Μέσα του 19ου αιώνα.
Σ’ ένα µικρό ιρλανδικό χωριό, ένα εντεκάχρονο κορίτσι επιβιώνει επί µήνες χωρίς φαγητό.
Θαύµα; Ιατρικό φαινόµενο;
Ή µήπως θρασύτατη απάτη; Μια νοσοκόµα, εκπαιδευµένη στην Κριµαία πλάι στη Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ και περήφανη γι’ αυτό, προσλαµβάνεται για να παρακολουθεί το παιδί.
Περιηγητές συρρέουν για να το αγγίξουν.
Ένας δηµοσιογράφος φτάνει από το Δουβλίνο για να καλύψει το γεγονός.
Όµως το παιδί σιγά σιγά φθίνει.
Αναστατωµένη από το ενδεχόµενο του θανάτου του µικρού κοριτσιού, µε µόνο της συµπαραστάτη τον δηµοσιογράφο, η νοσοκόµα θα αντιστρατευτεί τις προλήψεις, τις δεισιδαιµονίες και τη θρησκευτική υστερία µιας ολόκληρης κοινότητας, και θα προσπαθήσει να αποτρέψει τις ολέθριες συνέπειες ενός τροµερού µυστικού.

Η ιστορία που διηγείται η Emma Donoghue είναι ένα μυθιστόρημα, που ως έμπνευση είχε πενήντα ιστορίες των λεγόμενων “Νηστευτριών” για τις οποίες έλεγαν ότι μπορούσαν να περάσουν μεγάλες περιόδους χωρίς τροφή μεταξύ 16ου και 20ου αιώνα.

Η διήγηση χωρίς να περιγράφει σκηνές βίας, γίνεται βίαιη και με θυμώνει λόγω της ηλικίας της μικρής ηρωίδας.

Αλήθεια, πρόκειται για ένα θρίλερ.
Ένα μικρό κορίτσι αρνείται να φάει και αντί  όλοι οι οικείοι της να ψάξουν να βρουν τρόπο να κάνουν το παιδί να τραφεί, το παρατηρούν.

Με έκανε έξαλλη, ότι στους παρατηρητές ανήκουν και οι γονείς της.
Ακόμη και η μάνα. Δηλαδή…..(Έξαλλη!)

Υπήρχαν στιγμές που διάβαζα τις σκέψεις της αγγλίδας Λίμπ, της νοσηλεύτριας (που μόνο για αυτή την ιδιότητά της δεν προσελήφθη) και ένιωθα πόσο την έπνιγε όλο αυτό που ζούσε (αν και στα πρώτα κεφάλαια της ιστορίας  μου φάνηκε λίγο υπερβολική).
Ένα παιδί αργοσβήνει και η επιτροπή που ήταν υπεύθυνη για αυτό, κρατά δεμένα τα χέρια της νοσηλεύτριας που δεν μπορούσε να κάνει το αυτονόητο. Σε άλλη περίπτωση, προτεραιότητά της θα ήταν να σώσει ένα παιδί από τον επερχόμενο βέβαιο θάνατο.
Αντιθέτως εκείνη είναι υποχρεωμένη να το παρατηρεί και να καταγράφει την πορεία της φθίνουσας κατάστασής του.
Η Emma Donoghue, συγγραφέας του best seller “Το Δωμάτιο” καταφέρνει να μιλήσει για  θέματα πίστης, αλλά και πρακτικές που εξυπηρετούν συμφέροντα, απόψεις και αποφάσεις που έρχονται κόντρα σε χριστιανικές πεποιθήσεις.

Μία νοσηλεύτρια και μία μοναχή τοποθετήθηκαν φρουροί για να παρατηρούν ένα παιδί, που δεν τρέφεται και να διαπιστώσουν εάν πρόκειται για  θαύμα ή για μια καλοστημένη απάτη.
Η επιστήμη και η πίστη μαζί φρουροί – επόπτες ενός φαινομένου που φαντάζει ανεξήγητο, αλλά ίσως τελικά να μην είναι.

Στο πρώτο μισό του βιβλίου  η πλοκή προχωρά πολύ αργά για τη δική μου ματιά και μου δημιουργεί την αίσθηση της επανάληψης.

Μετά τα μέσα  η ταχύτητα των εξελίξεων αλλάζει και η ιστορία τρέχει, όπως η ανάσα της αναψοκοκκινισμένης Λίμπ, που προσπαθεί να οργανώσει τις σκέψεις της και να βρει τρόπο να σώσει αυτό το παιδί, που ουσιαστικά είναι εγκαταλελειμμένο στα χέρια ανθρώπων που γίνονται ένοχοι – είναι ένοχοι και κρύβονται πίσω από την υποτιθέμενη πίστη τους.

Αυτή η μάνα και αυτός ο πατέρας που…..άντε! Δεν θέλω να πω κάτι άλλο, για να μην κάνω spoiler.

Θα πω όμως αυτό:
Ένοχοι – συνένοχοι.

Τελειώνοντας το βιβλίο, αυτό που μου έμεινε ήταν η σκέψη για όλα εκείνα τα παιδιά, που είτε αφήνονται στη μοίρα τους χωρίς φροντίδα, είτε μεγαλώνουν με γονείς που ουσιαστικά τα θυσιάζουν προκειμένου να καλύψουν αλήθειες που φοβούνται να ειπωθούν.

Με τις περιγραφές της η Donoghue κατάφερε να μεταφέρει την ατμόσφαιρα και τις εικόνες από την Ιρλανδία εκείνης της εποχής και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μου.

Κάποιες πληροφορίες σχετικά με την προσωπική ιστορία της Λίμπ, που εξηγούν σε ένα βαθμό τη συμπεριφορά της, θα προτιμούσα να αποκαλυφθούν λίγο νωρίτερα. Θα με έφερνε ακόμη πιο κοντά στην ψυχοσύνθεση της  ηρωίδας.

“Το Θαύμα” με συνόδευσε στις διακοπές του καλοκαιριού και ταξίδεψε μαζί μου στο Παρίσι.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος σε μετάφραση της Ρηγούλας Γεωργιάδου με ένα “ανάγλυφο” εξώφυλλο.
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ : Το Θαύμα – Emma Donoghue

#booklover

Emma Donoghue βιβλίο Εκδόσεις Παπαδόπουλος Έμα Ντόναχιου μυθιστόρημα νηστεύτριες συγγραφέας Το Θαύμα