Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το “Η ήσυχη ένοικος” της Clemence Michallon είχα την εντύπωση ότι πρόκειται για μία ιστορία που θα είναι παρόμοια με τα “Το Δωμάτιο” της Έμας Ντόναχιου και “Καλό μου παιδί” της Romy Haumann.
Γυναίκες που είναι φυλακισμένες σε ένα σπίτι και ζουν μία βασανιστική καθημερινότητα με φόβο και πόνο. Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις μου, που δημιούργησαν ένα συναίσθημα απογοήτευσης, γιατί σκέφτηκα ότι θα διαβάσω μια παρόμοια ιστορία.
Η συνέχεια, όμως, με διέψευσε. Μπορεί να ξεκινά με ένα παρόμοιο μοτίβο, αλλά το θρίλερ εκτυλίσσεται διαφορετικά.

Και πριν προχωρήσω, ορίστε μία γεύση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο Έινταν Τόμας είναι ένας σκληρά εργαζόμενος οικογενειάρχης, ιδιαίτερα αγαπητός στη μικρή κωμόπολη όπου ζει. Είναι από τους ανθρώπους που δίνουν πάντα ένα χέρι βοηθείας, που έχουν πάντα έναν καλό λόγο για τον καθένα. Όμως έχει ένα σκοτεινό μυστικό: απάγει γυναίκες και τις σκοτώνει. Έχει ήδη διαπράξει οχτώ φόνους και η Ρέιτσελ, φυλακισμένη σε μια αποθήκη, τρέμει πως θα είναι το επόμενο θύμα του.
Όταν η γυναίκα του Έινταν πεθαίνει από καρκίνο, αυτός και δεκατριάχρονη κόρη του Σεσίλια αναγκάζονται να μετακομίσουν. Σίγουρος ότι ύστερα από πέντε χρόνια αιχμαλωσίας η Ρέιτσελ έχει υποστεί αρκετή πλύση εγκεφάλου ώστε να μην αποπειραθεί να το σκάσει, ο Έινταν επιλέγει να την πάρει μαζί του και τη συστήνει στην κόρη του ως “φίλη φίλων” που έχει ανάγκη από στέγη. Όμως η Ρέιτσελ, που ξέρει να μάχεται και να επιζεί, βλέπει στο πρόσωπο της Σεσίλια μια σανίδα σωτηρίας και αρχίζει διστακτικά να χτίζει μια σχέση μαζί της. Τότε εμφανίζεται στη σκηνή η Έμιλι, που είναι τρελά ερωτευμένη με τον όμορφο χήρο. Θα μπει στην τροχιά της Ρέιτσελ και της Σεσίλια και θα πλησιάσει κι αυτή επικίνδυνα το φρικτό μυστικό του Έινταν.

Πιστεύω, ότι δεν θα αργήσει πολύ η στιγμή που το βιβλίο θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Η γραφή της Michallon είναι τόσο άμεση και τόσο ζωντανή, που διαβάζοντας το κείμενο, βλέπεις την ιστορία.

Το ενδιαφέρον στην ιστορία κλιμακώνεται με τρόπο που σε “αγκιστρώνει” και αν και διαισθάνεσαι, πώς θα καταλήξει περίπου στο τέλος, δεν το αφήνεις εύκολα από τα χέρια σου.
Ένδειξη, ότι ένα βιβλίο μου αρέσει πολύ, είναι, πως όταν διαβάζω πριν κοιμηθώ και είμαι κουρασμένη και νυστάζω, προσπαθώ να μείνω ξύπνια, για να μην αφήσω τη συνέχεια για την επόμενη ημέρα. Αυτό έκανα με το “Η ήσυχη ένοικος” της Clemence Michallon, ένα δραματικό μυθιστόρημα, που κατατάσσεται στην κατηγορία ψυχολογικών θρίλερ, από αυτά που περνούν το μήνυμα της θέλησης για επιβίωση και τη δύναμη που αναδεικνύεται μέσα από αυτό.

Το βιβλίο κυκλοφορεί σε μετάφραση της Γωγούς Αρβανίτη από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.

Οι πρώτες σελίδες του βιβλίου είναι διαθέσιμες προς ανάγνωση εδώ.

#booklover

Clemence Michallon Γωγώ Αρβανίτη Εκδόσεις Ψυχογιός Η Ήσυχη Ένοικος μυθιστόρημα Σύγχρονη λογοτεχνία Ψυχολογικό θρίλερ