Ένα από τα χειρότερα εγκλήματα στην ανθρωπότητα είναι η καταδίκη αθώων ανθρώπων.
Όταν αυτή η καταδίκη αφορά έφηβους, τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν το μέγεθος του τεράστιου λάθους.

Μία τέτοια περίπτωση πραγματεύεται η σειρά του Netflix “When they see us”, που δυστυχώς δεν ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας των δημιουργών της.

Τον Απρίλιο του 1989 η αστυνομία στης Νέας Υόρκης συνέλαβε στο Σέντραλ Παρκ 5 έφηβους , 5 παιδιά -για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- για το βιασμό μίας 29χρονης γυναίκας. Οι 5 έφηβοι, που ήταν αφροαμερικάνοι και λατινοαμερικάνοι, δεν κατηγορήθηκαν απλά, αλλά με βία και εξαπάτηση ομολόγησαν στην κάμερα της αστυνομίας ένα έγκλημα, που δεν είχαν κάνει.

Το ποινικό ρατσιστικό σύστημα μπροστά στην κοινωνική κατακραυγή της εποχής βρήκε ως εξιλαστήρια θύματα αυτά τα 5 παιδιά, τα παγίδευσε και προχώρησε στην καταδίκη τους.
Δεν υπήρχαν αποδείξεις, πειστήρια ή άλλα στοιχεία πέρα από την παρουσία τους στο πάρκο, παρά μόνο αυτές οι ομολογίες που ουσιαστικά εκμαιεύτηκαν παράνομα από τους αστυνομικούς.

Αυτά τα παιδιά καταδικάστηκαν άδικα από 6 έως 13 χρόνια φυλάκισης!
Όταν στη δίκη αποκάλυψαν τον τρόπο με τον οποίο οδηγήθηκαν στην ομολογία, ήταν αργά.
Όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, φώναζαν για την αθωότητά τους, αλλά πλέον δεν μπορούσε να γίνει κάτι.
Μέχρι που το 2002 ένας ισοβίτης κατάδικος για βιασμούς, ομολόγησε ότι είχε διαπράξει αυτό το έγκλημα.

Πριν από λίγα χρόνια και αφού οι 5 νεαροί κατέφυγαν στη δικαιοσύνη, έλαβαν μία από τις μεγαλύτερες αποζημιώσεις, που είχε δοθεί στην ιστορία του αμερικάνικου δικαστικού συστήματος. Όμως είναι αρκετό;

Αυτή την αληθινή ιστορία διηγείται η σειρά “When they see us”.
Σε μόλις 4 επεισόδια οι δημιουργοί προσπαθούν να περάσουν μηνύματα και να περιγράψουν καταστάσεις,  με το δίκιο να σε πνίγει.
Παρακολουθούμε την κοινή πορεία των 5 παιδιών στην πιο ευαίσθητη ηλικία μέχρι την καταδίκη τους και στη συνέχεια τη μοναχική ξεχωριστή στιγματισμένη συνέχεια του καθένα.
Η απουσία πρόνοιας ωθεί έναν εξ αυτών στο κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών, γιατί δεν μπορεί να βρει δουλειά εξαιτίας της καταδίκης του ως έναν από τους “5 του  Σέντραλ Παρκ”.  Ο μεγαλύτερος, επειδή όταν καταδικάζεται είναι σε ηλικία 16 ετών, οδηγείται σε σωφρονιστικό κατάστημα ενηλίκων και αντιμετωπίζει την απίστευτη  σκληρότητα του νόμου των φυλακών.

Ενώ όλη η σειρά από μόνη της είναι γροθιά στο στομάχι, το 4ο επεισόδιο με καταρράκωσε.
Είναι το επεισόδιο που περιγράφει την ιστορία του 16χρονου, ο οποίος μάλλον είχε την πιο άσχημη μεταχείριση από όλους.
Ένα παιδί μόνο του, απροστάτευτο, σχεδόν εγκαταλελειμμένο από την κοινωνία και την οικογένειά του, δέχεται άγρια βία από άλλους κατάδικους μόνο και μόνο εξαιτίας του στίγματος του συγκεκριμένου εγκλήματος.
Μία βία που δεν πρέπει να την ζει κανείς.
Ακόμη και ένοχος να ήταν, δεν θα έπρεπε να ζήσει τέτοιο πόνο, τέτοια βαρβαρότητα.

Όλη η σειρά αναδεικνύει την υποκρισία του συστήματος της Αμερικής και της ρατσιστικής αντιμετώπισης  των μειονοτήτων, που τα τελευταία χρόνια έχει φανερούς πρεσβευτές σε υψηλά ιστάμενες θέσεις.
Όχι τυχαία παρουσιάζεται ο Τράμπ, όπου σε αληθινές δηλώσεις του από εκείνη την εποχή μαινόμενος φωνάζει, ότι οι 5 έφηβοι έπρεπε να καταδικαστούν σε θανατική ποινή. Προχώρησε μάλιστα σε ολοσέλιδες καταχωρήσεις εφημερίδων, τις οποίες πλήρωσε πανάκριβα (μέχρι και 75.000 δολλάρια τη μία) για να διαδώσει τη θέση του. Και κάποια χρόνια μετά έγινε Πρόεδρος αυτής της χώρας….
Κι όσο κάνεις συνειρμούς για το μέλλον της ιστορίας, τρελαίνεσαι.

Προφανώς και το τεκμήριο αθωότητας δεν υπήρξε ούτε καν ως σκέψη.
Το σύστημα βιάστηκε να κουκουλώσει το έγκλημα του βιασμού με ένα άλλο.
Την καταδίκη 5 αθώων παιδιών.

Εδώ και αιώνες λέγεται, ότι είναι προτιμότερο να αθωώσεις 100 ένοχους, παρά να καταδικάσεις έναν αθώο.

#seriesILove

Netflix When they see us έγκλημα Οι 5 του Σέντραλ Παρκ τηλεοπτική σειρά