τι βιβλίο υπήρχε στο σπίτι, στα σπίτια συγγενών και φίλων κλπ) δεν το άφησα, παρά μόνο όταν διάβασα και την τελευταία σελίδα.

Αρκετά χρόνια μετά, το “Η μέρα της καταιγίδας” μπήκε στη βαλίτσα των διακοπών και θα ήταν το πρώτο που θα ξεκινούσα.

Και δείτε τώρα μίαααα σύυυυυυμπτωση, βρε παιδί μου!

Στις πρώτες μέρες των διακοπών βρέθηκα στο εξοχικό των αγαπημένων πεθερικών και η αγαπημένη πεθερούυυυυυλα με αφήνει να ξεκουράζομαι (κι εγώ, η γαϊδάρα, την αφήνω  να με αφήνει), οπότε είχα την πολυτέλεια να ξεκινήσω αργά ένα απόγευμα  το “Η μέρα της καταιγίδας” της Ρόζαμουντ Πίλτσερ και να το τελειώσω λίγες ώρες μετά το ίδιο βράδυ.

Σύντομα η περίληψη της υπόθεσης :

Στο προσκέφαλο της ετοιμοθάνατης μητέρας της, η Ρεβέκκα μαθαίνει ότι έχει κάποιους συγγενείς που δεν τους ξέρει και, αποφασισμένη να τους γνωρίσει, πηγαίνει στην Κορνουάλη. Εκεί γνωρίζεται με τον παππού της, που κρύβει ένα εκρηκτικό μυστικό, τον γοητευτικό ξάδελφό της, που προσπαθεί να την ξελογιάσει, και έναν μυστηριώδη φίλο τής οικογένειας με αμφίβολο παρελθόν.
Όλα αυτά τα πρόσωπα συνθέτουν έναν γρίφο που η λύση του θα καθορίσει το μέλλον της.

Το βιβλίο διαβάζεται γρήγορα και αυτό που μου άρεσε ήταν οι εικόνες που μου δημιουργούνταν στη ροή του. “Έβλεπα” την Κορνουάλη, το Πόρθκερις, τα σπίτια της περιοχής, τους ήρωες…

(Image via wikipedia)

Αυτό που κατάφερε η Πίλτσερ με το που διάβασα την τελευταία σελίδα του βιβλίου, ήταν να με βάλει στη διαδικασία να σερφάρω στο internet να δω φωτογραφίες της Κορνουάλης και να μάθω περισσότερα για τα μέρη που αναφέρει στο βιβλίο. Προφανώς το γεγονός ότι η καταγωγή της είναι από εκεί έχει συντελέσει στη ζωντάνια των εικόνων.

“Η μέρα της καταιγίδας” ανήκει στα Κλασσικά Ασημένια των Εκδόσεων Ωκεανίδα  και ήταν μια πολύ ευχάριστη παρέα την πρώτη μέρα των διακοπών.

Και την επόμενη μέρα για όση ώρα η αγαπημένη πεθερούλα ζύμωνε ψωμί, η ανεπρόκοπη νύφη φωτογράφιζε το βιβλίο για το blog της στον πλάτανο του χωριού.

Μην σου τύχει τέτοια νύφη. Α πα πα πα!

Κι αυτό ήταν το 1ο βιβλίο διακοπών. Έπεται συνέχεια…

#booklovers

βιβλίο Εκδόσεις Ωκεανίδα Η μέρα της καταιγίδας Κλασσικά Ασημένια Κορνουάλη Ρόζαμουντ Πίλτσερ