Αθήνα. Τατόι. Πάρος. Αστυπάλαια. Αύγουστος 2021.

“Ξέρω, ποιός σκότωσε τον Ταχτσή”, ψιθυρίζει ο παλαιοβιβλιοπώλης, ενώ ένας καθηγητής του Ποινικού Δικαίου, υποψήφιος για την Ακαδημία Αθηνών, βρίσκεται νεκρός στη μονοκατοικία του στο Ψυχικό, δίπλα σε γυναικεία ρούχα, σε έναν τόπο εγλήματος που μοιάζει με θεατρικό σκηνικό. Ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος επιστρέφει εσπευσμένα από τις διακοπές του στην Πάρο σε μια φλεγόμενη πόλη, για να βρεθεί αντιμέτωπος με μια περίπλοκη υπόθεση, που ξεδιπλώνεται σαν μια μεγάλη παρτίδα σκάκι.

Θα χρειαστεί να φωτιστεί το παρελθόν, η μυστική ζωή θυτών και θυμάτων, αλλά και του ίδιου του αστυνόμου, προκειμένου να ξετυλιχτεί το κουβάρι αυτής της υπόθεσης, που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον μικρόκοσμο του πανεπιστημίου, με κυκλώματα παράνομων υιοθεσιών, σχέσεις εξουσίας, παθους και εκδίκησης, στόματα που παραμένουν ερμητικά κλειστά, όταν χρειάζεται να προστατεύσουν το δικό τους μυστικό, και σκιές που κυκλοφορούν στο υπόγειο δίκτυο των αγωγών της Αθήνας.
Οι ναυαγοί του Αυγούστου, το τρίτο μέρος της “Τριλογίας του βυθού”, ισορροπεί στο λεπτό όριο όπου ένα πραγματικό και ανεξιχνίαστο έγκλημα, η δολοφονία του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, και ένα χαμένο χειρόγραφο τρυπώνουν στη μυθοπλασία, πυροδοτώντας μια ιστορία για όσους παλεύουν με τη φωτιά.

Και έρχεται το βιβλίο  “Οι ναυαγοί του Αυγούστου” (που διαβάστηκε τον Αύγουστο, αλλά δεν πρόκαμα να γράψω), να κλείσει την “Τριλογία του βυθού” της Ευτυχία Γιαννάκη  όπου, αφού περάσει εκείνη η θέρμη της ολοκλήρωσης της ανάγνωσης, έρχεται εκείνη η απορία,
“Τι θα μηχανευτεί, να γράψει στη συνέχεια, άραγε;”.
Και δεν το λέω τυχαία.
Μου είναι ξεκάθαρο, ότι η Ευτυχία Γιαννάκη εμπνέεται από τη σύγχρονη ελληνική αδυσώπητη καθημερινότητα και δημιουργεί ιστορίες.
Και τις γράφει με τέτοιο τρόπο, που νιώθεις ότι όλα όσα αφηγείται, συμβαίνουν κοντά σου.
Γιατί γράφει τόσο άμεσα και τόσο up to date, που κάνει τον αναγνώστη να μπαίνει ως παρατηρητής μέσα στην ιστορία.
Η ικανότητά της να γράφει σαν να κινηματογραφεί, μεταφέρει εικόνες που γίνονται ταινία, με τη φαντασία να πλέκει σκηνές και σκηνοθεσίες.

Διαβάζοντας την ιστορία των ναυαγών από τις πρώτες σελίδες, ένιωσα σαν να συμμετείχα κι εγώ μέσα στο έργο (έτσι θα το πω).
Τηνν πρώτη ημέρα της περσινής τεράστιας πυρκαγιάς που είχε σκεπάσει με μαύρο καπνό τον ουρανό, ταξίδευα για Τήνο που με περίμεναν αγαπημένοι φίλοι και με θυμάμαι να διαβάζω το “Στη φωλιά του Ιππόκαμπου”.
Σαν αστραπή στο μυαλό μου ήρθε αυτή η σκηνή, εκείνο το ταξίδι που έφερνε μαζί του μια τεράστια μελαγχολία και θλίψη για όλη αυτή την καταστροφή. Έτσι, σαν αστραπή, βρέθηκα μέσα στις σελίδες του βιβλίου.

Ο Χάρης Κόκκινος αναζητά να λύσει μυστήρια, αλλά σε αυτή την αναζήτηση βρίσκει και χαμένα κομμάτια του εαυτού του. Αναζητώντας στοιχεία για να διαλευκάνει όλα όσα συμβαίνουν, οδηγείται σε αλήθειες που άλλοτε είναι σκληρές και άλλοτε λυτρωτικές.

Η Ευτυχία Γιαννάκη  με τον μοναδικό, όπως πάντα, αριστοτεχνικό τρόπο της πλέκει τη σύγχρονη πραγματικότητα με το ανεξιχνίαστο έγκλημα της δολοφονίας του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή και κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε κάθε σελίδα μέχρι το τέλος.

Το αστυνομικό μυθιστόρημα “Οι ναυαγοί του Αυγούστου” της Ευτυχίας Γιαννάκη διαβάζεται όλους του μήνες και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος.
Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του εδώ

#booklover

αστυνομικό μυθιστόρημα Εκδόσεις Ίκαρος Ευτυχία Γιαννάκη Οι ναυαγοί του Αυγούστου Τριλογία του Βυθού Χάρης Κόκκινος